กำลังแสดงผล 1 ถึง 4 จากทั้งหมด 4

หัวข้อ: จดหมายแสนเศร้า

  1. #1
    Maximum learning
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ khonsurin
    วันที่สมัคร
    Apr 2008
    ที่อยู่
    ท่าตูม สุรินทร์
    กระทู้
    8,063
    บล็อก
    197

    จดหมายแสนเศร้า

    จดหมายแสนเศร้า



    ฉันเข้าไปนั่งในร้านกาแฟสดแห่งหนึ่งในโรงแรมที่ไปอบรม ต้องการกาแฟสดหอมๆ สักแก้วหนึ่ง กับบรรยากาศตกแต่งที่สวยงามในร้าน สั่งไข่ดาวหมูแฮม มาเป็นอาหารเช้าไปด้วย ขณะไปอบรมที่กรุงเทพฯ กะว่าจะเป็นครูบ้านนอกเข้ากรุงสักวันหนึ่ง แบบเปลี่ยนรูปแบบชีวิตประจำวันที่แสนเรียบง่าย มาเป็นแบบกินอาหารหรูในโรงแรมชั้นหนึ่ง เมื่อทานเสร็จระหว่างรอเสริฟกาแฟสดที่แสนหอมกรุ่นกับวันหวานนั้น ปัญหาโลกแตกก็ติดตามตัวมาอีกทั้งที่ไม่ตั้งใจ มีชายคนหนึ่งนั่งโต๊ะทานอาหารที่เดียวกัน เป็นแขกมาพักที่โรงแรมแห่งนี้ แบบไม่ใช่ผู้มาอบรมอย่างฉัน

    วันนี้ฝนในกรุงเทพตกพรำๆ พาให้หนาวใจและเหงามากคิดถึงบ้านขึ้นมาอยู่ร่ำไป จะหอบกระเป๋ากลับก็ไม่ได้ เพราะเหลือเวลาอีกตั้ง เจ็ดวัน พี่เอ เขาชื่อพี่เอ นั่งหน้าเศร้าไม่สนใจสิ่งใดนอกจากนั่งมองอาหาร แต่ไม่สนใจรับประทาน ฉันเหลือบมองอย่างฉงนใจว่าคนอะไรแบกโลกทั้งโลกไว้ เลยแกล้งทำปากกาตกไปทางพี่เอ ซึ่งเขาคงตกใจว่ามีคนมาอ่อยเหยื่อ ก็เลยรีบเก็บขึ้นมาให้ สมใจฉันเลย ฉันเอ่ยขอบคุณเขาเบาๆ ชวนทานกาแฟ เขาส่ายหน้า บอกว่ายังไม่ทานครับ ฉันต้องเป็นฝ่ายชวนคุย ซึ่งทีแรกของการเริ่มมิตรภาพ พี่เอตอบคำถามของฉันทีละคำ ซึ่งฉันก็ยังไม่รู้จักก็ไม่ทราบจะถามอย่างไร ก็จากลาเข้าสถานที่อบรม กันไป

    ในตอนเย็นของอีกวันหนึ่ง ฉันลงมารับประทานอาหารตามที่โรงแรมจัดให้ผู้อบรมรับประทาน พี่เอ ซึ่งเป็นแขกของโรงแรมได้เข้ามา และนั่งตรงหน้าฉันเราทักทายกัน ฉันอดไม่ได้เลยถามตรงๆ ว่า

