จาก ที่อุกอั่งเอ้า แสนโศกในมโน วันที่โศกาทุกข์ อั่งพระทัยฝันเพ้อ เดือนละเมอถึงเจ้าจันโทบ่ใสแจ่ม พ.ศ.แฮม " ห่างซ้อน นอนไห้ห่วงหา
เถิง. แม่จันทนาเนื้อ หน้ามน คนคิดฮอด สารนี้ชื่อว่า อักษรใช้ ลายเซ็นนำส่ง . เพื่อประสงค์ข่าวข้อ ขอซ้อนฮ่วมพระมัย . ก็จึ่งแปลงสารใช้ เขียนผญาแต้มแต่ง . มาแสดงต่อน้อง ยามแค้นคลั่งกระหาย . โอน้อ…เจ้าผู้จันทนาเนื้อ แก้มอ่อนๆ ละมัยผิว เฮียมเอ้ย . ขอให้แยงผญาเถิง บ่าวพี่ชายปางนี้ . เจ้าผู้จันทจรแจ้ง พี่จงใจสมสวาท . นับแต่พ้อพบน้อง บ่มีมื้อสิหล่ายลืม ได้แหล่ว . อันแต่ในมโนอ้าย ทลายลงล้มล่าว . แสนสาวมานั่งล้อม บ่ปานน้องผู้อยู่ไกล . เทื่อนี้ พี่จึงลิขิตข้อ ขอขอดพระทัยฮัก . ขอให้กูณาผาย โผดเฮียมยามแค้น . คันสิขังมโนไว้ อกสิเพพังมุ่น เอาแหล่ว . พี่จึงปูนแต่งแต้ม กลอนแก้ข่าวสาร . ขอให้นางคราญน้อง ยอฉลองเทียมเนตร . " หลิงหล่ำสารสอดฮู้ ประสงค์แจ้งฮอดชาย แด่ท่อน
พี่พ่องกลัด พ่องกลุ้ม หลงฮูปละเมอเถิง . ว่าสิปองเอาอวน ยอดนางมานอนซ้อน . ขอให้ดวงสมรแก้ว กลมเกลียว ฮักห่อ พี่ถ่อน . ผายโผดอ้าย ผู้โทนโท่อยู่เดียว . พี่นี่ หวังกอดเกี้ยว ผกายกอด กรกวม . ผิว่าสมความหมาย สิชื่นชมสมเยื้อน . พี่สิเพียรสมสร้าง สะพานทองเที่ยวไต่ . สองฝ่ายก้ำ ให้เป็นแป้นแผ่นเดียว . เจ้าผู้ศรีเสลียวสร้อย ยอยผมดำให้นำเลี่ยม เฮียมแม้ . พี่กะตั้งต่อน้อง หมายหมั่นชั่วชีวัง . พี่นี้ ขันอาสาตั้ง ถวายดอมเด็ดเดี่ยว . มักเพื่อสมสู่สร้าง สินสร้อยซ่อยปอง . พี่นี่ฮักฮูปน้อง นมนานสุดซั่ว จริงแหล้ว . หาสังปูนเปรียบด้าม เสมอเผี้ยงบ่มี พี่แหล่ว . ผัดแต่ลงโลกหล้า เอากำเนิดในมนุษย์ มานี้ . พี่บ่ทันเคยฮัก ผู้ได๋ปานน้อง . ผัดแต่ครองตนสร้าง พสุธาเมืองลุ่ม . บ่เคยฝักไฝ่ฝั่น กระสันดิ้นต่อไผ . เทื่อนี้ พบภาพน้อง ละเมอป่วงหลงใหล . ขอแก่สายใจอวน ฮ่ำคะนิงหวนฮู้ . เจ้าผู้ตู๋หลูต้น ทองไทยพิฑูรเทศ เฮียมเอย . อดเจ้าผายผ่อเยี่ยม กระแสสิ่งสอดสาร พี่ท่อน . พี่นี่ ฮักนาถน้อง หลงฮูปละเมอหา . ผิว์บ่สมเจตนา สิมิ่งมรณาเมี้ยน . อดให้สงสารถ่อน