รักสลาย..ปลายเหมันต์

[พิณอิสระ]

รักสลายปลายเหมันต์
*************

เมื่อคิมหันต์ผันผ่านกาลล่วงลับ
เคยกระชับมิตรไมตรีที่ชื่นหวาน
เคยอิงแอบแนบชิดสนิทนาน
รักเริ่มบานเมื่อตอนท้ายปลายมีนา
เคยคลอเคลียเงี่ยโสตฟังตั้งใจรับ
คอยสดับศัพท์สำเนียงเสียงคะขา
จวบจนสิ้นสงกรานต์ที่ผ่านมา
สุขอุราเราสองปรองดองกัน
รักดำเนินเดินผ่านเข้ากาลฝน
ยิ่งหลงมนต์เสน่หาหน้าวสันต์
ฟังเสียงฝนปนเสียงอ้อนงอนง้อกัน
เปรียบสวรรค์สองเราด้วยเข้าใจ
ออกพรรษาหน้าหนาวก้าวมาใกล้
สุดห่วงใยรักคงอยู่รู้บ้างไหม
พอสิ้นฝนคนเคยรักมาจากไกล
สู่อ้อมใจของคนอื่นขื่นขมทรวง
ต้นลมหนาวร้าวใจหาใดเหมือน
เสียงพร่ำเตือนเรามันต่ำคำทักท้วง
รักคนรวยสวยเปรี้ยวเดี๋ยวเขาลวง
คนที่ห่วงไม่เคยแลแม้หางตา
รักสลายปลายเหมันต์วันสิ้นสุด
ไม่อาจฉุดรั้งเธอได้อายหนักหนา
เธอแต่งงานหวานชื่นรื่นอุรา
ส่วนตัวข้าพ์ต้องอกหัก..รักคนลวง
พิณอิสระ
๒๓/๐๑/๕๒
สารนาถ พาราณสี ภารตะประเทศ

[lukhin_inter]

เมื่อคิมหันต์..พ้นผ่าน..วสันต์เคลื่อน
เหมันต์เยือนเตือนใจหนาว..ร้าวรานข้า
เคยสุขทุกข์ เคยหยอกเย้า..เร้าวิญญา
ปรารถนาฝัน..อำพรางเลือนลางไกล
เจ้าจากใจจากจรจากดวงจิต
คราแนบชิด อุ่นไออวล ต้องหวนไห้่
เหงาลมหนาวเศร้าโศกวิโยคใจ
เหลือเพียงรอยอาลัยเมื่อรักเลือน

มุมหนึ่งของอีสานใต้
ลูกหิน..คนไกลๆ
23 มกราคม 2552
23.30 น.