    “พี่ทำไมพี่ทำหน้าเศร้าจังเลย มีอะไรที่เป็นปัญหาหรือคะ ให้หนูช่วยได้ไหม” ฉันถามออกไป
    “ไม่มีอะไรครับ ผมสับสนนิดหน่อย ไม่เคยมาพักโรงแรมนี้ด้วย ส่วนใหญ่จะพักโรงแรมในต่างจังหวัด” พี่เอ เอ่ยปาก ตอบ พร้อมสีหน้าค่อยสดใสขึ้นมานิดหน่อย ก็ดีกว่าเมื่อวานนี้แหละนะ
    “พี่คะ โรงแรมอะไรก็คงเหมือนๆ กันแหละค่ะ ก็เป็นห้องสี่เหลี่ยมเหมือนกัน หนูก็คิดถึงบ้านมากค่ะ”
    “น้องมาจากไหนครับ มาทำอะไรที่นี่ อ้อเขามีอบรมสัมมนากัน น้องคงมางานนี้ใช่ไหมครับ”
    “คะ ขอโทษนะคะ ที่มาจากที่ไหนคะ มาทำอะไร พี่เป็นผู้ร่วมสัมมนาด้วยกับหนูหรือเปล่า” ได้ทีฉันซักถี่ยิบเลย ทั้งที่ไม่เคยทำเลย แต่เห็นผู้ชายหน้าเศร้าแล้วทนไม่ได้

    จากนั้นพี่เอได้เล่าประวัติของตัวเองให้ฟัง ว่าเป็นทหารเรืออยู่สัตหีบ ประจำเรือรบหลวงอย่าทราบชื่อเลยนะคะ มีภรรยาแล้ว มีลูกแล้ว เราคุยกันถูกคอมาก แต่ในความถูกคอนั้น มันเหมือนเราเป็นเพื่อนกันมากกว่า เหมือนกับว่าเรากำลังปรึกษาหารือกัน แล้วจู่ๆ พี่เอก็พูดว่า
    “น้องรออยู่ตรงนี้นะ พี่จะเอาสิ่งขอสิ่งหนึ่งมาให้น้องดูครับ” ฉันนั่งรอ สักพักใหญ่ พี่เอ ลงมาพร้อมยื่น กล่องหนึ่งมาให้ บอกว่าเป็นจดหมายของภรรยา น้องเอาไปดูนะ แล้วจะรู้ว่าพี่ทำไมต้องนั่งหน้าเศร้าอยู่อย่างนี้ พร้อมนัดหมายว่าพรุ่งนี้เจอกัน ก่อนไป พี่เอได้พูดว่า
    “น้องเอาไปวิเคราะห์ดูเองนะครับ จะเอาไว้เป็นข้อคิดของน้องหรือของลูกศิษย์น้องก็ได้ พี่ไม่ว่าถ้ามีประโยชน์ เชิญตามสบายนะครับ” ฉันก็ได้แต่มองอย่างงงๆ รับกล่องจดหมายมาด้วยไว้ ใจอยากอ่านมาก แต่ทำไม่ได้ในตอนนี้ เพราะมีภาระต้องเข้าอบรม

    ตอนค่ำเป็นเวลาที่ปลอดจากภาระ ฉันอ่านจดหมายที่พี่เอ มอบให้ทุกฉบับ ฉันอ่านแล้วเข้าใจแล้วว่าเหตุใดพี่เอ ต้องเศร้า จดหมายมีกว่าร้อยฉบับ ขอเลือกมาบางฉบับที่เขียนถึงพี่เอ และฉบับที่เลือกไว้ ฉันเรียงใหม่เป็นฉบับที่หนึ่ง สองสาม ไปเรื่อยๆ นะคะ


    ฉบับที่ 1

    13 สิงหาคม 2550
    สวัสดีค่ะเอ

    นิดเขียนจดหมายนี้มาด้วยความคิดถึงนะคะ อยากบอกเอว่า คิดถึงเหลือเกิน เอคะ วันนี้นิดอยู่บ้านนั่งคิดถึงเอ ตลอดวันเลย มือถักเสื้อสเวทเตอร์ให้เอด้วยนะคะ จะได้เอาไปใส่เวลาออกเรือแล้วอากาศหนาวๆ ไงคะ เอจะได้คิดถึงนิดไงเวลาเอเหงาไงคะ เจ้าตัวเล็กในท้องนิดดิ้นแล้วนะ คงเรียกหาพ่อๆ นั่นแหละค่ะ เท้าน้อยๆ กระทุ้งเล็กอยู่เรื่อยเลยนะคะ ถ้าออกมาเอ คงดีใจนะคะ แค่นี้ก่อนนะคะ นิดจะถักเสื้อสเวทเตอร์ให้เอต่อนะคะ