สายสมรเทียมเตร เฮียมเอ้ย . สงสารชายกำพร้า มาเว้าเหนี่ยววอน . พี่นี่ จรจวบน้อง มาพานพบจอมขวัญ . คือจั่ง กาดำพบ จวบนางลุนน้อย . อันว่า สมเสลาสร้อย นางลุนผัดฮักห่อ กาดำ นั่น . ยังได้เกาะกอดเกี้ยว ผสมฝั่นฮ่วมกัน . คึดเบิ่ง เงาะฮูปฮ้าย ใบ้บ้ากะทาชาย . ยังได้ชมแซมสอง รจนานางน้อย . ขอให้ สมเสลาสร้อย พิจารณ์ใจแจ้งแจบ ดูถ่อน . อย่าให้ ฮักพี่นั้น ฮามฮ้างเคิ่งทาง . โอน้อ.. ขอให้กก กอดเกี้ยว ก้านก่าย กร-กวัด . ยามเมื่อ สองเฮาพลัด พรากแฮมฮามซ้อน . พี่ขอวอนเถิงไท้ พระอินทราปองซ่อย แน่แหม๋ . ขอให้ ชักจ่องน่าว สองเฮาให้ฮ่วมกัน . พี่นี้หากตั้งต่อน้อง ตรงเที่ยงเป็นสัตย์ . ขอให้ สายแนนซัก ฮ่วมสองเสน่ห์ซ้อน . พี่จัก วอนเอาน้อง นางแพงเทียมภางค์ . ปฏิบัติแนบข้าง เตียงมุ้งม่านเดียว . เจ้าผู้ศรีเฉลียวสร้อย เสมอพรพรหมแต่ง พี่เอย . อ้ายมักใคร่ขอขอดหมั้น นำน้องชั่วชีวัง . พี่นี่ หวังสมสร้าง เสน่หาปองปลูก . ทุกข์คอบว่ามาบ่ได้ กลัวน้องบ่ปากนำ . พี่นี้ ฮักยิ่งล้ำ เสมอหินถมแผ่น . คันบ่สมเพชอ้าย อิดูหน้าหุ่นพลอย . ย้านแต่ เหลือแฮงห้าม หัวใจสิมามุ่นทะลาย แหล่ว . ขอให้ ใจน้องหล่า นางน้องซ่อยปอง แน่ถ่อน . โอน้อ..ให้ซ่อยปักซ่อยป้อง ดับโศกละลายทุกข์ พี่นี่ . อย่าได้ เมินตาเฉย บ่คะนิงหวนฮู้ . พี่ เทียมดังนาวาน้อย ลอยนทีกลางแก่ง . มีแต่ ฟองฟาดเบื้อง สิจมหมิ่งแค่วัง . ขอให้ นงนางน้อย หลิงดูยามยาก . ต้านตอบถ้อย ผอวนอ้ายผู้อยู่คอย แด่ถ้อน . พี่ กะหวังทราบข้อ ไขต่อกระแสสาร . ขอให้ ภิญโญญาณ สอดแสวงเถิงอ้าย . พี่หมาย มาเป็นข้า ทาสาแสนชาติ . ให้นาง ไขวาทเบื้อง ผญาฮู้ส่องญาณ แม่เด้อ . แยงไป ก้ำฝ่ายบ้าน ภูมิถิ่นดินสถิต . อดให้ ยอแยงคิด ใคร่กระแสสารอ้าย . อย่าให้ เสียสูญฮ้าง ฮามชมสารสวาท . พี่สิ คอยอ่านเอื้อม แยงสิ่งหล่ำสาร . เจ้าผู้ จันทร์เพ็ญแจ้ง ปุณณมีเพ็งภาคย์ . แม่นสิ ลำบากบ้าง อย่าลืมโต้ตอบสาร พี่เดอ
โอกาสท้าย ถวายมอบความฮัก นางหากพอใจสอง อยู่ชมสมซ้อน ขอให้กูณาต้านแถลงสารตอบพี่คันบ่มีห่วงอ้ายให้บายถิ่มใส่กระโถน นั่นเน้อ