เมื่อใจฉันร้องไห้..และยิ้มได้
เมื่อหัวใจร้องไห้คิดถึงยามใด๋น้ำตาไหล
เมื่อใจยิ้มได้คิดฮอดเมื่อใด๋ก็ยิ้มได้นะคนดี
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเด็กน้อยมือบวม เพราะความโมโหจ้า เอาหมัดไปกระแทกกลางหลังอ้ายเพิ่นจ้า มือตัวเองเลยบวมและเจ็บ ไปหาหมอแล้วได้ยามากินหลังจากกินยาอาการดีขึ้น พอดีขึ้นกะแซทตลอดถึงแม้สิเจ็บกะทนเพราะใจรักจ้า ...ซึ่งกายเจ็บแต่ใจยิ้มได้
และสองสามวันที่ผ่านมา ใจเด็กน้อยร้องไห้เพราะอีหยังไม่อาจอธิบายได้ ซึ่งมื้อนั่นเป็นมื้อที่เด็กน้อยจัดรายการไปร้องไห้ไป กวนแฟนเพลงจนไม่น่ารัก และเมื่อใจร้องให้กายเจ็บ เด็กน้อยกะบอกห้องแซทว่า ขอตัวปลีกวิเวก หวังว่าจะรักษาใจและกายที่เจ็บ แต่ที่ไหนได้
พอวันที่ 4 พ.ค. เปิดงานมา คิดจังใด๋กะบ่รู้เปิดเข้ามาเว็บบ้านมหา ทุกอย่างหายไปเกลี้ยง โอ้ เกิดอีหยังขึ้น ถึงเป็นเช่นนี้ Hi 7 ที่รักของฉันขาวสะอาด พี่น้องหายไปเบิด แต่นั่นไม่ให้เด็กน้อยกังวนเลย กลับไปเจอบล็อกของอ้ายบ่าว ได้ฟังเพลงยังยิ้มได้ เห็นดอกไม้ช่อใหญ่ของดีเจปุ้ยที่เป็นกำลังใจให้อ้ายบ่าว...มันเฮ็ดให้เด็กน้อยมีแรงใจที่บ่ได้เห็นหน้าขึ้นมาทันที่ รู้แต่ว่าต้องให้กำลังใจอ้ายบ่าวที่กำลังปรับปรุงเว็บจ้า
และเด็กน้อยได้เจออีกอย่างที่มักจ้า ChatBox ถูกใจเลย ถึงแม้ใจฉันร้องไห้ กายฉันเจ็บ แต่พอเปิดเว็บบ้านมหาที่ใด๋ ใจฉันก็ยิ้มได้เสมอ
ขอบคุณเว็บบ้านมหาดอทคอม ที่เป็นแรงใจบ่ได้เห็นหน้า เฮ็ดให้เด็กน้อยยิ้มได้ในนี้จ้า
ฮู้บ่..ว่าคิดฮอดจ้า
เด็กน้อยน่ารัก
ปล. รักคนโทรมาจังเลย..จุ๊บ ๆๆๆๆ และมันกะเฮ็ดให้หัวใจเด็กน้อยยิ้มได้ในวันนี้
Bookmarks