มาเด้อค่า..มาฟังเเม่ไหย่สอนสิมา "เม้าทเเตก เรื่อง108-1009 " ทั้ง สนุก ,สุข, เศร้า เคล้าน้ำตาฯลฯ บึ๋ยยยย..ลีลาเว่าไปปานนิยายเนาะ
เเต่ว่ามาฟังกันเอาเองเด้อค่าเด้อ....:g:g

เรื่องเเรก (คึดบ่อออกเอาเรื่องนี่ก่อนเนาะเรื่องเม้าทมัน มันส์ส์..เเสบๆคันๆสไตล์เเม่ไหย่สอน)
ลมหนาว (พ่ะน่ะ8))

เรื่องเม้าทมัน มันส์ส์..เเสบๆคันๆสไตล์เเม่ไหย่สอน

เรื่องเม้าทมัน มันส์ส์..เเสบๆคันๆสไตล์เเม่ไหย่สอนช่วงนี้เข้าฤดูใบไม้ผลิ ลมหนาวพัดมาเบาๆ ทำเอาใจหวิว..คิดถึงบ้านขึ้นมารำไรเลยสิ เรื่องเม้าทมัน มันส์ส์..เเสบๆคันๆสไตล์เเม่ไหย่สอน
คิดถึงวัยเด็ก(บึ๋ยย..เฮ็ดหน้าบ่อสื่อว่าเขากะเคยเป็นเด็กน้อยคือกัน..บ่อเเม่นเกิดมาเถ่าเลยเด้อ+++)...เมื่อช่วงหน้าหนาวบ้านเราจะเป็นช่วงใก้ลวันปีใหม่ ที่บ้านพ่อเเม่จะพาพวกเรา
ไปเยี่บยมปู่ย่า-ตา-ยาย ที่บ้านนอก พวกเราชอบไปบ้านนอกเพราะในวัยเด็กมีอะไรหลายๆอย่างให้เล่น
เเตกต่างไปจากในเมื่อง อย่างเช่น ก่อไฟผิง ไปยิงนกตกปลา ฯลฯ ตามประสาวัยเด็ก
พวกเราชอกมากเพราะที่บ้านปู่ย่าเเตกต่างจากในเมืองที่พวกเราอยู่ มีห้วยหนอง เเละบึงใหญ่หลายเเห่ง
ทีพวกเราชอบเเอบไปดูพวกผู้ใหญ่เค้าจับปลากัน เเละที่บ้านย่ามีวัว,ควาย
ที่ต้องสุมไฟไล่พวกเเมลงต่างๆให้ เเละย่าก็จะก่อให้พวกเราด้วย(เป็ยผลพลอยได้ ต้องขอบคุณวัว+ควาย เรื่องเม้าทมัน มันส์ส์..เเสบๆคันๆสไตล์เเม่ไหย่สอนเเล้วเรียกพวกเรามาปูเสื่อนั่งนอนรอบๆกองไฟกัน เเละย่าก็จะเริ่มปั้นข้าวเหนียวโรยเกลือ ชุบไข่ เเล้วเสียบใส่ไม่ไผ่ยาวๆที่ปู่เหลา
ไว้ให้พวกเราทุกครั้งที่รู้ว่าพวกเราจะมาเยี่ยม ส่วนพวกผู้ใหญ่ ก็จะพากันโยนเม็ดมะขามใส่กองไฟพอเอาสุกหน่อย
เเล้วมาเคี้ยวกัน พวกผู้ใหญคุนยกันเรื่อยเปื่อย ส่วนพวกเราเด็กๆ ก็พากันสนุก สนานกับการ "จี่ข้าวเหนียว"เเละวิ่งเล่นกันรอบๆกองไฟ ถึงฤดูหนาว ทางบ้านเราจะไม่หนาวเหมือนกับที่นี่ ..เเตพอจะเข้าห้นาหนาวทีไร
ทำเอาใจ " คิดหวลหาอดีตวัยเด็ก " ทุกทีเลยสิเนี่ยะ เรื่องเม้าทมัน มันส์ส์..เเสบๆคันๆสไตล์เเม่ไหย่สอน

