ขอหยุดพักตรงนี้.....ชั่วคราว
มากมายเหลือเกินเรื่องราวที่รุมเร้าในวันนี้
ท้อแล้วนะ..เหนื่อยใจเหลือเกินคนดี
ขอพักสักห้านาที...ค่อยเดินต่อไปละกัน
..............................................
ขอพักให้หายเหนื่อยเสียก่อน
หลายอย่างช่างบั่นทองกำลังใจของฉัน
แต่ไม่ยอมถอยหรอกนะ......เพียงแค่ท้อเท่านั้น
แต่คงไม่นาน.....กำลังใจฉันจะกลับมา.....

...............................................................................
หลายวันมานี้ มีเรื่องราวมากมายเกิดขี้น รู้สึกเหนื่อยและท้อ....
......คิดถึงบ้าน.....สถานที่อบอุ่นใจและกายมากๆๆๆ.........
แต่ก็ยังมีบ้านมหาอีกหลังหนึ่งที่ทำให้สบายได้ผ่านข้ามคืนได้ที่แสนเจ็บปวด
ด้วยพี่ๆน้องห้องสนทนา.....ที่มีแต่คนน่ารัก ไม่เคยพบหน้าตา ..แต่คำพูดก็ทำ
ให้รู้สึกอบอ่น มีรอยยิ้ม....และเสียงหัวเราะ...รวมทั้งดีเจที่น่ารักทุกท่าน....
....................ขณะที่นั่งพิมพ์....ขณะที่ฟังเพลง .......ในจอหัวเราะกับพี่ๆเพื่อนๆ
แต่ข้างนอกจอ .......แก้มยังคงเปื้อนน้ำตา.......ได้แต่เช็ดแล้วก็เช็ด....
จนวันนี้ความเจ็บปวดเริ่มจาง.....แต่เมื่อใดที่รู้สึก....ก็จะรีบเข้าไปคุยให้สบายใจ..
ได้รับรู้ว่าทุกคนมีความสุข ...ก็เป็นกำลังใจให้ตัวเองว่าต้องสู้ต่อ........เหมือนกับหลายๆคน
...............ขอบคุณทุกคนในบ้านมหา..ห้องสนทนา..ดีเจ...และกำลังใจดีๆๆๆๆ....

....................พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้จริงมั๊ยคะ..............