ฟ้าฝนหล่นครู่ครั้ง...............พอทน
แตกต่างจากใจคน..............ร่วงแล้ว
ร่วงเลยละเลยหน................หวนกลับ
ดังกรีดกระจกแก้ว..............กร่อนให้เป็นรอย

ฝนนำความชุ่มชื้น...........ตามมา
น้ำท่วมท่วมน้ำตา............หยดย้อย
ฝนแล้งก็โศกา...............กลัวอด
เฝ้าโทษฟ้ามากน้อย........เท่าน้ำตาตน


ปล. ไม่ได้แต่งเอง แต่งโคลงบ่ทันเป้น..