เรื่องเม้าทมัน มันส์ส์..เเสบๆคันๆสไตล์เเม่ไหย่สอน เรื่องเม้าทมัน มันส์ส์..เเสบๆคันๆสไตล์เเม่ไหย่สอน เรื่องเม้าทมัน มันส์ส์..เเสบๆคันๆสไตล์เเม่ไหย่สอน


เรื่องเม้าทมัน มันส์ส์..เเสบๆคันๆสไตล์เเม่ไหย่สอน

lol เว่าเถิง " วัยเด็ก" เเล้ว ทำให้หวลคึดเถิงครอบครัวเหมือนกัน
ครอบครัวพวกเราต้องย้ายตามพ่อไปเรื่อย ้พราะพ่อเราเป็นเเค่
เจ้าหน้าที่อนามัยเล็กๆ เมื่อสมัยที่เราเริ่มจำความได้ เเต่พอตอนเราจะต้องเข้าโรงเรียนป1
เเม่ก็เอาเรามาฝากเลี้ยงไว้กับยาย(ตาเสียไปนานเเล้ว) เเละบ้านยายก็อยู่ไม่ไกลจาก
หมู่บ้านปู่ย่านัก ช่วงวันศุกร์-เสาร์ ตามบ้านนอก ส่วนมากก็จะมีหนังขายยามาฉาย
เราเเละพี่สาวก็จะได้มีโอกาสไปดูหนังเหมือนก้าน เเละหนังกลางเเปลงบ้านเราส่วนมากก็จะเป็นพวกหนังขายยา ส่วนมากพวกที่ไปวางของขาย ก็จะเป็นพวก
ส้มตำ,ขั่วเเมงกุดจี่,ขั่วเม็ดมะขาม,ผัดหมี่,นำเเข็งไส,ข้าวจี่ ฯลฯ เเละสารพัดอาหารพื้นบ้าน
เเต่ส่วนมากเราก็จะซื้อเเต่ตำบักหุ่งกินเสมอมีโอกาสได้ไปดูหนังกลางเเปลง 555 ::)ไม่รู้ทำไม ยิ่งเผ็ดๆด้วยเเล้ว
มือก็ล้วงตำบักหุ่งในถาดใบตองที่เเม่ค้าห่อให้ กินเสร็จก็กั้วคอด้วยการเคี้ยวเม็ดมะขามคั่วต่อ
(เด๋วไม่ครบสูตรการมาดูหนังขายยา) พอหนังเริ่มหยุดฉายพักโฆษณา ตำบักหุ่งก็หมด
เม็ดมะขามก็เคี้ยวต่อไม่ไหวเเล้วเพราะเจ็บกราม เรื่องเม้าทมัน มันส์ส์..เเสบๆคันๆสไตล์เเม่ไหย่สอน เอาล่ะ...นอนพักเอาเเรงจั๊กหน่อย
ช่วงหนังกำลังขายยาขี้กระตืกกันอยู่ เผลอไปแป๊บเดียว ตื่นอีกทีพี่สาวปลุกกลับบ้านทุกทีเลยสิน่า ตกลงคืนนั้นเลยได้ไปเเค่กินกับนอน 555 เรื่องเม้าทมัน มันส์ส์..เเสบๆคันๆสไตล์เเม่ไหย่สอน

ปล...เเถมตอนไปร้องไห้เเทบตายขอพี่สาวหอบผ้าห่มผืนเล็กติดตัวไปด้วยกะเอาไปห่ม
นอนดูหนังสบายๆ สุดท้ายพี่สาวเราเอาไปคุมขาตัวเองนั่งคุยกับผู่บ่าวเสยเลย

ปล...ขั้นสิเขียนต่อ..กะคือสิต้องให้ผู่อื่นมาตอบกระทู้ก่อนตั้วะนเส้น โอ้ยยยย..ไฟสิอยากเขียนกะเลยสิเหมิดก่อน บึ๋ยยยย...