หลังจากที่นายสมชายได้รับการรักษาแผลที่ถูกยิง
จนพ้นขีดอันตรายแล้ว จ่าจิ้ม ก็ได้มาสอบปากคำ

"คุณช่วยลำดับเหตุการณ์ต่างๆ ที่มันเกิดขึ้นให้ผมฟังหน่อย..."
จ่าจิ้มว่าพร้อมกับหยิบปากกามาเตรียมจดในสมุดบันทึก

"คืออย่างนี้ครับ ขณะที่ผมกำลังอุ้มตู้ปลาที่ภรรยาผมสั่งซื้อ
เดินออกมาจากร้าน ถ้านถนนฝั่งตรงข้ามผมเห็นคนร้ายกำลังปลัน
ร้านทองพอดี และมีการยิงต่อสู้กันขึ้น"

ว่าแล้วสมชายก็หยุดกลืนน้ำลายเอื้อกๆๆ

"กระสุนของคนร้ายหลงมาเจาะขมับของผมเข้านัดหนึ่ง ที่ขาขวา
อีกนัดหนึ่ง ร่างผมค่อยๆ เอนเอียงอย่างช้าๆ เพราะพยายามตั้งสติของตัวเอง"

"โอ้โฮ...แสดงว่ากระสุนสองนัดนั้นไม่สามารถทำลายสติคุณได้เลย
สุดยอดมาก...ผมนับถือจริงๆ เลย" จ่าจิ้มกล่าวชม

"ที่ผมประคองตัวให้ล้มลงอย่างช้าๆ โดยที่ตู้ปลาไม่แตก
ขนาดน้ำยังไม่กระฉอกแม้แต่หยดเดียว เพราะผมเห็นภาพภรรยาจอมดุ
กำลังว้ากๆๆ ลอยอยู่ข้างหน้าผมถ้าผมทำตู้ปลาแตก"