กำลังแสดงผล 1 ถึง 3 จากทั้งหมด 3

หัวข้อ: วาเลนไทน์ วันที่ 14 กุมภาพันธ์ - รักนี้ให้ใคร

  1. #1
    ฝ่ายเทคนิคและโปรแกรม สัญลักษณ์ของ บ่าวโจ่โล่
    วันที่สมัคร
    Dec 2006
    กระทู้
    1,433

    วาเลนไทน์ วันที่ 14 กุมภาพันธ์ - รักนี้ให้ใคร



    หลังวาเลนไทน์ วันที่ 14 กุมภาพันธ์

    ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่เหมือนคนทั่วไป

    “กุหลาบ ช็อคโกแลต คำบอกรัก"

    สามสิ่งนี้ต้องเวียนเข้ามาหาชีวิตผม

    เพื่อให้คนคนหนึ่งใน ทุก ๆ ปีของวันนี้

    . . . ก่อนวันที่ 14 กุมภาพันธ์

    ผมเดินออกจากบ้าน

    ในมือมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพูที่ต้องการเอาให้แฟนของผม

    เธอเป็นหญิงสวยมาก เป็นดาวคณะของมหาลัยของเรา

    ก่อนผมจะออกไปพบเธอ เธอโทรมาหาผม

    ผมจึงวางผ้าเช็ดหน้าที่ผมบรรจงพับไว้บนโต๊ะ

    หลังจากการพร่ำบอกรักกันด้วยถ้อยคำหวานหูเป็นเวลานานทีเดียว

    ผมปรี่ออกจากบ้านไปหาเธอ

    โดยไม่ลืมผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น

    แต่แล้ว!!

    ผมก็เห็นพ่อของผมถือมันออกมา ในผ้าผืนนั้นมีรอยเลือด

    "พ่อ ทำอะไรหนะ" ผมโพล่งถามด้วยความโมโห

    พ่อหน้าซีดทันที

    "ไอ้เหมียวหนะ มันโดนกัด พ่อเลยเอาผ้าไปเช็ดเลือด"

    "พ่อรู้ไหม ผมกำลังจะเอาไปให้แฟน"

    พ่อเงียบ . . . ผมเกลียดจริงๆ เวลาพ่อเงียบเมื่อจนกับปัญหา

    ความโหโหสั่งผมให้ทำได้แม้กระทั่งจะตบหน้าพ่อ

    พ่อเบือนหน้า

    "พ่อขอโทษ มานี่ . . . " พ่อยื่นมือมารับผ้าเช็ดหน้า

    "พ่อจะเอาไปซักให้เอง"

    ผมงอนพ่อถึงกับไม่ยอมคุยกับพ่อเป็นเวลานานพอควร

    ไม่ยอมลงจากบ้าน

    เป็นเวลาเกือบทั้งสองวันที่ผมไม่เจอหน้าใคร

    หมกตัวอยู่กับห้อง มีเพียงแม่เท่านั้นที่คอยส่งข้าวให้ผม

    ยามเมื่อผมมองตาแม่ครั้งใดทุกครั้ง ดวงตาแม่จะแดงปรี่ด้วยน้ำตา

    ผมเริ่มรู้สึกว่า บางทีผมอาจจะทำเกินไป

    . . . 14 กุมภาพันธ์

    ตั้งแต่ครั้งที่ผมเห็นแม่เสียใจ

    ผมก็รู้สึกว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า

    ผมยอมออกมาจากห้อง

    ผมไม่เห็นพ่อ

    เดินออกมาที่บริเวณลานซักผ้า กาละมังยังมีผ้าที่ยังไม่ซักหลายผืน

    ข้างๆ มีกองเลือดอยู่ และที่ราวตากผ้ามี ผ้าเช็ดหน้าของผม

    ถึงจะล้างรอยเลือดไม่หมด ก็ยังดีที่พ่อยังห่วงใยผม ยังแคร์ผมอยู่

    "พ่อ ผมอยากขอโทษครับ"

    พอผมหันหน้าจะกลับเข้าบ้าน ก็พบกับแม่ แม่ร้องไห้มาแต่ไกล

    แม่วิ่งมากอดผม "พ่อเสียแล้วนะ"

    ผมอึ้ง!!

