กำลังแสดงผล 1 ถึง 10 จากทั้งหมด 10

หัวข้อ: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -

  1. #1
    ฝ่ายเทคนิคและโปรแกรม สัญลักษณ์ของ บ่าวโจ่โล่
    วันที่สมัคร
    Dec 2006
    กระทู้
    1,433

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -

    สองเพื่อนซี้กับมอร์เตอร์ไซด์คันโก้ ขี่ลัดเลาะไปตามเส้นทางลูกรังสีแดง ทั้งผุ่นทั้งลมปริวตามเส้นทางผุ่นตลบไปเรื่อย
    ทั้งสองคุยกันถูกคอและส่งเสียงหัวเราะลั่น เวลาผ่านหญิงสาว สถิตย์ก็ชะลอรถเครื่องและคุยทักทายกับหญิงสาว
    คนนั้นบ้าง คนนี้บ้าง แสดงถึงลักษณะนิสัยของ สถิตย์เป็นอย่างดี ด้วยเป็นคนสนุกสนานร่าเริง คุยเก่งทำให้สาว ๆ บางคน
    เรียกให้หยุดรถเพื่อคุยเป็นเรื่อง เป็นราวก็มี

    "หนุ่มบ้านไหนกันหรือจ๊ะ ไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเลย"

    "หนุ่ม หลงทางมาหล่ะจ๊ะ " สถิตย์เย้าเล่น

    "จะจอดรถมอร์เตอร์ไซด์ คุยกันเลยก็ไม่ว่ากันนะ ยินดีช่วยนำทางได้จ๊ะ" หญิงคนหนึ่งพูด ท่าทางไม่ค่อยเคอะเขิน เหมือน
    หลาย ๆ คนที่ผ่านมา แน่หล่ะ เพราะเจ้าหล่อนหน่ะ เป็นแม่หม้ายทรงเครื่อง ผัวทิ้ง ยังเป็นสาวสวย ทีท่าของหล่อนก็ไม่ค่อย
    จะกลัวผู้ชายนัก ครูกำธร กระซิบบอก สถิตย์ว่าไม่ควรคุยกับเขานานนัก เพราะเกรงจะเป็นปัญหา

    "เฮ้ย ทำไมคุยนานไม่ได้วะ ก็แม่คนนั้นเค้าดูอัธยาศัยไมตรีดีนี่นา อยากพูดอยากจา"

    "เอาน่า อยากไปคุยกับเขาให้มากความเลย ถ้าเราไม่ได้จริงใจกะเค้าหน่ะ"

    "ก็ทักทายปราศัย คุยกันเล่น ๆ หยอกเย้ากันตามประสาหน่า "

    "เออ แค่อยากบอกไว้เฉย ๆ ถ้าเค้าเกิดคิดจริง ๆ ขึ้นมาตามมาหาที่บ้านเรา ทุกวันหล่ะจะแย่เอา"

    "โห เพื่อนข้า มันไม่ดีเหรอว่ะ มีสาวมาหาถึงบ้าน ได้โปรดเป็นสถิตทีเถิด ฮ่า ๆ ๆ " สถิตย์พูดพลางกระเซ้าเพื่อน

    "มึงก็เห็นหนิว่า เค้ากลัวผู้ชายที่ไหน หล่อนหน่ะชื่อ วัน เป็นแม่หม้าย เห็นหล่อนจะเข้ามาคุยแหย่ คุยสนุกกับเรา เหมือนกัน
    แต่เราไม่เล่นด้วย หล่อนก็เลยไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่"

    "ไม่ใช่ว่า เพื่อนเรากันท่าไว้กินเองเหรอวะ ฮึ ฮึ"

    "โอ๊ยยยยย เราเคยหวงกะเพื่อนเหรอวะ ไอ้ถิตย์ สมัยเรียนหนิ ใครมันคือตัวเก็บวะ ฮ่า ๆ "

    "เออ ทราบคร๊าบบบบบ ว่าไม่เคยหวง แต่ควงทีหลังทุกที เซ็ง ฮ่า ๆ"

    "ไม่ใช่อะไรหรอก เราหน่ะเตือนนายให้ระวัง เอ็งก็เพิ่งมาครั้งแรก ขืนไปคุยเล่นคุยหัว สนุกสนานกับสาว ๆ ชาวบ้านมากนัก เนี่ย
    เกิดเค้าติดใจเอ็งขึ้นมาจริง ๆ หล่ะก็ มันจะเลยเถิดเอา ดีไม่ดีมันจะพานมาเสียถึงเรา อย่าลืมนะเว๊ย เราหน่ะเป็นครูไม่ใช่นาย
    ตำรวจมหาเสน่ห์ เหมือนแก"

