ความรัก คำนี้หรือทีทำลายชีวิตฉัน
ไม่จิงหลอกนะ
เพราะคนที่ทำลาย คือฉันเองต่างหาก
เอาละนะ ฉันไม่โทษใครนอกจากฉันเอง
เพราะฉันมันฟูมฟายไปเอง
ความรักเหมือนการล่องเรือ
มักจะมีคลื่นหรืออุปสรรคมาให้เจอเสมอๆ
แต่เอะ ทำไม ความรักของฉัน
เหมือน ชานชลา ที่ไร้รถไฟนะ แล้วเมือไรกัน
รถไฟจะมา ให้พานพบกับความรักอีก
เสียงดนตรีบรรเลงจับจิตจับใจ
หัวใจพลิวไหวดังสายลม
ความรักในความมืดมน
รอแค่เพียงแสงที่ผ่านมา
บางครั้ง ความรักก็ได้มาซะง่ายๆ
และก็ไปซะง่ายๆ ไม่ต่างอาไรกะสายลม
แต่บางครั้งความรักก็ได้มาชั้งยากลำบาก
แต่ก็ยากที่จะจากกันไป
ก็เหมือนกับพื้นดินกะป่าไม้
ผมเดินหน้าอย่างไม่ย่อท้อ
แม้ว่า ทางเส้นนี้จะมีอุปสรรค
แต่ผมเองไม่อยากเลือกทางอื่นอีกแล้ว
คงต้องเดินฝาฟันมันไป
ฝาฟันมันไป ฝาฟันมันไป ฝาฟันมันไป