แก่แดด แก่ดาว มายาวนานในวัฏสงสาร
หลั่งน้ำตามามากเปรียบปาน
ทำไมทรมานตนเช่นนี้ ?...มีเหตุผล
เหตุใหญ่สายหนึ่งย่อมมาจาก...ความรัก...
เราต่างเผาผลานกาลเวลาสิ้นนับกัปกัลป์
เปรี่ยนเรือนร่าง เปรี่ยนเพศเผ่าพัน
ร่างแล้วร่างเล่า ชาติแล้วชาติเล่า
เพียงเพื่อย่ำเสาะลานระทมกลมกลิ้งใบนี้
สืบหา...คนรัก...
แต่ด้วยต่างเคยถักทอใยรัญจวนกับผู้คนมากเกินไป
ดังนั้น...ใครเล่าที่สมใจกับใครแท้จริง !
บนวิถีโลกอันกลมโค้ง
ผู้คนมาพบพาน ผูกพัน หันหลังให้แก่กัน
แล้วกลับมาเจอ แล้วจาก แล้วเจอ...
ซ้ำซากมิรู้จบ
ช่างเหนื่อยเหลือเกิน...
เหนื่อยและหน่ายหนาวกระหน่ำน้ำตา
ทั้งมิอาจทน เป็นเฒ่าสังสารวัฏสืบไป
Bookmarks