    "เออ ขอบใจว่ะเพื่อนที่เตือนสติ เอาน่าเราไม่ให้เพื่อนฝูงต้องมาตามเก็บ เอ๊ยไม่ให้เดือดร้อนละกัน ทราบหรอกน่า เราก็เย้านาย
    เล่นไปงั้นแหละเพื่อน เออหว่ะ นี่ ถึงเราจะหน้าตาดี หล่อเหลาก็จริงนะ แต่เวลาคุยกับสาว ๆ ที่ไหนทีไร แต่พอบอกเค้าว่า เราเป็น
    ตำรวจ ผู้หญิงหลายคนเค้าก็ไม่ค่อยอยากพูดอะไรกับเราต่อมากนัก ไม่รู้ว่าเกรงใจจนกลัวจะติดตะรางหรือไง ก็ไม่รู้เว๊ย"

    "โหย๋ ๆ เพื่อนรัก เราว่ามันเข้าสองตำรา ที่หญิงสาวพึงระวังหล่ะม้าง เค้าเลยไม่อยากพูดมากหน่ะสิ"

    "เข้าสองตำรารึ เฮ๊ยทำไมเราไม่เคยเรียนเลยวะ" สถิตย์ ทำเสียงงุนงง

    "ก็ตำราโบร่ำโบราณเขาว่ากันว่า รถไฟ เรือเมล์ ลิเก ตำรวจ ไม่ควรวุ่นวาย เพราะพวกนี้เจ้าชู้ ส่วนอีกตำรา บอกว่า
    ได้เป็นเมียทหาร จะนับขวด ได้เมียตำรวจ จะนับฝาเหล้าฝาเบียร์ หว่ะ "

    "พุทโธ่เอ๊ย ถ้าจะเลือกภาษิตนี้ เห็นทีจะไม่จริงเสียทีเดียวหล่ะ เพราะว่านอกจาก รถไฟ เรือเมล์ ลิเก ตำรวจแล้วนี่ เราว่ายังไม่ครบนะ
    เพราะว่าขังขาด หมอ กับ ครู รวมอยู่นั้นด้วยนี่หว่า "

    "ครูอะไรวะเพื่อน " ครูกำธรบอก

    "โห พ่อคู๊นนนนนน ก็ครูอย่างเอ็งไงหล่ะ มันธรรมดาที่ไหนกัน "

    เสียงหัวเราะของครูกำธร และ สถิตย์ ดังลั่นเป็นระยะทาง แม้ว่าครูหนุ่มจะไม่เคยแสดงอาการเจ้าชู้แบบออกหน้า ออกตาเหมือนเพื่อน
    ตำรวจท่านนี้ แต่ลึก ๆ แล้ว ครูกำธรก็มีบุคคลิกเป็นที่ต้องการของหญิงสาวอยู่มาก คือ สุขุม พูดจามีหลักการ แววตาดูซื่อตรง จริงใจ
    ปากหวาน พูดจาเพราะ สุภาพ คุยสนุกยิ้มง่าย ที่สำคัญรูปร่างหน้าตาดี มิหนำซ้ำมีดีกรี เป็นถึงครู รับราชการมีอนาคตอีกด้วย กระแส
    แสดงความต้องการครูกำธร มีให้ได้ยินอยู่เสมอ ๆ ว่า คนโน้นก็อยากยกลูกสาวให้ บ้านนี้ก็อยากได้มาเป็นลูกเขย สาว ๆ หลายคน
    ก็มองดูครูกำธร อยู่ห่าง ๆ เพราะไม่ค่อยกล้านัก เพราะความเป็นหญิงสาว ต้องรักษากริยา มารยาท ตามวัฒนธรรมของคนบ้านไร่
    บ้านนา อีกอย่างครูเอง ก็เป็นคนที่ชาวบ้านนับหน้าถือตา จะแสดงอาการอะไรมาก ก็ดูจะเกรง ๆ อยู่เช่นกัน

    "นั่น บ้านพักครู ทางซ้ายมือ ที่มีต้นฉำฉา(จามจุรี)หน้าบ้าน กับต้นมะม่วงเยอะ ๆ หน่ะแหละ" ครูกำธร พูดพลางชี้ไปด้านหน้า
    ให้ดูซึ่งรถมอร์เตอร์ไซด์ ของเพื่อนจอดมอง ไปทางด้านขวามือ ซึ่งเป็นบ่อน้ำประจำหมู่บ้าน

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -
    บ้านพักครูกำธร ในปัจจุบันยังคงร่มรื่น

    "เฮ๊ย ไอ้ครูเพื่อนรัก บรรยากาศมันสุดยอดเลยหว่ะ บ้านเอ็งนี่มันไม่ได้ห่างจากบ่น้ำที่เค้ามาตักกันเลยนี่หว่า ไหนแวะไปดูบ่น้ำ
    กันหน่อยเหอะ เราอยากเห็นหว่ะ"
    สถิตย์เอ่ย ขณะมองไปทางสระน้ำ ซึ่ง สาว ๆ ชาวบ้านกำลังรอคิว ตักน้ำกันขมัก เขม่น พูดเสร็จพลางก็ดับเครื่อง มอเตอร์ไซด์

