กุดจี่ตัวสุดท้ายในท้องทุ่ง


กุดจี่ตัวสุดท้ายในท้องทุ่ง

เช้านี้ผมถือเสียมกับถังบรรจุน้ำเดินเลาะลงไปริมทุ่งท้ายหมู่บ้าน เพื่อตามหากุดจี่จากขุมทรัพย์สุดท้องทุ่ง ตามหาแมงกุดจี่นั่นเอง

หลายปีก่อนฟังเพลงของครูสลา คุณวุฒิพูดถึงการตามหาแมงกุดจี่ในท้องทุ่งว่าหายไปไหนหมด แต่ผู้อ่านบางท่านอาจบอกว่านั่นไงกุดจี่เดินมาแล้วไงอารมณ์ดีด้วย ไม่ใช่ครับนั่นเป็นกุดจี่ศิลปินนักเขียนอารมณ์ดีจากเมืองเกินร้อย กุดจี่ที่ผมกำลังตามหาคือแมงกุดจี่ อาหารชั้นดีจากท้องทุ่ง

เดินต่อไปในท้องทุ่งเจอแล้วครับขุมทรัพย์แห่งท้องทุ่ง คือกองขี้ควายนั่นแหละ (ขออภัยต้องใช้ภาษาอย่างนี้) เอาเป็นว่าต่อไปผมจะเรียกว่าขุมทรัพย์แห่งท้องทุ่งก็แล้วกัน

จัดการใช้เสียมเขี่ยขุมทรัพย์แห่งท้องทุ่งออกเสียก่อน ถ้าจะสูญพันธุ์จริง ๆ เหลือเพียงรูขนาดเล็ก ๆ อยู่ตรงกลาง ขุดลึกลงไปประมาณหนึ่งคืบ เจอแล้วเจ้าแมงกุดจี่ตัวดำ ๆ ขนาดเท่าหัวแม่มือ มีเท่านี้จริง ๆ

เดินเลาะไปยังที่นาแปลงอื่น ๆ พบว่ามีขุมทรัพย์อยู่มากมายแต่ไม่ปรากฎว่ามีเจ้าแมงกุดจี่อยู่เลย น่าจะหายไปจากท้องทุ่งเหมือนบทเพลงของครูสลา คุณวุฒิเป็นแน่แท้

ผมจัดการปล่อยให้เจ้าแมงกุดจี่ตัวน้อย ๆ ให้อยู่กับขุมทรัพย์ซึ่งเป็นแหล่งอาหารอันอุดมสมบูรณ์ต่อไป อย่างน้อยวันนี้ผมก็ได้พิสูจน์แล้วว่ายังคงมีแมงกุดจี่ให้เห็นเป็นขวัญตา และคงจะเป็นพ่อพันธุ์หรือแม่พันธุ์ที่ดีในโอกาสต่อไป

ผมเลยถือโอกาสถ่ายรูปมาให้คุณผู้อ่านได้เห็นก่อนที่มันสูญพันธุ์ และผมคิดว่าน่าจะเป็นแมงกุดจี่ตัวสุดท้ายในท้องทุ่ง ขออย่าเป็นเช่นนั้นเลย

ที่มาจาก เจนอักษราพิจารณ์