พ่อใหญ่ป่วง
พ่อเฒ่าหนึ่ง เลาเป็นคนบ่ค่อยรอบคอบ เฮ็ดอีหยังกะบ่ค่อยคือบ้านคือเมืองเขา จนซาวบ้านเอิ่นเลาว่า พ่อใหญ่ป่วง ว่าสั้นเถาะ
ตอนแลงมื้อหนึ่ง พ่อใหญ่ป่วงเลากะไปประซุมอยู่เฮือนผู้ใหญ่บ้าน หลังเลิกประซุม ผู้ใหญ่บ้านเอิ่นเลามา สั่งงานเลาว่า มื้ออื่นเซ้าให้เลาไปธุระสำคัญบ้านดอนหนองให้แหน่
ผู้ใหญ่บ้านเว้ายังบ่ทันจบซั้ม เลากะตอบว่า เอ้อ สิไปให้ดอก แล้วกะฟ้าวย่างกลับเฮือน บ่ถามจ้อยว่า ไปธุระอีหยัง ไปหาผู้ใด๋ ฮู้แต่ว่าเป็นธุระสำคัญ... (เลาป่วงบ่ล่ะหมู่เจ้าว่า)
เลากลับฮอดเฮือน ย่านตื่นบ่ทัน บ่อาบฮอดน้ำ (เลาตั้งใจว่า สิฟ้าวไปแต่เดิกๆ บ้านดอนหนอง มันอยู่ไกลเด้) บอกเมียว่า มื้ออื่นเซ้า สิไปธุระสำคัญบ้านดอนหนอง ให้พ่อผู้ใหญ่แต่เซ้าๆ ให้ยายจัดห่อข้าว เตรียมไว้ให้แหน่ คันยายตื่นก่อน กะอย่าลืมปลุกเด้อ... ว่าซ้าน เลาสั่งเมียไว้ แล้วกะฟ้าวนอน กำลังสิหลับ ได้ยินเสียงเมียบอกว่า นี่เด้อ ห้อข้าว วางอยู่ข้างหมอนเด้อ .. เลากะหลับ
พอไก่ขันกก เลากะตื่น ย่านไปบ่ทันเฮ็ดธุระ กะพองกัน ฟ้าวถือเอาห่อข้าว แล้วกะห่อใส่ผ้าขาวม้า เอาผูกไว้แอว กำลังสิออกเดินทาง ได้ยินเสียงฟ้าฮ้อง คือจั่งฝนสิตก เลาสิถือเอาฮ่มล่ะว้า แต่ว่ามันมืด เลยถือได้ไม้ฟอยก้านบักพร้าว นั่นแมะ ไปนำ เลาว่าแมนฮ่มนั่นหนา
ย่างไปได้โดนเติบ พอข่อนสิแจ้ง ฝนกะตกลงมาอีหลี เลาเลยสิกางฮ่ม เอ๋า มันเป็นหยังล่ะหือ มันคือกางบ่ออกล่ะหือ เลาจ่มอยู่ผู้เดียว พอเบิ่งดีๆ เอ้า มันบ่แมนฮ่มตั้วหนิ ฟอยตั้วหนิ เลาจั่งฮู้ ... เลากะเลยฟ้าวแล่นไปเซาฮ่ม อยู่เถียงน้อยข้างทาง เลาเทิงจ่มให้ฝน เทิงป้อยจะของว่า เป็นหยังบ่เบิ่งดีๆ เทิงเลาย่านไปธุระบ่ทันกะพองกัน (จักธุระหยังบุล่ะว้า) พอฝนกำลังเอี้ยน ฟ้ากะแจ้งขึ้นจักหน่อย เลากะสิกินข้าวเซ้าตั้ว บาดทีหนิ...
แก้ผ้าขาวม้าออกจากแอว เอาห้อข้าวออกมา เอ้า.. มันบัดบ่แมนห่อข้าว มันบัดแมนหมอน หน่วยเลาหมุนมื้อคืน ย่อนว่าเลาฟ้าวโพดฟ้าวโพ เลาถือได้หมอนน้อย ว่าแมนห่อข้าวซั้นตี้... เคียดให้จะของอีก ว่าเป็นหยังบ่เบิ่งดีๆ พะน๊า...
ฝนตกกะเปียกฝน ข้าวกะบ่ได้กิน ซัมมะซวยแท้น้อมื้อหนิ เลาคิด... พอฝนเอี้ยนดี เลาย่านไปบ่ทันธุระสำคัญ เลยฟ้าวแล่นเอา แล่นเอา เกิบเลาเลยขาดข้างหนึ่ง เลากะคิดว่า กะซางใส่ไปข้างเดียว กะได้เว้ย เลาใส่เกิบข้างเดียวแล่นไป มันกะแล่นบ่ถนัดล่ะตี้ เทิงเต๋พุ่มไม้ เทิงตกหลุม ล้มแล้วล้มอีก บ่ทันโดนเกิบอีกข้างหนึ่งกะขาด เลาเลยเอาทิ้ม บาดตาหนิ บ่ใส่เกิบเด้ แล่นเอาแล่นเอา ปากเลากะจ่มพึมพำๆ ว่า
สวยแล้ว สวยแล้ว ทันธุระสำคัญบ่หนอ ทันบ่หนอ ...