    "อ้าว ไอ้นี่จะไปดูบ่อน้ำ หรือแกจะไปดูสาว ๆ กันแน่วะเนี่ย"
    และสถิตย์ ก็เดินตรงไปยังบ่อน้ำ ซึ่งครูเองก็เดินตามไปอย่างติด ๆ

    "หวัดดีคร๊าบบบบบ ผมอยากดูบ่อน้ำหน่อยครับ เห็นครูบอกว่า พวกเรามาตักน้ำไปใช้สอยกัน เป็นปี ๆ แล้ว น้ำไม่หมดสักที"

    พูดพลางสถิตก็ชะโงกหน้า มองลงไปในบ่อ ลักษณะบ่อน้ำเป็นบ่อดิน ด้านปากบ่อกว้างลึก ลงไปคนถึงน้ำ โดยปากบ่อ
    จะวางด้วยไม้ขวาง สามสี่ท่อนไว้สำหรับยึดเท้า และเป็นที่พักไม้ชักน้ำขึ้นลง ซึ่งแต่ละคนตักน้ำ จะใช้ไม้ชัก (ไม้ส่าว)
    ปลายด้านหนึ่งจะมีลักษณะเป็นตะขอ ไว้สำหรับห้อยหู หรือ รวงจับของถังน้ำ ที่ปลายตะขอ เมื่อตักน้ำจะค่อย ๆ ปล่อยไม้ชักลง
    ไปจนถึงน้ำในบ่อ แล้วตวัดมือควับ เพื่อให้น้ำไหลเข้าเต็มถัง และก็ดึงไม้ชัก เอาถังน้ำขึ้นมาจากบ่อ แต่ละคนก็พลัดกันตักน้ำ
    ของใคร ของมัน คนละสองถัง พอได้หาบเสร็จก็เดินไปเลย บ้างก็รอเพื่อนเป็นกลุ่ม แล้วค่อยเดินออกไป คุยกันไป
    ในพื้นที่ไกล้ ๆ บ่น้ำนั้นก็มีต้นฉำฉา อยู่สองต้นพอเป็นร่มเงาได้เย็นใจครายร้อน ในยามที่รวมตัวกันยืนรอคิว ในการตักน้ำ
    ก็จะจับกลุ่มพูดคุยหัวเราะ ซึ่งดูจะเป็นจุดทีชาวบ้าน ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ในยามนี้ที่มีกิจกรรมร่วมกันในแต่ละวัน

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -
    บ่อน้ำนั้นในปัจจุบัน มีการก่ออิฐกันบ่อทรุด และมีขนาดเล็กกว่าเดิมมาก

    "นี่แหละค่ะ บ่อน้ำดื่ม ประจำหมู่บ้าน ส่วนบ่อน้ำใช้หน่ะ ก็อาศัยคลองน้ำ ทางด้านโน้นหล่ะค่ะ หรือไม่ก็มีอีกสอง สามบ่อ
    ในหมู่บ้าน" พูดพลางหล่อนก็ชี้มือไปทางด้านคลองน้ำไม่เล็กไม่ใหญ่ ซึ่งไม่ไกล้ไม่ไกลจากบ้านครูกำธร

    สองสหาย ได้พูดคุยดูบ่อน้ำ สำหรับใช้ดื่มกะชาวบ้านสักพัก ก็ขอลาแยกย้าย เลี้ยวเข้าบ้านไป ซึ่งไม่ได้ไกลจากบ้านพักครูนัก

    "หวัดดีครับ คุณครูเอก หวัดดีครับ พี่..เออ" เสียงแหล่ ดังขึ้นหลังจากทั้งสอง เข้าไปในบ้าน

    "คร๊าบบบบบ หวัดดีครับ ผมสถิตย์ ครับ เรียกถิตย์ ก็ได้ ตามสะดวกครับ"

    "ครูครับ ผมนึ่งข้าวไว้ให้ครูเรียบร้อยหล่ะ สงสัยวันนี้ต้องมีอะไรฉลองสักหน่อยซะแล้วนะครับครู"

    "ฮ่า ๆ แหล่ แล้วจะให้ครูเลี้ยงอะไรหล่ะ เราก็มีข้าวหนึ่ง กับปลากระป๋อง และก็บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป นี่หล่ะมั้งที่จะพอต้อนรับได้
    เอา ไว ไว ในตู้มาต้ม ฉลองกันดีไม๊" ครูกำธรแจ้งบอก

