อยากจะหยุดดวงตะวันอยู่อย่างนี้
หยุดไว้ที่มีเพียงเราเคียงคู่สอง
วันทะเลกระทบสาดแห่งสีทอง
ให้ประครองเส้นขอบฟ้าอย่าเลือนลง
แม้รู้ว่าเป็นสมุติสุดจะห้าม
เพียงชั่วยามก็หวั่นไหวให้ลุ่มหลง
ยากยิ่งนักเหมือนรักเราไม่มั่นคง
ต้องจบลงดั่งท้องฟ้าไกลทะเล
แต่นั้นเป็นชั่วเลาคืนวันผ่าน
จำฝังจิตยั่งยืนนานไม่หันเห
เก็บเอาไว้บนทรายหาดริมทะเล
เก็บตังเกลอยนาวาฟ้าทอง