หลังจากที่กลับบ้านเกิดเมืองนอนมาอย่างมีความสุข คนอาจจะบอกว่าระหว่างลูกเลี้ยงกับแม่เลี้ยงบ่มีในต่างแดน แต่สำหรับที่นี้และเวลานี้ จอยเจอกับตัวจอยเอง เฮาเฮ้ดดีทุกอย่างผลสุดท้ายกะคือเฮาได้รับความผิดคือเก่า หลบจากการกระแทกแต่กะบ่พ้น มื้อคนที่อยากสร้างอยากก่อเรื่องเดินมาหาเฮา ตอนนี้จอยต้องอยู่แบบลำบาก เมื่อชีวิตจอยกับลูกเหมือนอยู่ในการเดิมพันในการดำรงชีวิต โดยคนตั้งเกณฑ์นั้นกะบ่แม้นไผ คือคนที่เฮาคิดว่าเขาดีนำเฮานั้นเอง เป็นธรรมดาเนาะ เฮาแค่คนใช้ชีวิตร่วมกันแค่บ่นานหรึสิท้อลูกของเขา แต่นั้นกะส่างมัน อนาคตข้างหน้าเฮาบ่อาจรับรู้ได้ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด แต่ช่วงนี้จอยกะคงต้องระวังตัวเองบ่ให้มีปัญหาแต่ระวังขนาดไหนกะคงสิจะบ่พ้นดอกถ้าคนคอยที่จะจ้องหาเรื่องเฮา ทุกเวลาในขณะนี้จอยต้องสู้และอดทนไว้ก่อน แต่ว่า ทุกข์กายอยู่ได้แต่ทุกข์ใจ นี้ตี้จ้า ลำบากมากนัก แต่กะต้องทนเพื่ออนาคตสองโตน้อยที่กำลังเรียนหนังสือ ถ้ามีแต่โตจอยคนเดียวจอยบ่คึดยังยากเลย เพื่อลูกจอยต้องอดทน ต่อให้ต้องจบจอยกะคือสิบ่แบกหน้ากลับไปไทยให้คนหัวเราะเยาะแน่ เหมือนอดีตที่ผ่านมา คงต้องหอบเขาลูกไปสู้ชีวิตในรัฐอื่นหางานเฮ้ด เลี้ยงเขา เพื่อให้เขาเรียน ใครบอกว่าชีวิตในต่างแดนบ่ลำบาก สำหรับจอยคิดว่าลำบากต้องมาสู้กับอีหยังหลายๆๆอย่าง แต่กะส่างเถาะ "อะไรจะเกิดมันกะต้องเกิด"
สุดท้ายนี้จอยขอส่งกำลังแรงใจไปสู่พี่น้องที่เจอะเจอปัญหาทุกๆๆๆคน ในต่างแดนที่ไม่ใช่บ้านเรา ขอให้ อดทน และสู้ต่อไปเด้อจ้า
Bookmarks