    "มิได้เสียหล่ะครับ วันนี้ผมไปได้เทา มาจากก้นต้อน (อธิบายไงเนี่ย) ผมจะลาบเทา อร่อย ๆ ไส่ผิวหมากเขือขื่น สักหน่อย
    กะ ต้มปลาช่อน เออ เดี๋ยวเราก่อไฟหน้าบ้าน แล้วก็เผาปลากินกัน ทำน้ำพริกจิ้มซะหน่อย ก็คิดว่าน่าจะพอต้อนรับคุณสถิตย์
    ได้นะครับ"แหล่ พลางพูดสาธยายไปยกใหญ่

    "ครูไม่กล้ารบกวนขนาดนั้นหรอก แหล่ " ครูกำธรพูดออกไปอย่างเกรงใจ

    "ไม่เป็นไรเลยครับ ของมันหาได้จากท้องไร่ท้องนา ผมก็เสนอได้ตามมีตามเกิดหล่ะครับ ไม่ได้สิ้นเปลืองเสียสตางค์ อะไรที่ไหน
    สักหน่อย ถือซะว่าให้เกียรติ์ผมเป็นคนต้อนรับเพื่อนครูเอก ก็แล้วกันนะครับ ผมขอหล่ะ"

    "เอา ๆ เลยแหล่ ถ้าอร่อยผมไม่กล้าขัดสัทธา หรอก ไม่ต้องเรียกคุณหรอกนะ เรียกพี่ถิตย์ ดีกว่า ฮ่า ๆ "
    สถิตย์ พูดพลางแตะไหล่ครูกำธร เหมือนจะบอกว่า เอาเหอะ น้องเค้าอยากทำให้ อย่าว่ากันเลย

    จากที่สถิตย์ และครูกำธร อาบน้ำ อาบท่า เปลี่ยนเสื้อผ้า ไส่เสื้อกล้าม กางเกงขาสั้นลำลอง แบบสบาย ๆ เสร็จเรียบร้อย
    ทางด้านหน้าบ้านแหล่ ก็จัดการกับกองไฟ และเตรียมปลาสำหรับเผา และย่าง อย่างเรียบร้อยเช่นกัน ที่มองเห็นก็จะมี หม้อดิน
    กำลังต้มปลาช่อนตัวใหญ่ ไกล้จะเดือดเต็มที ขณะที่ท้องฟ้าเอง ก็โพล้เพล้ อัสดงหย่อนตัวลงจากท้องฟ้า ตามลำดับ ดวงดาว
    และแสงเดือน ก็เริ่มขยับตัว ออกมาส่งแสงบอก ให้รู้ว่า ยามราตรีกำลังเปิดฉากขึ้น สายลมพัดเอื่อย ต้องยอดฉำฉา อันตระหง่าน
    คลุมหน้าบ้านในบรรยากาศที่แสนสบาย

    "เอานี่ ของนายทั้งหมดเลยเพื่อน " สถิตย์ยกเป้ใบใหญ่ เป็นถุงทะเล แบบของนายทหาร จากที่มัดไว้ท้ายรถมอร์เตอร์ไซด์
    มาวางบนแคร่

    "เออ เราก็นึกว่าเสื้อผ้า อะไรของนายนักหนาวะ คาดว่าเพื่อนจะเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว วันหนึ่งสามรอบ ซะอีก ฮ่า ๆ "
    ครูกำธร พูดในรอยยิ้ม

    "เออ เดี๋ยวค่อยมาดู ไปช่อยแหล่ ทำกับข้าวกันก่อนดีมะ มามีอะไรให้พี่ช่วยมั่งไม๊แหล่ " สถิตย์ พูดพลางเห็นมองแหล่
    ซึ่งกำลัง แกะเนื้อปลาจากหม้อต้ม ลงในครกเพื่อตำเป็น น้ำพริกปลาป่น

    "ครับ เดี๋ยวผมป่นปลา เอาไว้ผสมกับเทา จะได้อร่อย ๆ กัน ถ้าพี่อยากช่วย ก็เฉือนผิว หมากเขือขื่นไว้ผสม ตอนปรุงก็แล้วกัน
    ครับพี่ นี่กว่าเราจะได้กินเนี่ย มันปีละครั้งเองนะครับ เทากินได้เนี่ย มันหายาก ส่วนใหญ่ตามท้องนา จะมีแต่เทาขี้หมา กินไม่ได้
    ครับ แต่เทาสำหรับกินเนี่ย มันสีเขียวสด จะอยู่ในน้ำลึก หรือน้ำเอือย ๆ หน่อย หลังก้นต้อน ที่นาผมเนี่ยก็มีปีละครั้งเอง"

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -
    ลาบเทา ครับ ลาบเทา

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -
    ปลาช่อนเผาครับ

    แหล่ บอกรายละเอียดซะยืดยาว ดีที่ไม่บอกวิธีการทำซะให้เสร็จขบวนการ (ฮึ ฮึ)