    รักยอดรักเสมอค่ะ
    นิด

    ฉบับที่ 2

    21 สิงหาคม 2550
    สวัสดีค่ะเอ

    เอจ๋าได้รับจดหมายของเอแล้วนะ ตอบจดหมายนิดเร็วจังเลย เอคงคอยอยู่นะคะ นิดถึงได้รับจดหมายของเอแบบด่วนจี๋เลย เอน่ารักจังเลย นิดเหงามากค่ะ ถ้าเออยู่จะไม่เหงาเลย เพราะเอจะเป็นเพื่อนนิดได้เวลาอยู่คนเดียว เราเคยดูพระอาทิตย์ด้วยกัน พระอาทิตย์ยังสวยเหมือนเดิมค่ะ สำหรับความรู้สึกของนิด ลูกเราดิ้นมากเลยค่ะเอ คงคิดถึงพ่อเอนั่นเอง อยากเห็นหน้านะคะ เอ อยู่ทางนั้นเป็นอย่างไรบ้างคะ สบายดีไหมคะ วันนี้นิดทำอาหารโปรดของเอด้วยนะคะ เอมาทานนะคะ ต้มไก่ใส่หน่อไม้ดอง ที่เอชอบไง ยิ่งพูดนิดยิ่งคิดถึงเอมาก โดยเฉพาะตอนกลางคืนค่ะช่างเงียบเหงาเหลือทนค่ะเอ นิดจบแค่นี้ก่อนนะคะเอ เอดูแลตัวเองด้วยนะคะ ไม่มีนิดดูแลให้แล้วเอคงลำบากมากนะคะ

    รักยอดรัก
    นิด


    จดหมายแสนเศร้า

  2. #2
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ อาเจา
    วันที่สมัคร
    Mar 2008
    กระทู้
    155

    Re: จดหมายแสนเศร้า

    เป็นกำลังจัยให้นะครับ

  3. #3
    Maximum learning
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ khonsurin
    วันที่สมัคร
    Apr 2008
    ที่อยู่
    ท่าตูม สุรินทร์
    กระทู้
    8,063
    บล็อก
    197

    จดหมายแสนเศร้า 2

    ฉบับที่ 3

    12 กันยายน 2550
    เอ จ๋า

    ทำไมจ๊ะ เอไม่ตอบจดหมายนิดเลย นิดส่งไปหาเอตั้งหลายฉบับแล้ว ทำไมเอไม่ตอบจดหมายนิดเลย นิดเฝ้ารอไปรษณีย์ผ่านหน้าบ้านตลอดเวลาค่ะ แต่ไม่มีจดหมายเอเลย นิดเหงามากนะคะเอ ทำไมเอไม่เขียนจดหมายมาหานิดเลย หรือเอ ออกทำงานแล้ว เอคงออกทำงานนะคะ เอจ๋า คืนนี้ดาวกระพริบ เอมองดูดาวนะคะ ตานิดแหละค่ะที่กระพริบคอยมองเอทุกคน ลูกเราดิ้นใหญ่เลยนะคะ
    สี่เดือนกว่าแล้วนะคะเอ ที่เอจะได้เป็นพ่อคนค่ะ พี่เอ คงดีใจ นะคะ นิดนั่งดูดาว คิดถึงพี่เอจังเลย เหงาและเศร้าใจมากค่ะพี่เอ เสื้อพี่เอใกล้เสร็จแล้วนะคะ ถ้าพี่เอากลับบ้านมาคราวนี้ นิดจะใส่ให้พี่เอ นะคะ คงหล่อมากเลยละ สำหรับนิดพี่เอเป็นเหมือนดวงใจค่ะ

