[b]...ลุงคำดีแกเป็นชาวนาถิ่นอิสานบ้านเฮามาตั้งแต่ปู๋แต่ปู้ ชีวิตแกตั้งแต่เกิดไดใหญ่มานอกจากเข้าไปอำเภอหาหมอหรือติดต่อเอกสารทางราชการเป็นครั้งคราว นอกนั้นค่อนชีวิตของแกจะอยู่กับไร่กับนาเป็นส่วนใหญ่
สาวทองศรีลูกสาวลุงคำดีมาทำงานอยู่กรุงเทพฯหลายปีดีดัก กลับบ้านพร้อมกับหนุ่มโด้สามีคนกรุงเทพฯเพื่อกลับมาช่วยพ่อแม่ทำนาหน้าฝนปีนี้
ด้วยสปิริตของเขยใหม่ไฟแรงและคนต่างถิ่น หนุ่มโด้เขยใหม่จึงขยันขันแข็งเป็นพิเศษ
วันนั้นของหน้าฝนซึ่งคืนที่ผ่านมาฝนตกกระหน่ำทั้งคืนอย่างหนัก เช้าตรู่ลุงคำดีรีบตื่นแต่เช้ามืดแบกเอาจอบ(ภาษาอิสานเรียกว่า"บักจก")เพื่อรีบไปดูที่นาเผื่อว่าอาจมีน้ำเซาะคันนาขาดจะได้ขุดดินปิดกั้นน้ำได้ทัน
แต่ด้วยการที่ลุงแกตื่นแต่เช้าเกินไปและรีบร้อนเลยไม่ได้ทำธุระเข้าห้องนำให้เรียบร้อย ในระหว่างทางเดินลงทุ่งนานั้นแกเกิดอาการปวดท้องถ่ายขึ้นมาอย่างแรงจึงสับจอบไว้ข้างทางแล้วพึมพำในใจว่า
ลุงคำดี " อึฮึ..สับบักจกไว้นี่คือสิบ่อมีไผมาเอาไปดอกตี้ ปวดถ่ายแฮงเว๊ย.."
แล้วจึงมองหาพุ่มไม้พอได้บดบังสายตาผู้คนซึ่งอาจผ่านไปมาเวลานั้น
สาวทองศรีกับหนุ่มโด้พอตื่นนอนแล้วถามแม่ว่า
สาวทองศรี "พ่อไปไหน"
แม่บอกว่า "พ่อสูแบกบักจกไปอัดคันแทนาแต่เดิกแล้วป่านนี้ฮอดทุ่งหละมั๊ง"
สาวทองศรีกับหนุ่มโด้จึงรีบตามออกไปทุ่งนาเพื่อแสดงความขยันให้พ่อแม่เห็น
ในระหว่างทางนั้นได้ไปพบเจอจอบที่ลุงคำดีสับดินไว้ ด้วยความคับคล้ายคับครา
ว่าคล้ายจอบของพ่อตัวเองสาวทองศรีจึงพูดว่า
สาวทองศรี"เอ๊ะนี่พี่โด้จอบคล้ายๆของพ่อนะ"
หนุ่มโด้ "นั่นนะสิหรือว่าของใครมาลืมไว้นี้"
สาวทองศรี "งั้นพี่ลองตะโกนถามดูสิเผื่อมีใครอยู่แถวนี้"
หนุ่มโด้จึงร้องตะโกน " นี่จอบใครหนะ..นี่หนะจอบใคร..."
ด้วยความตกใจลุงคำดีนึกว่าลูกเขยกับลูกสาวมองเห็นตัวเองทั้งที่แอบหลังพุ่มไม้ดีแล้ว จึงร้องตอบออกมา
ลุงคำดี "กูบ่อได้จอบ(แอบ)ไผ...กรูนั่งขรี้เว้ย...."
สาวทองศรีกับหนุ่มโด้ "....ว้าย..!!...??**#@@"