    ดูว่าอาหารทุกอย่างจะเรียบร้อยสมบูรณ์ ทุกคนขึ้นนั่งทานกันบนแคร่พร้อมด้วยสาโท หนึ่งไหเป็นของฝากพิเศษจากแหล่
    ในการต้อนรับสถิตย์ ถัดจากกองไฟ ที่ก่อไว้ มีปลากำลังเสียบไม้ย่าง อีกสอง สามตัวและ ปลาช่อนตัวใหญ่อีกหนึ่งตัว
    ห่อใบตองสักสามสี่ชั้น คลุกเครื่องเทศ ซุกอยู่ใต้ขี้เถ่าในกองไฟ กำลังส่งกลิ่นหอม ลอยตอมจมูกอยู่อย่างน่าอร่อย
    เสียงบรรเลงด้วยเพลงลูกทุ่ง และ หมอลำจากวิทยุ เปิดเบา ๆ กล่อมเคล้ากันไปในวงอาหาร และการสนทนา

    ทุกคนนั่งคุยกัน ถามสาระทุกข์ สุขดิบกันต่าง ๆ นา ๆ และสถิตย์ ก็ถาม เรื่องหนึ่งกะ ครูหนุ่มว่า
    " เออ เนี่ย พ่อกะแม่ ของนายบอกเราว่า ตั้งแต่ได้งานที่บ้านโพนสิมเนี่ย แกเล่นหายหน้าไปเลย เป็นปีสองปี เคยกลับไปเยี่ยม
    บ้านมั่งเปล่าวะ"

    "ก็ไปนะ คิดว่าสองครั้ง ตั้งแต่เริ่มมาที่นี่แรก ๆ แหละ แต่ก็บอกแกว่าไม่ต้องเป็นห่วง อะไร แกก็เข้าใจเราดีนี่หว่า แกไปหา
    พ่อกะแม่เรา มาด้วยเหรอเนี่ย"

    "เอ๋า ถ้าไม่ไปหาแกที่บ้าน เราจะรู้ได้ไงว่านายมาอยู่ถึงไกลปืน ยืนข้างดวงตะวัน ขนาดนี้วะ ก็ไม่มีอะไรหรอก ท่านฝากความคิดถึง
    ลูกชายสุดที่รักแกมาแหละ กลัวว่าจะได้เมียเสียก่อน แล้วทิ้งใครบางคนรอ จนหมดความหวังละม้างงงงง"

    สถิตย์พูดไปแล้วจิบสาโท ลงคอดัง เอื๊อก

    "เห็น แม่นายเค้าบอกว่า เพียงใจ เค้ามาเยี่ยมที่บ้าน แวะเอาของไปฝากอยู่บ่อยครั้ง ก็คงไปถามสารทุกข์ สุขดิบนายหน่ะแหละ
    แต่ก็เห็นว่า ห่าง ๆ ไปช่วงปีหลังนะ เค้าฝากบอกแม่ไว้ว่า ถ้าติดต่อแกได้ หรือไม่ลำบากเกินไปยามแกเข้าอุบลฯ อยากให้ไปคุยอะไร
    กับเค้าหน่อย แกไม่ได้ฝากที่ติดต่ออะไรไว้ที่บ้านเลยเหรอวะ ว่าแกอยู่ที่ไหน"

    "เฮ๊ย พูดเป็นเล่นไป ฝากสิ เราหน่ะฝากชื่อ ที่อยู่ไว้กับแม่ครั้งแรก ๆ ที่กลับไปเยี่ยมบ้านด้วยซ้ำไป แขวนแผ่นใหญ่ไว้ด้านข้าง
    นาฬิกาตุ้ม (นาฬิกาตั้งอันใหญ่ที่มีลักษณะสายและตุ้มแกว่างแขวนเป็นพวงสมัยเก่า)หน่ะแหละ มองจากไหนก็เห็น"

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -
    นาฬิกาเก่าเรือนนั้น ยังตั้งอยู่ที่เดิม

    "อีกอย่างหว่ะ บ้านโพนสิมเนี่ย ทำไมมันมีสองที่เหรอไงวะ ในอำเภอเขื่องใน กับที่เนี่ย เล่นเราซะเสียเวลาน่าดู กว่าจะมาถึงนาย
    ก็เล่นเอาซะเย็นเลย"

    "มีที่เดียวครับ แต่อยู่คนละเวลา" ทางแหล่พูดตอบมา ขณะที่กำลังหยิบเอาปลาช่อนเผาออกจากกองไฟ

    "หมายความว่าไงเหรอแหล่ อยู่คนละเวลา "ครูกำธร เอ่ยขึ้นบางอย่าง งง ๆ

    "จริง ๆ แล้ว แต่ก่อนเนี่ย บ้านเราหน่ะชื่อว่าบ้านโนนขี้ฮาด ครับ คือชื่อมันไม่ค่อยเป็นมงคลเท่าไหร่" แหล่เล่าพร้อมแกะห่อ
    ปลาเผาซึ่งส่งกลิ่นหอมฉุน