    คิดถึงยอดรักจ้า
    นิด

    ฉบับที่ 4

    20 พฤศจิกายน 2550
    พี่เอ คะ

    ทำไมพี่ใจดำจังเลย ไม่เขียนจดหมายมาหานิดเลย นิดส่งจดหมายเกือบทุกวัน แต่คอยเท่าไรก็ไม่มา ถ้าพี่เอออกทะเลก็ฝากจดหมายมาส่งได้นี่คะ ทำไมพี่ไม่มาเลย ท้องนิดใหญ่มากแล้วนะคะ โย้เย้เต็มทีแล้วค่ะ พี่เอคะ นิดเหงานะคะ กังวลใจมาก บ้านที่เราอยู่นิดก็ไม่มีญาติที่ไหนเลย จะกลับบ้านก็ไม่ได้พ่อไม่ให้เข้าบ้าน เพราะนิดมาอยู่กับพี่เอเฉยๆ พี่เอ ไม่สงสารนิด ทำไมพี่เอไม่คิดถึงลูกบ้างเล่าคะ ลูกเราเป็นผู้ชายนะคะ นิดไปอุลตร้าซาวน์ มาแล้ว ทำไมพี่เอไม่อยากเห็นลูกหรือคะ พี่เอมีงานมากก็ขอเวลาให้นิดและลูกที่กำลังจะเกิดบ้างได้ไหมคะ พี่เอคะนิดรักคิดถึงพี่เอมากนะ นิดเหงามาก หวาดกลัวการอยู่ตามลำพังค่ะ

    รักพี่เอนะคะ
    นิด

    ฉบับที่ 5

    25 ธันวาคม 2550
    เอ คะ

    พี่เอคะ นิดได้เจอพี่ชาติค่ะ จำได้ไหมพี่ชาติญาติของนิดที่เป็นทหารเรือเหมือนพี่เอ เขาบอกนิดว่าพี่เออยู่แต่ฐานทัพเรือที่สัตหีบ และมีผู้หญิงคนใหม่แล้วอยู่กับเมียใหม่ของพี่เอ นิดซึ่งท้องใกล้คลอดคนนี้คงไม่มีความหมายสำหรับพี่ใช่ไหมคะ ลูกของเราคงเป็นลูกไม่มีพ่อ พี่เอคะสเวทเตอร์ที่นิดถักไว้รอพี่คงเป็นหมัน หาคนใส่ไม่มี พี่เอคะ นิดคงทำสิ่งที่พี่เอไม่พอใจมากใช่ไหมคะ พี่เอถึงไปมีคนใหม่ นิดไม่รู้จะก้มหน้าหาใครอีกแล้ว บ้านเช่าหลังนี้เขาก็เชิญให้ออก นิดใช้คำว่าเชิญคงหรูกว่าคำว่าไล่นะคะ เพราะพี่เอไม่เคยส่งเงินให้นิดเลย นิดต้องทำขนมส่งตามร้านพอเป็นค่าเช่าบ้านกับค่ากินค่าอยู่ แต่นิดท้องแก่ทำไม่ไหวค่ะพี่เอ นิดจะลงไปสัตหีบหาพี่เอนะคะ เพราะนิดไม่มีทางไปแล้วค่ะ เงินก็ไม่มี ลูกก็กำลังใกล้คลอด หวังว่าพี่เอคงไม่ลืมนิดนะคะ

