[Radio]jolo/Poem/1someone.wma[/Radio]
อย่าทวงถามความหวั่นไหว คิดถึงใครยามใจเหงา
ยามสายลมพัดผ่านเพียงเบาเบา อยากเป็นเขาเดินเข้ามา
ถึงมองฟ้าคราจันทร์ส่อง หมู่ดาวประคอง เต็มท้องฟ้า
แต่ตัวฉันอนิจจา ใครไหนมา เป็นเพื่อนใจ
ก็แค่เหงาอย่างเดียวดาย จะเดือนหงายหรือฟ้ามิด
เส้นทางเดินของชีวิต คือ พิชิตความเดียวดาย
ยิ้มชื่นชม กลางความเหงา เห็นใครเขา คนหลากหลาย
มีเพื่อนเดินเคียงข้างกาย ในความหมายคือเพื่อนใจ
แต่ตัวเราเฝ้าหยอกล้อ เงาที่ก่อ ยามเดือนฉาย
หรือแสงแดดกระทบกาย เธอจึงได้กลายเป็นเงา
ยังยิ้มสู้ดูฟ้ากว้าง บนเส้นทางที่เปลี่ยวเหงา
ไม่อาจรู้คำว่าเรา จะเป็นเงา หรือเป็นเธอในสักวัน
ขออภัยหายไปหลายวัน ไปช่วยลุงคำศรี เกี่ยวข้าว ตามประสาชาวนา หลังสู้ฟ้า หน้าทิ่มดินครับ อิ ๆ ๆ
Bookmarks