    "เอะ ทำไมครูไม่เห็นรู้เลยหล่ะแหละ ว่าบ้านเราเปลี่ยนชื่อหล่ะครับ" ครูกำธร ทำหน้าฉงน

    "ก็ชื่อโนนขี้ฮาดเนี่ย หลายปีย้อนหลังไป เท่าที่ผมทราบ พ่อเคยบอกว่า ที่อำเภอเขื่องใน มีหลายหมู่บ้านรวมกัน
    จนเป็นอำเภอและแต่ละหมู่บ้านมีชื่อต่างกัน นายอำเภอคนหนึ่งสมัยโน้น ท่านอยากจัดระเบียบอำเภอใหม่ ก็เลย
    เปลี่ยนชื่อหมู่บ้านต่าง ๆ ให้เป็นชื่อทางการแบบคล้าย ๆ กัน คือ อำเภอเขื่องใน มีบ้านเขื่องใน อยู่ด้านใน
    บ้านเขื่องกลางอยู่ส่วนกลางหมู่บ้าน บ้านเขื่องใต้ทางทิศใต้ ช่วงเดียวกันที่ทางอำเภอกำลังเปลี่ยนชื่อหมู่บ้าน
    มีผู้ช่วยทะเบียนตอนนั้นเป็นคนบ้านโนนขี้ฮาด เลยขอเปลี่ยนชื่อ บ้านโนนขี้ฮาดบ้าง นายอำเภอเลยให้ชื่อ บ้านโพนสิม
    มาใช้แทน เพราะบ้านโพนสิมเปลี่ยนเป็นชื่อบ้านเขื่องกลางครับ

    แหล่สาธยายซะยืดยาว โดยสองหนุ่ม นั่งฟังอย่างสนใจ

    "แล้วแหล่ไปรู้อะไรกับเค้า เหรอ พี่ต้องเข้าไปถามใน สภอ.นะเนี่ยพี่ถึงรู้" สถิตย์เอ่ยขึ้น

    "ออ๋ ผมไปแก้เอกสาร นส.สาม ให้พ่อ เมื่อก่อนหน่ะครับ"

    "สับสนพอดูหว่ะ ช่างมันเหอะ ยังไงก็มาถึงนี่หล่ะ เออ ไอ้เป้หน่ะ แม่แกฝากมาของแกทั้งนั้นเลย ท่านคงห่วงลูกชาย
    พอดู จัดแจงไส่เป้ให้เราเป็นชั่วโมง" สถิตย์พูดพลางชี้ไปที่ถุงทะเลใบใหญ่ ที่ยกลงจากท้ายรถ

    "เอาน่าพรุ่งนี้เช้า เราค่อยว่ากัน " ครูกำธรบอกไป

    ค่ำนั้น สถานที่บ้านพักครู สองเกลอคุยกันทุกเรื่อง ที่ผ่านมาในช่วงวัยรุ่น และวันวานเก่า ๆ ยังคงความสุข
    ที่หล่อเลี้ยงมิตรภาพของคนทั้งสองไว้อย่างกระชับแน่น แม้ว่าวันเวลาที่ผ่านมาจะล่วงเลยมาเนิ่นนาน

    เพื่อนเก่าดั้นด้นแวะมาเยี่ยมเยือน แม้จะเกือบหากันไม่เจอ ได้สร้างความซาบซึ้งให้กับเพื่อนรักอย่างกำธร
    เป็นอย่างมาก สมัยนั้นเพื่อนผูงไม่ได้เจอกันนาน ๆ มาหากันแบบนี้นับว่าเป็นเกียรติ และศักดิ์ศรีของความเป็นเพื่อน
    อย่างมาก คำว่า "เพื่อน" เมื่อสิบ ยี่สิบปีก่อน จะยิ่งใหญ่และเทิดทูนมากกว่าสมัยนี้นัก ไม่ต่างกับความรู้สึกที่เป็น
    พี่ เป็น น้อง หรือญาติสนิทโดยแท้

    ในคืนวันนั้นเอง แหล่ ได้หลบกลับไปนอนที่บ้าน ตั้งแต่กินอิ่ม ปล่อยให้เพื่อนซี้ทั้งสองนอนดูดาว คุยกันบนแคร่
    หน้าบ้านจนพาลหลับไหลไปกับราตรีในแสงดาว

