ฝากคำถึงใครคนหนึ่ง...ที่ลืมร้าง



ฝากคำถึงใครคนหนึ่ง...ที่ลืมร้าง


ฝากคำถึงใครคนหนึ่งที่ลืมร้าง
รักจากจางไม่มาชิดเคียงใกล้
มาลาลับจากกันไร้น้ำใจ
ไม่ห่วงใยแม้แต่กับคำลา

อยู่อยู่ก็ทิ้งเราให้เหงาจิต
คำว่ามิตรไม่มีอีกแล้วหนา
จากกันไปไม่มีแม้คำลา
อนิจจาใจเธอช่างแสนดำ

ร้องร่ำไห้อย่างไรก็ไม่ห่วง
รักคำลวงของเธอแสนดื่มด่ำ
หลงคารมคำรักนับแสนคำ
ที่จำนรรจ์เล่ห์ห่วงลวงรักเรา

อยู่อยู่เธอทำร้ายคนรักได้
คำใดใดไม่เอ่ยแสนอับเฉา
คำว่ารักห่วงหาก่อนนานเนา
ที่นงเยาว์เคยรับหมดค่าหรือ

เธอจากไกลไปลับไม่จากลา
ทิ้งน้ำตาทิ้งน้ำใจไม่ยึดถือ
คำอาลัยเคยรักจนคนลือ
ไม่ยึดถือลืมคำฉันช้ำจริง

ที่รักจ๋า...ขอเหตุผลที่ทำได้
เอาสาวใหม่มาเย้ยให้เหงาจิต
ในตอนแรกร่ำร้องและไม่คิด
ว่าดวงจิตเธอทำได้อย่างไร

พอนานเข้าก็เข้าใจแล้วละว่า
ฉันมีค่าแค่เศษรักสลาย
รักที่มอบให้กันนั้นมลาย
ก็กลับกลายเป็นแค่เศษธุลี

ขอโทษนะที่วนเวียนแวะไปหา
ไม่รู้ว่าเธอจะลาแล้วทีนี้
จะไม่กล้าเข้าใกล้ขอหยุดที
ต่อแต่นี้คงไม่มาเห็นหน้าคน

ขอจากลาจากเธอในที่นี้
ขอคนดีมีสุขสนุกสม
รักของเรามีค่าแค่ลมลม
ที่ปะปนปลิวปรายสลายไป



ฝากคำถึงใครคนหนึ่ง...ที่ลืมร้าง


[radio]http://www.freewebs.com/mummy001/0002%20Komeyeawphonkonggkhonchoim%20Yiew.wma[/radio]