ชั้นประถมปีที่ 1

เด็กน้อย
(ร้องลำฝรั่งลำเท้า)
เด็กเอ๋ย เด็กน้อย
ความรู้ เรายังด้อย เร่งศึกษา
เมื่อเติบใหญ่ เราจะได้ มีวิชา
เป็นเครื่องหา เลี้ยงชีพ สำหรับตน
ได้ประโยชน์ หลายสถาน เพราะการเรียน
จงพากเพียร ไปเถิด จะเกิดผล
ถึงลำบาก ตรากตรำ ก็จำทน
เกิดเป็นคน ควรหมั่น ขยันเอ๋ย…

ชั้นประถมปีที่ 2
เรือเล่นสามเส้นสิบห้าวา
(ร้องลำตวงพระธาตุ)
เรือเอ๋ย เรือเล่น
สามเส้น เศษวา ไม่น่าล่ม
ฝีพายลง เต็มลำ จ้ำตะบม
ไปขวางน้ำ คว่ำจม ลงกลางวน
ทำขวางขวาง รีรี ไม่ดีหนอ
เที่ยวขัดคอ ขัดใจ ไม่เป็นผล
จะก่อเรื่อง เคืองข้อง หมองกมล
เกิดร้อนรน ร้าวฉาน รำคาญเอ๋ย..





ชันประถมปีที่ 3
สัตว์สวยป่างาม
จาก - มูลบทบรรพกิจ ของ พระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย)
เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน เหมือนอย่างนางเชิญ
พระแสงสำอางข้างเคียง เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง
เริงร้องช้องเสียง สำเนียงน่าฟังวังเวง
กลางไพรไก่ขันบรรเลง ฟังเสียงเพียงเพลง
ซอเจ้งจำเนียงเวียงวัง ยูงทองร้องกระโต้งโห่งดัง
เพียงฆ้องกลองระฆัง แตรสังข์กังสดาลขานเสียง
กะลิงกะลางนางนวลนอนเรียง พญาลอคลอเคียง
แอ่นเอี้ยงอีโก้งโทงเทง ค้อนทองเสียงร้องป๋องเป๋ง
เพลินฟังวังเวง อี่เกิ้งเริงร้องลองเชิง
ฝูงละมั่งฝังดินกินเพลิง คางแข็งแรงเริง
ยื่นเบิ่งบึ้งหน้าตาโพลง ป่าสูงยูงยางช้างโขลง

ชั้นประถมปีที่ 4
หอกโมกขศักดิ์
จากเรื่องราเกียรติ์
พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 1

เมื่อนั้นพระยาภิเษกยักษี
เห็นพระองค์ทรงโสกโศกี อสุรีกราบลงกับบาทา
ทูลว่าพระลักษณ์สุริยวงศ์ ยังไม่ปลงชีวังสังขาร์
อันโมกขศักดิ์อสุรา พรหมาประสิทธิ์ประสาทไว้
ทรงอานุภาพฤทธิรุทร ต้องใครจะฉุดนั้นไม่ไหว
แต่มียาคู่หอกชัย ให้ไว้สำหรับแก้กัน
แม้ละไว้จนรุ่งราตรี ต้องแสงพระระวีจะอาสัญ
ขอให้ลูกพระพายเทวัญ ไปห้ามพระสุริยันในชั้นฟ้า
อย่าเพ่อรีบรถบทจร ข้ามยุคนธรภูผา
แล้วให้ไปเก็บตรีชวา ทั้งยาชื่อสังขรณี
ยังเขาสรรพยาบรรพต ปรากฏอยู่ยอดคีรีศรี
กับปัญจมหานที สรรพยาครั้งนี้มาให้ทัน
แม้ว่าได้บทชโลมลง องค์พระอนุชาไม่อาสัญ
จะดำรงคงชีพชีวัน หอกนั้นก็จะหลุดขึ้นมา



ชั้นประถมปีที่ 5
พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหลวงบดินทรไฟศาลโสภณ

สักวาหวานอื่นมีหมื่นแสน ไม่เหมือนแม้นพจมานที่หวานหอม
กลิ่นประเทียบเปรียบดวงพวงพยอม อาจจะน้อมจิตโน้มด้วยโลมล แม้ล้อลามหยามหยาบไม่ปลาบปลื้ม ไม่ดูดดื่มบอระเพ็ดต้องเข็ดขม
ผู้ดีไพร่ไม่ประกอบชอบอารมณ์ ใครฟังลมเมินหน้าละอาเอ๋ย

ชั้นประถมปีที่ 6
บทไหว้ครู ปฐม ก กา
จากหนังสือปถม ก กา หัดอ่าน
หนังสือเรียนสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น

นะโมข้าจะไหว้ วระไตรระตะนา ใส่ไว้ในเกษา วระบาทะมุนี
คุณะวระไตร ข้าใส่ไว้ในเกษี เดชะพระมุนี ขออย่ามีที่โทษา
ข้าขอยอชุลี ใส่เกษีไหว้บาทา พระเจ้าผู้กรุณา อยู่เกษาอย่ามีไภย
ข้าไหว้พระสะธรรม ที่ลึกล้ำคำภีร์ใน ได้รู้ดูเข้าใจ ขออย่าได้มีโรคา
ข้าไหว้พระภิกษุ ที่ได้ลุแก่โสดา ไหว้พระสกิทาคา อะระหาธิบดี
ข้าไหว้พระบิดา ไหว้บาทาพระชะนะนี ไหว้พระอาจารีย์ ใส่เกษีไหว้บาทา
ข้าไหว้พระครูเจ้า ครูผู้เฒ่าใส่เกษา ให้รู้ที่วิชา ไหว้บาทาที่พระครู
จะใคร่รู้ที่วิชา ขอเทวามาค้ำชู ที่ใดข้าไม่รู้ เล่าว่าดูรู้แลนา
ไชยโยขอเดชะ ชัยชนะแก่มารา ระบือที่ลือชา เดชะสามาไชยโย
ไชยโยขอเดชะ ชัยชนะแก่โลโภ โทโสแลโมโห อย่าโลเลโจ้เจ้ใจ
กุมาระกุมารี ตะรุณีย์ที่เยาว์ไว จะฬ่อพอเข้าใจ ให้รู้จำคำวาที
ว่าไว้ใน ก กา ก ข ขา อา อิ อี ว่าไว้ในเท่านี้ ที่พอได้ใน ก กา
แต่พอให้รู้เล่า ที่ผู้เขลาเยาวะพา ได้ดูรู้แลนา กุมาราตะรุณี
จะใคร่ได้รู้ธำม์ ที่ลึกล้ำจำไว้ดี ได้แน่แต่เท่านี้ ดีจำเอาเบาใจครู
จะว่าแต่ฬ่อๆว่าแต่พอฬ่อใจดู ว่าไว้ได้พอรู้ ดูว่าเล่าเอาใส่ใจ

ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1
กฤษณาสอนน้อง
สมเด็จกรมพระยาปรมานุชิตชิโนรส
พฤษภกาสร อี่กุญชรอันปลดปลง
โททนต์เสน่ห์คง สำคัญหมายในกายมี
นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา


มีไผเคยท่องเคยเรียนบ่ครับ ::)::)