    และในตอนเช้า สถิตย์ก็ได้อำลาเพื่อนรัก จากไปตามหน้าที่การงาน ซึ่งได้แอบหนีวันจันทร์มาเพื่อเจอเพื่อนโดยแท้
    และในถุงทะเลนั้น ส่วนใหญ่จะเป็นเวชภัณท์ ยารักษาโรค ของเด็ก ๆ เข็มฉีดยา และยาแก้ไข สำหรับครูกำธรบางส่วน
    ประสพการณ์เรื่องยุกยา การฉีดยาไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับครูกำธร เมื่ออดีตได้เป็นลูกมือแม่ เรื่องยูกยา การฉีดยา ทำแผล
    หรือแม้แต่ช่วยปั้มหัวใจ ยาเวชภัณท์ส่วนใหญ่ จะเป็นยาคาอูลิน และยาแก้ไข้ตราหัวเสือ สำหรับเด็ก สำหรับช่วยเหลือนักเรียน
    ยามเจ็บป่วยไข้


    ======= ด้วยความขอบคุณ สำหรับผู้ติดตาม ตอนต่อไปจะพาไปหาสาวแล้วแหละ ใจเย็น ๆ ฮ่า ๆ ๆ =======
    ======= เนื้อเรื่องช้าหน่อย แต่อยากนำเสนอ กิจวัตร หรือ การกินอยู่ บางอย่างของคนอิสานครับ =======
    ======= หวังเป็นอย่างยิ่งว่า เรื่องราวคงพอให้ อัธรส การอ่าน แด่ท่านผู้อ่านได้บ้าง =======


    อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียว หนทางไม่เปลี่ยวขนาดนั้น ยิ้ม ๆ ไว้ซิก็อุปสรรคต้องฝ่าฟัน ยังไงเธอก็จะมีฉันคอยห่วงใย

    สื่อบันเทิงที่นำมาให้รับชม รับฟังเป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น หากท่านชื่นชอบ สื่อใด โปรดซื้อสินค้าลิขสิทธิ์

  2. #2
    Maximum learning
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ khonsurin
    วันที่สมัคร
    Apr 2008
    ที่อยู่
    ท่าตูม สุรินทร์
    กระทู้
    8,063
    บล็อก
    197

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -

    บ่อน้ำแบบนี้เคยเห็นค่ะ เมื่อก่อนหมู่บ้านไม่มีน้ำประปา ก็พากันตักน้ำจากบ่อแบบนี้แหละค่ะ

    อ้อ ปลาปิ้งกะแซบๆๆ ดีน้อจ้า

    เนื่อเรื่องมองเห็นภาพชนบท แบบม่องเล็กอยู่เลยค่ะ
    *********************************


    อิสระ เสรี เสมอภาค




    *********************************

  3. #3
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ nuzing
    วันที่สมัคร
    May 2007
    ที่อยู่
    ตกฟากอยู่อุบล เป็นคนชราบางแคแล้ว
    กระทู้
    2,260
    บล็อก
    5

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -

    อ่านแล้วน้ำตาซึมคิดฮอดอดีตจะของ(ย้อนอดีตไปประมาณปี 2520 จ้า )แหม่นเบิ้ดชีวิตครูบ้านนอก..ความอบอุ่น/ความจริงใจยังอบอวลอยู่ในหัวใจ/ชาวบ้านเขาฮักเฮายายขอย้ายกลับบ้าน พี่น้องชาวบ้านจัดพิธีสู่ขวัญร่ำลา/ร่ำไห้มื่อนั่นยายยังจำบ่ลืมเลือน ขอขอบคุณบ่าวโจ่โล่ ที่เฮ็ดให้ยายน้ำตาย้อยแล้วย้อยอีก(คิดฮอดส่างแส่ง ไปตักบาดได๋กะเฮ็ดครุตกส่าง ::) ) พระเอกนางเอกสิผ้อกันยามใดเซาลุ้นแล้วหละ กินล่าบเทาบักแหล่ก่อน ::)
    "ใจประสงค์สร้างกลางดงกะหว่าถ่ง ใจขี้คร้านกลางบ้านกะหว่าดง"

  4. #4
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ แจ่มใสยิ้มสวย
    วันที่สมัคร
    Mar 2009
    ที่อยู่
    USA
    กระทู้
    961
    บล็อก
    18

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -

    ขอแก้ไขภาษาไทย นิด ค่ะ

    ทั้งผุ่นทั้งลมปริวตามเส้นทางผุ่นตลบไปเรื่อย ต้องเป็น ปลิว
    บ่น้ำนั้นก็มีต้นฉำฉา อยู่สองต้นพอเป็นร่มเงาได้เย็นใจครายร้อน ต้องเป็น คลาย

    ชื่นชม งานเขียน น่าจะเป็น ชีวิตจริงของ คนเขียนไหม หน้อ

    จากก้นต้อน คำนี้ ยังไง ถึงภาคผนวก ก็ต้อง อธิบายความหมาย ไม่งั้น ไม่สมบูรณ์ นะเอ้อ

    มีขู่ จาก แฟนคลับ ครูกำธร

  5. #5
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ sompoi
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    ที่อยู่
    japan
    กระทู้
    5,708
    บล็อก
    23

