เรื่องเล่า จากท้องฟ้า

[โชติ]

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระอาทิตย์กับพระจันทร์ครองรักกัน
อยู่ในบ้านชื่อ ท้องฟ้า โดยมีลูกน้อยๆ คือ ดวงดาวรายล้อมอยู่รอบตัว
ในเวลานั้นโลกเต็ม ไปด้วยความสว่างไสว น้ำในแม่น้ำสะท้อนเป็นสีทอง
หิมะบนยอดเขา สะท้อนแสงเป็นสีเงินและน้ำค้างบนยอดเขาประกายระยิบระยับ
เมฆหมอก เคลื่อนตัวไปมาอย่างมีความสุข
มีเสียงหัวเราะล่องลอยตามสายลม ตลอดเวลา

จนกระทั่งวันหนึ่ง พระอาทิตย์เหลือบมองเห็นร่มเงาที่ทอดตัวอยู่ตามหุบเขา
และเกิดหลงรักทันที พระอาทิตย์ไล่จับเงานั้น
และทุกครั้งที่กำลัง เอื้อมถึงเงาก็หลบหนีไป
ทุกวันพระอาทิตย์พยายามส่องแสงแรงขึ้นเพื่อให้เห็นเงาชัดเจนขึ้นและไล่ตาม
โดยหลงลืมพระจันทร์และลูกน้อยของตนเอง

พระจันทร์เริ่มรู้สึกเหนื่อยอ่อนกับการปลอบโยนลูกๆ
จึงตัดสินใจพาลูกๆหนี ไปอยู่อีกฟากหนึ่งของ ท้องฟ้า
เมื่อพระอาทิตย์กลับมาอีกครั้ง ก็รู้ว่าบ้านท้องฟ้าของตนว่างเปล่า
พระอาทิตย์เสียใจมากและพยายามตามพระจันทร์ไปอีกฟากหนึ่ง
ขณะที่พระจันทร์หอบลูกน้อยไปอีกฝั่งหนึ่งของฟ้า อยู่เสมอ

จากเหตุการณ์นี้ จึงทำให้โลกแบ่งออกเป็นสองฟาก
ตราบใดที่แสงสีทองสว่างไสวบนยอดเขา
ตราบนั้นจะไม่มีแสงอ่อนโยนสีเงินยวงทอดตัวลงบนแม่น้ำ
ตราบใดที่ความร้อนทอดตัวลงบนผิวไม้
ตราบนั้นจะไม่มีแสงระยิบระยับอยู่บนยอดหญ้า


ขอขอบคุณคนแรกและทุกคนที่โพสท์นิทานเรื่องนี้บนโลกออนไลน์ และที่ทำให้หัวใจอบอุ่น