เลาบัดเหยียบหนาม เด้ตาฮิหนิ เสียงฮ้อง .. เออะ... เลานั่งลงกับหม่อง ...โธ่ ๆ ๆ ๆ เออะ ๆ ๆ เจ็บคักเจ็บแน่
เลาถอดหนามออกแล้ว ย่างกะเผกๆ ไปนั่งเซาอยู่ใต้ฮ่มไม้ (ตอนนี้มันสวยเติบแล้วเด้) เทิงเมื่อย เทิงหิวข้าว เทิงเจ็บตีน เลาว่าสินอนเหยียดแอว เซาเมื่อยจักหน่อย ย่อนว่าเลาตื่นแต่เซ้า แต่ไก่ขันกกพุ่น เทิงเมื่อยนำล่ะหวา เลาเลยหลับกรนตอด ๆ ๆ ๆ ..
พวกเด็กน้อย (กะใหญ่เติบอยู่ดอกหวา) กำลังสิไปหาไล่แย้ ยิงกะปอม ยางมานำทาง ได้ยินเสียงพ่อใหญ่ป่วง กรนตอดๆ อยู่ กะเลยหมั่นไส้ อยากแกล้งเลา เอาหญ้าไปแหย่ฮูดัง เลาคันดัง กะเอามือปัดแหน่ จามแหน่ คือคนละเมอว่าซั่นเถาะ เมือยคักหลายเลยบ่ตื่น... พวกเด็กน้อยเห็นว่า พ่อใหญ่อั่นนี้หลับดีคัก เลยเอามีดโกน โกนผมเลาออกเหมิด.. ปานนั้น เลากะยังบ่ตื่นเด้เดียวหนิ พวกเด็กน้อย โกนแล้วแล้ว กะเก็บเศษผมเลาไปทิ้มหม่องอื่น หัวร่อคักๆ กะไปหายิงกะปอมต่อ
พ่อใหญ่ป่วง นอนตื่นขึ้น ลุกนั่ง เอามือลูบหัวจะของ ... เลาตกใจอย่างแฮง ขะลาดฮ้องป้อยว่า
ปาดทิโธ แมนผู้ใด๋มันบังอาจ ฉวยโอกาสตอนข้าพเติด นอนหลับเอาหัวมาเปลี่ยนวะ ฮ่วย หัวจะของโล้น จั่งได๋จั่งเอามาเปลี่ยนหัวผู้อื่นไป ปาดโธ นี่มันหัวโล้นไผวะ
เลาคิดว่า "มื้อนี้ซวยมาตั้งแต่เซ้า บ่ไหว บ่ไหว บ่ปง บ่ไปแม้นดอก ธุระสำคัญหนิ เฮ้ย เสียอันใด๋กะบ่ท่อเสียหัวเด้อ ธรรมดาล่ะหวา หัวดีๆ หัวงามๆ ผู้ใด๋กะอยากได้ เฮาบ่น่าประมาทเลย..." เลาเลยตัดสินใจเดินทางกลับเฮือนเลา
พอกลับมาฮอดเฮือน เมียเลาออกไปเก็บมอนอยู่สวน เลาหิวข้าวแฮง เข้าไปในครัว นั่งกินข้าวบ่ามๆ ตอนที่เลากำลังกินแซบๆ อยู่นั่นล่ะ เมียเลากลับจากเก็บมอน ได้ยินเสียซ้อน เสียงถ้วยป่องแป่ง ป่องแป่ง ว่าแมนหมาขึ้นเฮือนมาลักกินข้าว กะเลยฮ้องด่าว่า
ฮ่วย แมนหมาโตใด๋ มาลักกินข้าวกู เดี๋ยวสิเอาค้อน เมาะหัวมันจักบาดกะหนา แม่ใหญ่เลาถือได้ไม้คาน สิเข้าไปตีหมา
เดี๋ยวๆ ยาย ข้อยเอง ข้อยเอง เจ้าจำข้อยบ่ได้ติ นี่ข้อยพ่อใหญ่ป่วงผัวเจ้าเด้อ อั่นที่เจ้าเห็นโล้นๆ หนิ บ่แมนหัวข้อยเด้อ จักวะหัวผู้ใด๋บุ๊ ข้อยนอนหลับ มันหลอยเอาหัวข้อยไป เดี๋ยวข้อยสิฟ้าวกินข้าว แล้วสิฟ้าวไปนำหาหัวข้อยคืน ก่อนที่บักเจ้าของหัวโล้นนี่ มันสิหนีไปไกล ......
(ถ่าเคยอ่านแล้วกะขออภัยเด้อจ้า )
อ้างข้อความนี้
Bookmarks