ภาพแห่งความประทับใจในอดีต ของไผกะบ่อฮู้

[บ่าวไทบ้าน555]

[ <<.[/IMG]มื้อนี้กะเป็นมื้อที่3แล้วเนาะครับกับการเขียนเรื่องราวของผม หลังจากที่ได้เขียนไดอารี่ให้พี่น้องของเฮาไดอ่านมา2มื้อแล้วกะฮู้สึกว่าพี่น้องกะให้ความสนใจเป็นอย่างดี นี้หล่ะครับพี่น้องบ้านเฮากะดายเนาะ หลังจากว่างจากงานแล้วกะมาหาซ่น หาหม่องผ่อนคลาย เป็นธรรมดาหลังจากเมื่อยมาเบิดมื้อกับการทำงาน ผมกะคือกับพี่น้องหล่ะครับพอว่างแล้วกะเลยมาเปิดเบิ่งนั่นเบิ่งนี้ พอดีสายตากะเบิดไปเบิ่งรูปในอาลบั้ม พอดีเห็นภาพนี้กะเลยหยิบยกมาฝากพี่น้อง รูปนี้เป็นรูปที่บ่งบอกถึงความเป็นอยู่ของชาวบ้าน ที่อยู่กันแบบพอเพียง ถ้านับย้อนหลังไปกะสิประมาณ 30 ปีที่แล้วครับ ภาพยายกำลังให้เงินหลาน หลานสิไปโรงเรียนถือปิ่นโตไปกินข้าวอยู่โรงเรียนพร้อม สมัยแต่กี้เรียบง่ายครับ ย่างเอาสิไปใสมาใสกะดาย เหลียวเบิ่งยามได๋กะคิดพ้อตั้งแต่คราวเจ้าของเป็นเด็กน้อย เว่ามาน้ำตามันสิใหลครับ ภาพนี้ยังใคเด้ครับ ยายเพิ่นให้ตั้ง ซาวบาท แต่ของผมได้บาทเดียวท้อน้นหละครับอย่างเก่ง ตะปานน้นกะดีใจพอแฮงแล้ว ผมคิดว่าภาพนี้คงสิเฮ็ดให้หลายๆคน คิดพ้ออดีตของเจ้าของเนาะครับเนาะ บ่อหลายกะหน่อยหล่ะผมว่า คือสิบ่อต้องบรรยายหลายเนาะครับ ถ้าผู้ได๋เคยมีประสบการณ์แบบนี้คงสิเบิ่งออก ว่ามันประทับใจซำได๋

[คนตระการ...]

ยังดีอยู่ครับได้ตั้งซาวบาท ตอนผมยังนอ้ยมื่อละ5บาทกะบ่อได้ เกิบกะบ่อมี่ไส่ (แล่นคลอ่งปานหยัง::) ) กระเป๋านักเรียนกะถุงกาดาวเทียมเย็บแล้วเย็บอีก น้ำกะไส่แกนลอนไปกินเอง ปิ่นโตบ่อเคยไดถือแม่เพิ่นว่าย้านเสีย หอ่ไส่ติบเข้าไปกิน ยามเลิกเรียนกะฟ้าวมาไถนา ..คิดยอ้นหลังแล้วผมว่าดีครับเฮ็ดให้เฮามีความเข้มแข็งกับสิ่งที่เฮาต้องเจอไปหน้า (บ่อฮู้ว่าคนอื่นสิเป็นแบบผมบ่อน้อ)

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

จำบ่ได้แล้วว่าได้มื้อละจักบาท แต่รู้ว่า กินอย่างอุดมสมบูรณ์จ้า บ่เคยอดอยากเลย ตอนเรียนอยู่ เรียนจบถึงได้รู้ว่า พ่อแม่เดือดร้อนที่สุด บ่มีกะต้องไปกู้ยืมให้เพื่อสิให้ลูกได้เรียน แต่ท่านทั้งสองไม่เคยบ่นให้ฟังเลยตอนสมัยเรียนจ้า รักอีพ่ออีแม่จังเลยจ้า

[หัวหน้าจ๋าย]

ยังดีเป็นแบงค์ยี่สิบ..สมัยผมได้แต่เหรียญ 50 ตางค์ เต็มที่กะ 1 บาท คึดฮอดความหลังสมัยนั้น..หน่ายเน้าะ..ซะมาทุกข์ยากแท้..

[หนุ่มเหงาคนไกลบ้าน]

สมัยนี่ใด่อยู่ครับมื่อละยี่สิบบาท
แต่สมัยผมเป็นเด็กน้อยใด่50สตางค์มั่งบาทหนึ่งกะถือว่าหลายซื้อลูกอมใด่ตั้งแปดก้อน
ซื้อขนมเขีบกุ้งใด่สองห่อเคยลักเงินอีแม่ในตาหมากยุลาวกะบ่อฮ้ายดอกครับบ่อหลายบาททื่อหนึ่งลักยี่สิบบาทถืกแซ่เลยครับ

[มั่วหน่าฮ่าน]

สมัยเป็นเด็กน้อยบ่เคยได้เงินไปโรงเรียนจักบาท...ห่อข้าวกะบ่มีย้อนว่าทุกข์หลาย...ตอนเที่ยงกะฟ้าวแลนมากินข้าวอยู่เฮือน...เห็นหมู่เขากินไอติมไม้ล่ะสลึง แนมแล้วกะแนมอีก...เฮ้อ..วาสนาหาแต่กระดูกแลกไข่ขี้เกี้ยม..พี่น้องเอย..

[พล พระยาแล]

สมัยเด็กน้อย ย่างมาเบิ่งเขาแข่งกีฬาสีอยู่อำเภอ ประมาณ 5 กิโล ทางลูกรัง ได้เงินมา 50 สตางค์

ซื้อขั่วหมี่ตำบักหุ่ง สลึงหนึ่ง อีกสลึงหนึ่งเอากลับบ้าน อีแม่บอกว่า ถ้าใช้เบิ๊ดสิตีวะซ่านนนนน

จนทุกมื่อนี้ กะยังอดอยากคือเก่า อาทิตย์สุดท้ายก่อนสิ้นเดือน เขาเอิ้นสัปดาห์นรก

หาจกเงินเหรียญในกระปุกออมสิน ซูเืดือน ๆ บ่แมนเว่าเล่น เป็นจั่งซี่อีหลี

แบบว่า เงินหมด ยศยังอยู่อ่ะ ได้ยินป่ะ ๆ ๆ