ลาก่อน....ความรัก...จากฉันให้เธอ
ฉันเป็นมนุษย์คนเดือนคนหนึ่ง ทำงานกับบริษัท ต่อมาไม่นานนัก บริษัทได้หยุดกิจการไป ฉันก็เลยกลายเป็นคนตกงานโดยปริยาย ตกงานไม่นานคนรักที่คิดจะแต่งงานด้วยก็ไปเป็นอื่นมีหญิงคนใหม่ ต้องนอนช้ำกล้ำกลืนอยู่เดียวดาย ร้องไห้อยู่หนึ่งอาทิตย์ไม่ทำอะไร จนสาสมกับน้ำตา ไปนั่งแอบมองเธอกับเขา มองไปร้องไห้ไป ร้องไห้เสร็จก็ไปแอบมองเขาอีกเสร็จแล้วก็มานั่งร้องไห้อีก ทำไมฉันถึงอดทนเฝ้ามองได้ก็ไม่รู้ ทำไมฉันไม่ไปแย่งเธอมาจากเขาล่ะ เพราะอะไรเพราะใจฉันมันยอมแพ้แล้ว คนที่ไม่เคยซื่อสัตย์ต่อกันอยู่ด้วยกันไม่ได้ ฉันอยากตายวันละหลายครั้ง แต่ทำไม่ได้
งานก็ไม่มีทำ คนรักก็มาหนีหน้า เงินที่หามาได้ก็เริ่มหมดลง ในกรุงเทพอยู่ไม่ได้ต่อไปแล้ว จำต้องกลับมาบ้าน มองดูแม่แล้วก็สงสารมาก แต่แม่ก็คือแม่ แม่ไม่เคยพูดสักคำไม่ว่าไม่ถามเมื่อเห็นฉันร้องไห้ แม่ปล่อยให้ฉันร้องไห้อยู่อย่างนั้น โดยฉันไม่เล่าอะไรอยู่แต่ในห้องนอนนั่งร้องไห้ ให้สาสมกับที่ถูกระทำย่ำยีหัวใจ คนที่ซื่อสัตย์ต่อความรักได้รับผลแค่นี้เอง ไม่เป็นไร
หลังจากนั้นนานวันน้ำตามันเริ่มเลือนหายไป ฉันกลับมาเป็นผู้เป็นคนอีกครั้งหนึ่ง เริ่มมองหาหนทางที่จะได้รายได้ขึ้นมา จากมนุษย์เงินเดือนจบปริญญาทางบัญชี ฉันจะทำอย่างไรกับการอยู่หมู่บ้านเล็กๆ ที่ไม่รู้จักการทำบัญชีเลย ฉันเริ่มด้วยการเกษตรกรรม จากชีวิตในเมืองหลวงที่ไม่เคยจับจอบมานานมาก ก็เริ่มจับจอบจับเสียม ทำไมชาวบ้านอยู่กันได้ฉันจะอยู่ไม่ได้ มองหาช่องทางอยู่นาน ฉันก็เริ่มด้วยการปลูกข้าวโพด เริ่มทำแปลงมือเริ่มพองจนน้ำเหลืองแตกออก ปวดแสบปวดร้อนมาก จนต้องพัก วันต่อมาไปทำใหม่จนเคยชิน มือที่นิ่มๆเริ่มด้านดำ ฉันเริ่มด้วยการปลูกข้าวโพด ประมาณหนึ่งไร่ จากน้ำมือตนเอง ความเหงาว้าเหว่เป็นพลังให้สู้ชีวิต การไม่มีงานทำไม่มีเงินใช้ เป็นแรงบันดาลให้ต้องสู้อดทนเอาชนะอุปสรรคให้ได้ ในที่สุดฉันก็ปลูกข้าวโพดได้จากน้ำมือของตนเอง ฉันเฝ้าถอนหญ้า หาบน้ำรดข้าวโพด มองดูความเจริญเติบโตของมันอย่างมีความสุข ทดแทนความทุกข์ที่เคยได้รับมา ข้าวโพดโตขึ้นเริ่มหักขายได้ ฉันก็ต้มมันแล้วเดินขายในหมู่บ้าน ปรากฏว่าได้เงินมาจำนวนหนึ่ง แต่ไม่พอใช้ ฉันเริ่มคิดว่าจะทำไงดี ถึงจะประหยัดรายจ่ายลงไปได้อีก ฉันเริ่มพัฒนารั้วบ้านโดยการเอาบวบมาปลุก ปลูกตระไคร้ และพืชผักสวนครัว เต็มบ้าน เงินที่ได้จากการขายข้าวโพดบวกกับขอแม่นำไปซื้อวัวได้คู่หนึ่ง ฉันเริ่มมีงานขึ้นแล้วรดน้ำต้นไม้ รดข้าวโพด นำวัวไปเลี้ยง มันสนุกจนลืมความทุกข์ใจที่ผ่านมา ลืมความรักที่เคยมีให้เขาจนเกือบจะไม่เหลือ ชีวิตมีความหมายมากขึ้น มีอะไรทำให้สนุก ไม่มีรายจ่ายในชีวิตประจำวัน อยู่อย่างมีความสงบและความสุข
ได้เข้ากรุงเทพอีกครั้งเพื่อมาทำธุระ เจอเขากับเธอ แต่ในวันที่เจอครั้งหลังนี้ฉันรู้ว่ามันไม่เหมือนเดิมอีกเลย ฉันมองเธอด้วยสายตาไม่เจ็บปวด ใจฉันไม่รู้สึกอะไรเลย เคยคิดว่าขาดเธอขาดใจ บัดนี้ไม่เหลือเยื่อใยให้คิดถึงกันอีก ฉันสงบลงมีความสุขมากขึ้น ชีวิตมีรอยยิ้มมากขึ้น ฉันเดินเข้าไปพบเธอพูดกับเธอแบบเพื่อน มองหน้าเธอได้อย่างเต็มตา มีรอยยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร เธอไม่สามารถมารบกวนฉันได้อีกแล้ว ฉันค้นพบเส้นทางเดินของฉันได้เอง ด้วยมือทั้งสองข้างของฉัน ด้วยพลังใจ ด้วยความสามารถ และกำลังใจจากแม่และพี่น้องของฉัน เท่านี้ฉันก็อบอุ่นมาก สิ้นสุดกันทีกับความรักที่ฉันเคยมอบให้เธอ ..... ลาจากตลอดกาล
[fm]http://www.hotlinkfiles.com/files/2155439_uhz7w/RukrouwnouwlpmNoo[/fm]
อ้างข้อความนี้
Bookmarks