*วัน-นะ-กำ อันนี้เขียนจากเรื่องจริง 50% ปรุงแต่งเพิ่มเติมอีก 50% โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านเด้อ คับ อิอิ


อะไรที่คุณเคยทำ และคิดว่ามันเลวร้ายที่สุดในชีวิต?
สำหรับฉันเคยทำเรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิตหลายครั้ง
จนฉันไม่แน่ใจว่ามันเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดจริงหรือเปล่า
แต่ครั้งนี้ฉันแน่ใจ มันคงเลวร้ายที่สุดจริงๆ เพราะตั้งแต่ที่ฉันทำ
จนตอนนี้ฉันยังรู้สึกผิดในใจอยู่เลย ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยเป็นมาก่อน
และนี่คือความเลวร้ายที่ว่านั้น ฉันละทิ้งตัวเอง
ฉันก็ไม่แน่ใจไม่สามารถอธิบายมากกว่านี้ได้ เพราะฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
สรุปสั้นๆ เพราะฉันมันเลว คงไม่มี Demons ที่ไหนเป็นคนดีคุณว่าไหม
........................
บางทีคงเป็นเพราะตัวฉันเอง ที่ไม่รักดี ไม่มีศรัทธา ไม่มีความเชื่อ ไม่มีใครเสี้ยมสอน แต่เกิดขึ้นเองโดยสันดาน เป็นแบบนี้มายาวนานมาก จนจำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่
........................
เพราะตั้งแต่จำความได้ ฉันก็เป็นคนหลงใหลในความมืด ความเดียวดาย ความสันโดษทุกชนิด เผลอไม่ได้มักจะไปหลบอยู่คนเดียว และมักคิด และมองอะไร ที่คนส่วนใหญ่มองไม่เห็น หรือคิดว่าไร้สาระ คุณลองคิดดูซิว่า
คุณเคยเห็นเด็ก 7 ขวบที่ไหน นั่งสมาธิเพื่อพยายามถอดกายทิพย์ออกจากร่างตนเอง

ครั้งหนึ่งจำได้ว่า ฉันพยายามมองหาแสงแดดเต้นระบำตั้งแต่เช้าจนบ่ายคล้อย แต่ไม่เห็นอะไร นอกจากไม้เรียวของแม่ที่ไล่ให้เข้าบ้าน เพราะตากแดดนานแม่กลัวว่าจะไม่สบาย
.............................
มีหลายเรื่องเกี่ยวกับตัวฉัน ที่ฉันเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร บางทีคุณอ่านแล้วอาจบอกฉันได้ว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร ฉันจะเล่าทีละเรื่องแล้วกัน ฉันจะเริ่มที่ผีซ่อนแล้วกัน หรือคุณว่าไง