ฤดูกาลผันเปลี่ยนหมุนเวียนผ่าน
ทั้งแสงจันทร์สุริยาเพลาคล้อย
วันก็แล้ว คืนเล่า เฝ้ารอคอย
ใจเลื่อนลอยจิตสับสนคนหลงทาง
ปีก็แล้ว ปีเล่าที่เฝ้าฝัน
สิ่งวาดหวังในใจนั้นยังไกลห่าง
อยากจะมีเพียงสักคนเดินร่วมทาง
ให้ใจร้างได้ไร้ฝุ่นอุ่นอุรา
ก็ไม่เป็นไร...เพียงผ่านไป..อีกปี
แม้สายนทียังคงไหลไม่คอยท่า
ก็เปรียบดังสายธารกาลเวลา
ไม่ไหลย้อนคืนมาให้อาลัย
สิ่งที่หมายอาจไม่เจอชั่วชีวี
ก็ยังดี ก็ยังมี กำลังใจ
จากผีเสื้อจากต้นอ้อยและใบไม้
ที่มาให้ใจไม่เหงา..คราวเดินคนเดียว
Bookmarks