    รักพี่เอมาก
    นิด


    ฉันอ่านจดหมายทุกฉบับ มีเรื่องสับสนมาก วันรุ่งขึ้นฉันไปดักรอพี่เอ ตอนเย็น พี่เอลงมาแล้วถามว่าได้อ่านจดหมายทุกฉบับแล้วหรือ ฉันบอกว่าอ่านหมดแล้ว พี่เอเลยอธิบายว่า
    “เพราะพี่ไม่ดีเอง พี่มีผู้หญิงคนใหม่ พอนิดเขามาเขามาเจอพี่กับผู้หญิงของพี่ เขานั่งร้องไห้และกลับออกไปโดยไม่พูดจาอะไรเลย หายไปตั้งแต่วันนั้น ” พี่เอ นั่งลงเล่าเรื่องราวต่างๆ ดังนี้
    “แล้วพี่ไม่ติดตามภรรยาพี่เลยหรือคะ” ฉันอดถามไม่ได้
    “ตามแต่ช้าไปแล้ว เธอเดินให้รถบรรทุกชน ต่อหน้าต่อตาพี่ เธอตายไปเพราะความเลวของพี่ พี่ต้องสูญเสียเมียและลูกในเวลาเดียวกัน เห็นไหมพี่ไม่ใช่คนดีเลย”
    “แล้วพี่จะทำอะไรต่อคะพี่” ฉันถาม หน้าของฉันคงมึนงง เช่นเดียวกับคำถาม
    “พี่ทำศพให้นิด แล้วก็บวชให้สิบห้าวัน แล้วพี่ก็มีชีวิตที่ตายทั้งเป็นอยู่อย่างนี้แหละ ลืมความผิดไม่ได้สักที” พี่เอ พูดพร้อมใบหน้าที่เศร้าสร้อย
    “พี่เอคะ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นกรรมค่ะ คนเราเกิดมาใช้กรรม เรื่องของกรรมคงต้องชดใช้อีกยาวไกล ก็ขอให้พี่เปลี่ยนความไม่ดี เป็นความดี ตั้งใจทำความดีอุทิศให้ภรรยาและลูกของพี่นะคะ” ฉันพูดปลอบใจเท่าที่จะปลอบได้ ซึ่งพี่เอก็รับปากโดยใบหน้าสดชื่นขึ้นมาบ้าง
    “ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจคนไม่ดี พี่มาที่นี่เพราะต้องการมาทำบุญให้นิดน่ะครับ บ้านไม่มีให้พักในกรุงเทพ พี่ก็เลยต้องอาศัยโรงแรมนี่แหละครับ และก็จะกลับไปทำงานต่อครับ พี่ตั้งใจว่าจะช่วยเหลือสังคมด้านการศึกษาและด้านสิทธิสตรีตลอดไปครับ ขอบคุณน้องมากครับ” พี่เอรับปาก

    ตอนเช้าวันนั้นฉันไม่เห็นพี่เอ ถามพนักงานโรงแรมถึงห้องพี่เอ เขาบอกว่าพี่เอเชคเอาน์ออกตั้งแต่ตีห้าแล้ว ก็หวังว่าคงเป็นอุทาหรณ์ที่ดี สำหรับใครต่อใคร จดหมายพี่เอลืมบอกไป ฉันได้ส่งคืนแล้ว ยกเว้นฉบับที่นำมาให้อ่านค่ะ


    จดหมายแสนเศร้า 2

  4. #4
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ โชติ
    วันที่สมัคร
    Mar 2008
    ที่อยู่
    bbk
    กระทู้
    700

    Re: จดหมายแสนเศร้า

    หลังจากอ่านจดหมายแล้ว ผมรู้สึก เศร้า ซึ้ง เสียใจ และเสียดาย สำหรับผู้หญิงจัง

    สำหรับผู้ชายนั้น รู้สึกเห็นใจ และเข้าใจเขา อารมณ์ เสน่หาชั่ววูบ ทำลายคนมานักต่อนักแล้ว
    และคงไม่หยุดอยู่แค่นี้ คงมีคนตกเป็นเหยื่ออารมณ์ รัก ใคร่ อยู่เรื่อยๆ ร่ำไป
    อาเมน



    Re: จดหมายแสนเศร้า Re: จดหมายแสนเศร้า Re: จดหมายแสนเศร้า

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •