ธรรมดาของชีวิตเป็นเช่นนั่นเอง

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

ธรรมดาของชีวิตเป็นเช่นนั่นเอง

โดย วศิน อินทสระ

ธรรมดาของชีวิตเป็นเช่นนั้นเองก็คือ ธรรมดาของชีวิตที่ว่าด้วยความแก่ ความเจ็บไข้ ความตาย ความพลัดพรากสูญเสีย และเรื่องกรรมรวมเรียกเป็นหมวดธรรมว่า อภิณหปัจจเวกขณ์ ปัจจเวกขณ์ แปลว่าพิจารณาบ่อย ๆ พระพุทธเจ้าท่านสอนให้ทั้งบรรพชิตและคฤหัสถ์พิจารณาบ่อย ๆ พิจารณาเนือง ๆ ว่า

1. เรามีความแก่เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้

2. เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปได้

3. เรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความตายไปได้

4. เราต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่พอใจทั้งหลายทั้งปวง

5. เรามีกรรมเป็นของตน เป็นผู้รับมรดกของกรรม, มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย เราทำกรรมใดไว้ ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม เราจักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น

(คัมภีร์อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต (หมวด 5)
พระไตปิฎกเล่ม 22 หน้า 81 )