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -

    ฮ่าๆๆ..รถไฟ เรือเมย์ ลิเก ตำรวจ..ล่าสุด มีคนเพิ่มเติมมาอีกว่า..เซลล์ .นำเด้อ พะนะ.. แม่นบ่อเจ้..อิอิ..
    ปล. อยากกินลาบเทานำแม๋ะอ้ายเซียงน้อย..บอกนางเผื่อนำแน่ะเด้อจ้า..
    มองต่าง..อย่างปลง

  6. #6
    ฝ่ายเทคนิคและโปรแกรม สัญลักษณ์ของ บ่าวโจ่โล่
    วันที่สมัคร
    Dec 2006
    กระทู้
    1,433

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -


    ป๊าาาาาาาาด แฟนคลับแมะ สาวเหลือน้อย แห่งนางรอง หนองกี่

    ขะน้อยกะบ่ได้ ตรวจสอบคำปานได๋ดอก เขียนแล้ว กะโพสโลดแมะ

    ส่วน การอธิบายคำ หรือ ตรวจสอบ กะสิระวัง ให้หลายขึ้นกว่าเก่าเด้อ พี่น้องเด้อ

    จังได๋ กะขอขอบคุณ ทุกความคิดเห็นครับ กระผมขอน้อมรับไว้ ด้วยความบริสุทธ์ ใจครับผม

    กะสิค่อยแก้ ค่อยไข เอาเด้อพี่น้องที่รัก ทั้งหลาย

    ตอนแปด กำลังคิดมุข ยุ ว่าสิให้เรื่องราวมันยุ่ง ทางได๋ดีน่อ ซั่นดอก ฮ่า ๆ ๆ

    อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียว หนทางไม่เปลี่ยวขนาดนั้น ยิ้ม ๆ ไว้ซิก็อุปสรรคต้องฝ่าฟัน ยังไงเธอก็จะมีฉันคอยห่วงใย

    สื่อบันเทิงที่นำมาให้รับชม รับฟังเป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น หากท่านชื่นชอบ สื่อใด โปรดซื้อสินค้าลิขสิทธิ์

  7. #7
    มิสบ้านมหา 2010
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ เขมราฐ
    วันที่สมัคร
    Sep 2008
    ที่อยู่
    กลางท่งเมืองเขมฯ
    กระทู้
    1,946

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -

    จั่งแม่นให้ถ่าดนเน๊อะอ้าย :g:g

  8. #8
    ฝ่ายเทคนิคและโปรแกรม สัญลักษณ์ของ บ่าวโจ่โล่
    วันที่สมัคร
    Dec 2006
    กระทู้
    1,433

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -


    บ่ะ น้องเขมฯ แมะ ออกตั้งแต่อาทิตย์ ที่แล้วพุ้นเด้อน้อง หึยยยยยยย

    หนิหล่ะ บ่ได้นำอ่าน มันกะตกข่าว เจ็บหัวเข่า เป็นธรรมดาหล่ะ ฮ่า ๆ ๆ

    ::)


    อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียว หนทางไม่เปลี่ยวขนาดนั้น ยิ้ม ๆ ไว้ซิก็อุปสรรคต้องฝ่าฟัน ยังไงเธอก็จะมีฉันคอยห่วงใย

    สื่อบันเทิงที่นำมาให้รับชม รับฟังเป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น หากท่านชื่นชอบ สื่อใด โปรดซื้อสินค้าลิขสิทธิ์

  9. #9
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ แจ่มใสยิ้มสวย
    วันที่สมัคร
    Mar 2009
    ที่อยู่
    USA
    กระทู้
    961
    บล็อก
    18

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -

    ก็ครู กำธร ออกจะสุขุม นุ่มนวล เป็นที่หลงไหลไฝ่ฝันของสาวๆ ซะปานนั้น ก็ต้องมีแฟนคลับบ้างหละน่า แหม เห็นเลยเลข 4 จะไม่ให้เป็นแฟนคลับ หรือ อย่างไร

  10. #10
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ nuzing
    วันที่สมัคร
    May 2007
    ที่อยู่
    ตกฟากอยู่อุบล เป็นคนชราบางแคแล้ว
    กระทู้
    2,260
    บล็อก
    5

    Re: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 7 - -

    "บ้านโนนขี้ฮาด"สื่อโนนบ้านเผิ่นเนาะครูกำธรย่านบ่ม่มผู่สาวบ้านนี่ยุ ....ขี้ฮาดคักๆ :g:g
    มาแต่งไวๆเด้อตอน 8จั๊กคาเฮ้ดหยังเนาะเห็นเลาะเอือนนั่นเฮือนนี่ ฮิ้วๆๆๆๆ
    "ใจประสงค์สร้างกลางดงกะหว่าถ่ง ใจขี้คร้านกลางบ้านกะหว่าดง"

Tags for this Thread

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •