ขอบฟ้า..ทะเล..หาดทรายและความรัก

[สายธารแห่งกาลเวลา]

อยากให้ "รัก" เป็นเหมือนทะเลกว้าง
แม้อ้างว้างก็ยังคงมั่นเสมอ
อยากให้รักที่ฉันได้พบเจอ
เหมือนใจเธอดั่งขอบฟ้าคู่ทะเล


หากแม้ไม่ได้เป็นเช่นฟ้ากว้าง
ขออยู่ข้างผืนน้ำไม่หันเห
เป็นผืนทรายขาวสะอาดที่ลาดเท
สู่ทะเลที่กว้างใหญ่สื่อใจกัน


แม้หาดทรายไม่กว้างเท่าแผ่นฟ้า
ไม่มีค่าเพียงเคียงใกล้ยามเธอเหงา
ไร้ตะวันสาดส่องให้แสงเงา
แค่รับเอาเสียงความเศร้าจากคลื่นใจ


ขอบฟ้า ทะเล ความรัก
พิงพัก แนบกาย เธอคนนี้
อยากเคียงข้าง เธอคนดี
ดั่งทรายกับทะเลที่คู่กัน ...

********

[pruet]

ความรักจะเป็นเช่นทะลกว้าง
ไม่อ้างว้างระเหิดหายกลายเป็นอื่น
คู่หาดทรายคู่ฟ้าทุกวันคืน
พลังคลื่นล้านล้านเกลียวเกี่ยวสัมพันธ์
แม้ไม่ใช่ฟ้ากว้าง
ขอเป็นดินเคียงข้างน้ำเสมอมั่น
โอบรับสายธาราอยู่คู่กัน
ให้ทุกวันเกาะกล่อมหลอมดวงใจ
ผนึกผืนน้ำผืนดินให้เท่าฟ้า
ไม่กว้างกว่าไม่กว้างเท่าเฝ้าฝันใฝ่
แม้ฟ้านี้กว้างกว่าสักเท่าใด
ก็หาใช่เครื่องวัดที่ชัดเจน
ขอบฟ้า ทะเล ความรัก
ขอบใจเราจักชัดเด่น
มีทะเลมีทรายคล้ายหลักเกณฑ์
หวังเป็นเช่นทรายทะเลอยู่คู่กัน
เป็นส่วนเต็มเติมใจในทุกเมื่อ
เป็นรักเอื้อเกื้อใจไม่เหหัน
เป็นคู่เคียงข้างกายแต้มวัยวัน
แต่งชีวันแต้มชีวิตเคียงข้างเธอ

[พิณอิสระ]

มองภาพนี้ทีไรใจสะท้าน
ดวงตะวันสาดแสงแยงขึ้นฟ้า
สะท้อนเงาเบาแสงแยงธารา
หยดน้ำตารินหยดรดสองแก้ม
.....................................
.....................................
.....................................
.....................................
เขียนไม่ออกบอกไม่ได้ใจมันเศร้า

[เทพบุตร]

สายน้ำ...
ระรินเอื่อยระเรื่อยไหลเป็นสายน้ำ
ผ่านภูถ้ำเนินละแวกแมกไม้หนา
เซาะแก่งหินดินซับไอสายธารา
ย้ำสัญญาไม่ทิ้งกันนิรันดร

ทะเล....
สู่ทะเลเวิ้งว้างกลางขอบฟ้า
เคียงสัญญารักหนุ่มสาวราวดั่งฝัน
ทรายโอบหินดินน้ำจักรักนิรันดร์
เคียงคู่กันมิตรภาพตราบฟ้าดิน

ขอบฟ้า...
จะขอเป็นกำลังใจจากปลายฟ้า
จากสัญญาของหัวใจคนไกลแสน
ไม่ขอหวังสิ่งใดใดมาตอบแทน
ส่งจากแดนไกลแสนไกลมาให้เธอ

ความรัก...
แม้ไม่เยี่ยมเทียมเท่าฟ้า
ปรารถนาเพียงแค่เห็นเธอเป็นสุข
ปลดหัวใจที่จ่อมจมพ้นจากทุกข์
ขอเป็นสุข..เจอคนดี..ที่รักจริง...

[pruet]

แสงตะวัน.......
สาดแสงทองต้องคลื่นสะท้อนคลื่น
แสงส่องพื้นธาราพาสะท้าน
เงาตะวันส่องเงาหนึ่งว่าปาน
ที่ท้องธารคือธารนองจากนัยนา
โศกเอ๋ยโศกเศร้าแสนฤดีหวน
พาคร่ำครวญห่มไห้โหยหา
สำนึกนี้รับรู้โดยดวงตา
น้ำอุ่นอุ่นหยาดมาสำนึกใน
“หยุดเถิดหนออย่าผลาญร่องรานแก้ม
หยุดเถิดอย่าแต้มดวงตาใส
หยุดเถิดหม่นหมางอย่าค้างใจ
หยุดเถิดอย่าห่มไห้นะคนดี”
ขอทดทัณฑ์รับทัณฑ์อันหม่นหมอง
น้ำตาต้องหยาดหน้าของฉันนี่
ตรึงภาพมาน้ำตาต้องทบทวี
เป็นทัณฑ์ที่ควรได้ทดทัณฑ์
ให้คิดถึงตรึงลิ่มทิ่มในอก
น้ำตาตกต้องสาบให้โศกศัลย์
ให้เศร้าแสนซึมเหงาในคืนวัน
ทัณฑ์โทษนั้นมาอยู่ใจไปตราบตาย
เธอควรได้แป้งหอมถนอมแก้ม
ประทินแต้มแก้มใสในเช้าสาย
ส่วนน้ำตาพร่ารื้นที่พรูพราย
เป็นฉันหมายและพร้อมยอมทดทัณฑ์
ฝากหัวใจซับน้ำตาอย่าอยู่พร้อย
ฝากความรักลบรอยหม่นขวัญ
คืนรอยยิ้มพริ้มพรายสู่คืนวัน
ปวงหมองนั้นขอทดแทนทุกโทษทัณฑ์