เคยเรียนแต่ :
ตอนอยู่ ป.1 คือ ก อะ กะ ก อา กา กา มา นา อา
ค โอ โค โค นา ตา โต มี 4 ขา
น อา นา ใน นา มี รู
ก เอ เก ปู นา ขา เก มี 8 ขา
ฮ อะ ฮะ ตา ฮะ ถือ ใบ มะ ไฟ มา โปะ ไฟ
......... ตา สี ตี วัว เผียะ เผียะ .......
(เท่าที่จำได้ก็ประมาณนี้)
ตอนเรียน ป.2 ก็ มีนิทาน เรื่อง "นกกางเขน" ที่ว่า
เช้าวันหนึ่ง นกกางเขเขนตัวผู้ตัวหนึ่ง เกาะอยู่บน
กิ่งมะม่วงในสวน ฯลฯ และ ก็ บทที่ 6 "ลูกนกตกใจ" ฯลฯ
(สนุก และ ตื่นเต้นมาก ที่ได้อ่าน เรื่องนี้)
และยังมีนิทาน ที่แต่งเป็นกลอน อยู่เล่มหนึ่ง ชื่อ นิทาน ร้อยบรรทัด จำได้ไหม
ที่ขึ้นต้นว่า
"เสียงระฆังครั้งที่สองดังก้องกึก นักเรียนวิ่งกันคักคึกมาเข้าแถว
แต่ละชั้นพร้อมหน้ารักษาแนว เป็นระเบียบวินัยแน่ว ........."
ชั้น ป. 3 ก็มีท่องจำทุกวันก่อนเลิกเรียน คงจำได้นะ ที่ว่า
แม่ไก่อยู่ในตะกร้า ไข่ ๆ มา ได้ สี่ ห้า ใบ
แม่กาก็มาไล่ อีแม่ไก่ ไล่ตีกา
หมาใหญ่ก็ไล่เห่า หมูในเล้า แลดูหมา
ปูแสม แล ปูนา กะ ปูม้า ปูทะเล
เต่านา และเต่าดำ อยู่ในน้ำกับจระเข้
ปลาทู อยู่ทะเล ปลาขี้เหร่ ไม่สู้ดี (จบ)
และยังมีท่องจำ อีกบท คือ
"อิ่มเอ๋ย อิ่มก่อน รีบจะไปดูละคร โขนหนัง
ทิ้งสำรับคับค้อนไว้รุงรัง ............ ฯลฯ.....
คงจำได้นะครับ ใครจำเก่ง ท่องได้ก่อน จะได้ไปยืนหน้าชั้นนำเพื่อนท่อง ไง
พอขึ้น ป.4 นี่ซิ เรียนเยอะ ท่องก็เยอะ มีท่องจำ และถ้าเป็นกลอน ก็เรียกว่า
บทอาขยาน ซึ่งสมัยนี้ไม่มีแล้วแล้วครับ มาทบทวนกันหน่อยนะครับ เช่น
1. เรื่อง ขุนช้างขุนแผน ที่ขึ้นต้นว่า
"จะกล่าวถึงพลายแก้วแววไว เมื่อบิดาบรรลัยแม่พาหนี
ไปอาศัยอยู่กาญจนบุรี กับนางทองประศรีผู้มารดา
อยู่มาจนเจ้าเจริญวัย อายุนั้นได้ถึงสิบห้า
ไม่วายคิดถึงพ่อที่มรณา เฝ้านึกตรึกตรามากว่าปี
ฯลฯ
2. เรื่อง รามเกียรติ์ (ตอนพระลักษมณ์ออกรบ แล้วถูกหอกโมขศักดิ์)
ไพเราะ เศร้า และกินใจ มากเลยครับ บทท่องจำ คือ
"บัดนั้น พระยาภิเภกยักษ์ศรี
เห็นพระองค์ทรงโศรกโศกี อสุรีย์กราบลงพระบาทา
ทูลว่าพระลักษมณ์สริย์วงศ์ ยังไม่ปลงชีวังสังขาร์
อันโมขศักดิ์ศาสตรา พรหมมาประสิทธิ์ประสาทไว้
ทรงอานุภาพฤทธิรุทธ แม้ใคร จะฉุด นั้นไม่ไหว
แต่มี ยาคู่ หอกชัย ให้ไว้ สำหรับ แก้กัน
ฯลฯ
อาขยานบทนี้ยาวมาก แต่สนุกสนาน น่าอ่าน มีคำอธิบายศัพท์เยอะแยะ ไปหมด และก็ชอบออกสอบ โดยเฉพาะที่เป็นคำราชาศัพท์ ครับท่าน
3. เรื่อง เงาะป่า จะมีบทท่องจำว่า
"เมื่อนั้น นวลนางลำหับพิสมัย
ครั้นรุ่งลางสร่างแสงอโณทัย ทรามวัยแต่งตัวไม่มัวมอม
สวมมะกล่ำกำไรสายสร้อย ตุ้มหูพวงห้อยดอกไม้หอม
ฯลฯ
4. เรื่อง สังข์ทอง ก็สนุกมาก ๆ บทท่องจำ คือ
"มาจะกล่าวบทไป เทพไทสิงสู่อยู่พฤกษา
สงสารนางจันทร์กัลยา เจ้ามาเหนื่อยยากลำบากกาย
เทพบุตรจุติลงมาเกิด กำเนิดผิดพ้นคนทั้งหลาย
แต่บุญญาธิการนั้นมากมาย จะลำเลิศเพริดพรายเมื่อปลายมือ"
ฯลฯ
แต่ละเรื่อง แต่ละบท รู้สึก สัมผัสได้ว่า มีความหมาย เป็นการเล่านิทาน แบบร้อยกรอง ได้ฝึกภาษาไทยไปโดยอัตโนมัติ ไม่เหมือนสมัยนี้ เด็ก ๆ ใช้ภาษาไทยไม่ถูก น่าสงสารเนาะ
(ที่บ่น ๆ แสดงว่าแก่แล้ว แม่นบ่ครับ สงสัยสิฮู้โตเองดีเนาะพี่น้อง) ::) Kiss
Bookmarks