ความรู้สึกมันคงจะหนักแน่นและเปราะบางในเวลาเดียวกันหรือเปล่า
กับคนๆนึงที่จริงจังกับความรู้สึกมากไปจนทำให้ความรู้สึกตัดสิน
มากกว่าให้เหตุผลเป็นตัวตัดสิน
ถ้าเราจริงใจกับใครสักคนนึงจนเชื่อใจและไว้ใจเขามาก ยิ้มและหัวเราะ
กับเขาได้ทุกครั้งที่พูดคุยกัน จนเราเชื่อสนิทใจว่าทุกคำที่เขาพูดคือเรื่องจริง
แต่วันนึงเรามารู้ทีหลัง ว่าเขาโกหก โกหกตั้งแต่วันแรกจนถึงทุกวันนี้
สิ่งที่เขาจะบอกได้ดีที่สุดคือ ไม่ตั้งใจ ไม่มีเจตนาแบบนั้นเลย แล้วเราหล่ะ
เราจะรู้สึกยังไงถ้าคนที่เราจริงใจกับเขาเสมอ มาทำแบบนี้กับเรา
มันเจ็บปวดใจไม่น้อยที่รู้สึกแว๊ปแรก สู้ตบหน้าแรงๆยังดีกว่าซะอีกถ้าจะถูกล้อเล่น
กับความรู้สึก บางคนก็ว่าจริงจังเกินไป คิดมากไป เรื่องเล็กน้อย
แต่บางครั้งบางทีเรื่องเล็กๆน้อยๆ ถ้ามันกระทบกับความรู้สึกที่เปราะบาง
ก็คงไม่ต่างจากแ้ก้วที่ถูกทุบให้แตก โดยที่ไม่มีทางต่อได้ ถ้าจะบอกให้อย่าคิดมาก
มันก็เหมือนว่าเราไม่มีหัวใจ ไม่มีความรู้สึกดีๆจริงใจให้ใคร ถ้าเป็นครั้งแรก
คงจะร้องไห้เป็นสาย แต่นี่คงชินชา ทำให้เราคิดได้ว่าทีหน้าทีหลังจะรู้สึกดีๆกับใคร
คิดและไตร่ตรองดูให้ดีเสียก่อน ความสัมพันธ์ที่ดีเกิดขึ้นได้ง่าย และยืดยาว
ถ้าความรู้สึกดีๆถูกมอบให้คนที่เขารู้สึกเช่นเดียวกับเรา คิดเหมือนเรา
แต่ถ้าเรามอบให้คนที่ไม่ได้มีเจตนาเดียวกับเรา มันคงจะเสียความรู้สึกไม่น้อย
เขาถึงมีคำบอกว่าความรู้สึกดีๆมีให้คนที่รู้สึกดีๆกับเรา (ไผบอกบ่ฮู้ ::) )
Bookmarks