    แม่ลำดับเหตุการณ์ และทำให้ผมทราบว่า

    พ่อป่วยเป็นโรคทางเดินหายใจติดเชื้อ

    รอยเลือดที่เห็นนั้นคือเลือดที่พ่อจามออกมา พ่อมองไม่เห็น

    "พ่อกำชับแม่มาตอนที่ลูกโกรธว่า อย่าบอกลูกเด็ดขาดว่าพ่อป่วย "

    "ทำไมล่ะครับ"

    "พ่อกลัวเราจะเสียใจ แล้วไม่ได้ออกไปเที่ยวกับแฟน"

    ผมอึ้งเป็นครั้งที่สอง!

    "พ่อบอกแม่ด้วยว่า ถ้าพ่อเสียวันนี้ อย่าเพิ่งบอกลูก

    ให้ลูกไปเที่ยวกับแฟนก่อน

    พ่อไม่อยากให้ลูกเป็นทุกข์ พลาดโอกาสอย่างนี้เพราะพ่อคนเดียว

    พ่อบอกด้วยว่าพ่อซักผ้าเช็ดหน้าให้แล้ว มันไม่สะอาดหรอก

    แต่พ่อบอกว่าพ่อของลูกทำดีที่สุดแล้ว"

    ผมกอดแม่ ร้องไห้

    วันนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ที่อยู่ในความทรงจำตลอดไป

    "พ่อครับ ผมขอโทษ . . .

    ผมเป็นคนนึง ที่เสียน้ำตาให้เรื่องนี้ครับ

    [ ฮ่า ๆ ๆ พูดยังกะเกิดขึ้นกับตัวเองเลยนะเนี่ยยยยยยยย]

    อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียว หนทางไม่เปลี่ยวขนาดนั้น ยิ้ม ๆ ไว้ซิก็อุปสรรคต้องฝ่าฟัน ยังไงเธอก็จะมีฉันคอยห่วงใย

    สื่อบันเทิงที่นำมาให้รับชม รับฟังเป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น หากท่านชื่นชอบ สื่อใด โปรดซื้อสินค้าลิขสิทธิ์

  2. #2
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา
    Mr.Reception
    สัญลักษณ์ของ คนตระการ...
    วันที่สมัคร
    Feb 2008
    กระทู้
    4,209

    Re: วาเลนไทน์ วันที่ 14 กุมภาพันธ์ - รักนี้ให้ใคร

    เศร้าแท่น้ออ้าย Re: วาเลนไทน์ วันที่ 14 กุมภาพันธ์ - รักนี้ให้ใคร อ่านโดนบ่อได้ย่านไห้นำ ::)

  3. #3
    Super Moderator สัญลักษณ์ของ หมูน้อย
    วันที่สมัคร
    Jul 2007
    ที่อยู่
    เหนือสุดในสยาม
    กระทู้
    1,977
    บล็อก
    17
    โอ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพ่อใหญ่เอ๋ย

    หล่ากะว่าแม่นขึ้นกับพ่อใหญ๋

    นั่งอ่านน้ำตาไหลเป็นสายเลย

    ..................................

    แต่กะเป็นเรื่องที่สอนเฮาในหลายๆๆเด้านเลยเนาะจ้า

    ทั้งอย่างมองแต่ความสำคัญของตนเองมากจนเกินไป

    ความรักที่ยิ่งใหญ่คือความรักจากพ่อ แม่..

    อย่าทุ่มเทความรักให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

    จนชีวิตเราแอ่นเอียง.....
    "รัก" และ "กำลังใจ" ฉันมีไว้เพื่อแบ่งปัน

Tags for this Thread

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •