หน้าที่ 1 จากทั้งหมด 2 หน้า 12 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย
กำลังแสดงผล 1 ถึง 10 จากทั้งหมด 11

หัวข้อ: -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 11 - -

  1. #1
    ฝ่ายเทคนิคและโปรแกรม สัญลักษณ์ของ บ่าวโจ่โล่
    วันที่สมัคร
    Dec 2006
    กระทู้
    1,433

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 11 - -


    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 11 - -
    รถสี่ล้อเล็ก สำหรับวิ่งจากหมู่บ้านเข้าตลาดในสมัยนั้น

    "โธ่ ทำไมถึงได้เซ่อแบบนี้นะเรา " เสียงสายพิณตระโกนพึมพัมเสียงดัง

    "นี่คุณ ตายหล่ะเล่นพุ่งตรงลงสะพานมา ไม่คิดว่าจะเบรกกันมั่งเลยเหรอ อ๊วก เหม็นจะแย่แล้วเนี่ย" ครูเอกร้องตะโกนขึ้นมาจากคลองแช่ปอ

    สักพัก ชาวบ้าน ชาวตลาดก็แตกตื่น วิ่งมาดูว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น

    "เฮ๊ย สายพิณ แกชนเค้าตกคลอง ก็หาทางช่วยเค้าขึ้นมาหน่อยสิ ตายเลย หมดสภาพเลยหว่ะครูตกน้ำ" เสียงป้าพิศ ดังขึ้นมาขณะวิ่งมาดูไกล้ ๆ ซึ่ง
    สังเกตุเห็นว่าคนที่ตกน้ำเป็นครูแน่ ๆ เพราะว่าแต่งชุดครูอย่างหล่อ ซะขนาดนั้น จากนั้นก็มีชายกลางคนหลายคน วิ่งเข้ามาดูและช่วยเหลือครูจากคลอง
    แช่ปอ ช่วยกันดึงแขนจากคอสะพานด้านตลาด ในสภาพเปียกโชก

    "เออ ครูค่ะฉันขอโทษจริง ๆ ฉันเพิ่งจะปั่นจักรยานเป็นได้ ไม่กี่วันเอง ฉันรีบซื้อของไปตักบาตรแต่เช้า ก็เลยพุ่งมาอย่างที่เห็นนี่แหละ" สายพิณ
    พูดเสียงออ่ย จ้องมองที่ชายหนุ่มยืนขากระเพกหนาวซั่น อยู่ตรงหน้า ในขณะเดียวกันนั้นเอง ก็มองเห็น รถ บขส. คันที่รอจะเข้าตัวจังหวัด ได้เคลื่อนตัวออกไปจากป้ายไปเสียแล้ว

    "โอ๊วววว แย่หล่ะ ผมคงเข้าจังหวัดไม่ทันหล่ะสิตอนนี้ อะไรมันจะแย่ขนาดนี้นะ" ครูเอกมองตามรถไปด้วยสีหน้าเป็นกังวลอย่าง หมดอาลัย

    "สายพิณ พาครูแกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีไม๊ ยังไงแล้วค่อยว่ากัน" เสียงลุงแจ้งบอกไปทางสายพิณ ซึ่งก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน

    "จ๊ะ จ๊ะ เชิญครูไปที่บ้านอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีไม๊ค่ะ แล้วยังไง จะทำอะไรต่อค่อยว่ากันนะค่ะ"

    "เออ เออ คือจะดีเหรอครับ แล้วเออ.."

    "ไปเถอะครับครู บ้านมันอยู่เนี่ยกลางตลาดนี่เอง คงไม่ต้องเกรงใจกันหล่ะ" เสียงลุงคนเดิมพูดสวนขึ้นมา

    "ค่ะ ไปเถอะค่ะครู ไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก ฉันหน่ะต้องขอโทษครูมาก ๆ ด้วยซ้ำไปนะค่ะ เชิญไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อนค่อยว่ากัน" เสียงสายพิณกล่าวเชิญอย่าง
    เกรงใจ

    หลังจากพูดคุยกันแบบต่างคน ต่างก็เกรงใจกันอยู่สักพัก ก็เป็นอันว่าครูเอกต้องเดินกระเพกตามสายพิณไปถึงบ้าน เพื่ออาบน้ำล้างตัวและชำระกลิ่นเหม็นของน้ำแช่ปอที่บ้าน
    ซึ่งพอถึงบ้าน สายพิณเห็นแม่พรับพรึง กุลีกุจอจัดข้าวของเพื่อจะไปทำบุญที่วัดอยู่พอดี

    "แม่ แม่ ไม่ต้องไปแล้ววัดวันนี้หน่ะ ของที่ให้หนูไปซื้อหน่ะหล่นไปไหนมั่งแล้วก็ไม่รู้" สายพิญกระโกนไปยังแม่รำพึง

    "อ้าวววววว แล้วยังไงหล่ะ โอ้โห นั่นใครหล่ะนั้นหน่ะ เดินขาเป๋ตามแกมาเชียว" แม่ มองอย่างฉงน

    "ก็หนูหน่ะ ไปซื้อของฝั่งโน้น ขากลับมาตอนลงสะพาน ก็ชนเอาครูเค้าตกคลองไปหน่ะสิ เนี่ยต้องชวนครูมาอาบน้ำ ล้างตัวที่บ้านก่อนเนี่ย"

    "เฮ๊ย เรื่องใหญ่หล่ะสิ งั้นเชิญ ๆ ค่ะครู เออ เชิญเดินออ้มไปหลังบ้านก่อนดีไม๊ค่ะ คือไปล้างน้ำหลังบ้านก่อนจะดีกว่าค่ะ" แม่รำพึงพูดแบบเอานิ้วปิดจมูกเล็กน้อย

    แม่รำพึงรีบวิ่งออ้มไปหลังบ้าน ชี้ไปที่ตุ่มน้ำ สาม สี่ตุ่ม ที่หลังบ้าน ซึ่งก็มีกะละมัง เรียงรายรอบอยู่อีกหลาย ต่อหลายอัน

    "เอ่อ เชิญตักน้ำในตุ่มหน่ะราดล้างตัวไปก่อนนะค่ะ ครู แล้วยังไงก็ค่อยเข้าห้องน้ำ ด้านนี้นะค่ะ ทั้งสบู่และ แชมพูสระผมก็อยู่ด้านในหน่ะแหละค่ะ เดี๋ยวฉันจะหาผ้าเช็ดตัวให้จ๊ะ"
    แม่รำพึง ชี้ซ้ายที ขวาที่ไปที่ตุ่มน้ำและ ห้องน้ำด้านหลังบ้านให้ครูเอกดู จากนั้นแกก็รีบวิ่งมาทางหน้าบ้าน หาสายพิณ

    "นี่ แกไปทำยังไงเนี่ย สายพิณ แล้วจะยังไงต่อหล่ะ แล้วครูแกจะไปไหน มาไหน เออ ต้องเสียค่าทำขัวญอะไรให้เค้าไม๊เนี่ย" แม่ จ้องหน้าลูกสาว แล้วกระซิบถาม

    "แม่ แล้วฉั้นจะรู้อะไรหล่ะ ก็เผิ่งขับจักรยานพุ่งชนครูตกคลองน้ำหน้าตลาดเสร็จ ก็ชวนเค้ามาอาบน้ำ ล้างตัวแค่นี้หล่ะ เดี๋ยวก็ค่อยถาม ค่อนปรึกษาเค้าดูสิ แค่นี้ฉันก็ตกใจจะแย่แล้ว
    เนี่ยไม่รู้ว่า ไปชนเข้าอิท่าไหน ขาท่าจะแพลง หรือ ขนาดไหนก็ไม่รู้เดินกระเพก มาหน่ะ ฉันยังไม่กล้าถามเลย" สายพิณกระซิบ กระซาบกับแม่

    "แม่ไปถามเค้าหน่อยสิ เค้าไส่กางเกง เสื้อขนาดไหน จะได้หาของป๊า เปลี่ยนให้เค้าได้หรือเปล่า"

    "เออ เออ เดี๋ยวแม่ไปจัดการถามไถ่ให้ "

    "คุณครูค่ะ เออ ครูไส่เสื้อผ้าเบอร์อะไรค่ะ ฉันจะได้หาไว้ให้เปลี่ยนก่อนค่ะ คือ มีเสื้อกางเกง จะได้หาเปลี่ยนให้ได้จ๊ะ" แม่รำพึงตะโกนถาม และเหมือนจะเงี่ยหูฟัง

    "เอ่อ กางเกงเอว สามสิบสองครับ เสื้อก็ไซด์ขนาดกลางหล่ะครับ " เสีงครูเอกตอบออกมาจากในห้องน้ำ

    "แม่ เดี๋ยวฉันไปหาเสื้อ กับ กางเกงป๊ามาให้เค้าลองเปลี่นดูก่อน เอาแค่ว่าพอใช้ไปก่อนก็แล้วกันนะ "

    "เสื้อผ้าอะไร ของครูหน่ะยังไม่ต้องซักนะค่ะ เดี๋ยวฉันจะให้สายพิณมันจัดการให้ค่ะ คงต้องแช่ทิ้งไว้ก่อน พักใหญ่เชียวแหละ จะได้ดับกลินเหม็นหน่อยค่ะ
    และเสื้อผ้าพาดไว้ตรงนี้นะค่ะ ครูเปลี่ยนเสร็จแล้วก็ค่อยคุยกันนะค่ะ"

    แม่รำพึงเป็นอันจัดการ ภาระให้เรียบร้อย สักพักครูเอกก็ออกจากห้องน้ำ พร้อมด้วยกางเกงขาก๊วย หูรูด และเสื้อขาวคอกลม

    "เชิญนั่งด้านหน้าบ้านก่อน ดีกว่านะค่ะครู จะได้รู้ว่าจะต้องช่วยเหลือกันยังไงต่อดี" พร้อมชี้ไปยังแคร่ด้านหน้าบ้าน และก็พยักหน้าไปยังสายพิณ ให้ไปจัดแจงเสื้อผ้าครูในห้องน้ำ

    "ไหนว่ามาสิค่ะ ว่าครูมาจากไหน ไปไงมาไงถึงได้มาโดนสายพิณมันชนเอาได้หน่ะค่ะ"

    สักพักครูเอกก็ได้อธิบาย เรื่องราวต่าง ๆ ให้แม่รำพึงฟังโดยละเอียด รวมถึงเรื่องความจำเป็นที่จะต้องเข้าเมืองในเช้าวันนี้ด้วย และก็ไม่ได้คิดจะเอาโทษฑัณอะไรกับสายพิณ ที่ปั่นจักรยานมาชน
    ให้ตกลงบ่อน้ำแช่ปอเลย

    "แม่ฉั้นว่า คงต้องต้มเลยแหละ ชุดครูเนี่ย เพราะว่าไม่งั้นถ้าแช่ไว้ และซักตาก กลิ่นคงยังไม่หายแน่เลย"

    "เออ สายพิณ แช่ไว้ก่อนลูก แกไปถามป๊าดูสิว่าวันนี้ รถเจ็กก่อ จะเข้าจังหวัดไม๊ ป่านนี้ป๊า แกคงไปซดน้ำชาอยู่ที่โน่นแหละ ถ้าเค้าจะเข้าจังหวัด ยังไงจะได้ฝากครูแกติดรถไปด้วยคน
    ครูแกมีธุระจำเป็นที่ต้องเข้า จังหวัดให้ได้วันนี้"

    "จ๊ะ จ้า เดี๋ยวฉันไปสอบถามดูให้"

    "ยังไงเดี๋ยวทานข้าว ทานปลากันก่อนนะค่ะครู ให้ฉันเลี้ยงข้าวรับขัวญหน่อยเถอะ แทนการขอโทษก็แล้วกัน ยังไงเดี๋ยวฉันหารถให้ครูได้เข้าจังหวัดทันวันนี้แน่นอนค่ะ"

    "ครับ ขอบคุณครับป้า"

    อาเจ๊กก่อ เป็นร้านรับซื้อของป่า พวก ปอ ข้าวเปลือก นุ่น ดอกฝ้าย ซึ่งมีกิจการใหญ่โตในตัวอำเภอ เมื่อรับซื้อได้ก็นำส่งเข้าตัวจังหวัด ซึ่งก็มีรถบรรทุกอยู่หลายคัน ส่วนพ่อของสายพิณ จะเป็นร้านรับซื้อไหม ส่งตัวหม่อน
    และเป็นตัวแทนจำหน่าย นมผง โอวัลติน ผงโอเลี้ยง พร้อมทั้ง เส้นด้าย ไหมถัก และ หมึกย้อมผ้าฝ้าย ผ้าไหม โดยขายส่งและขายปลึกในตัวอำเภออีกด้วย โดยทั้งสองคน จะผึ่งพาอาศัยกันอยู่เสมอ ทั้งยังเป็นเพื่อน
    และเป็นพันธมิตรด้านการค้าคู่กันประจำอำเภอเขื่องในมาช้านาน

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 11 - - -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 11 - -
    ธุรกิจการซื้อขายปอ และดอกฝ้าย

    หลังจากทานข้าวเสร็จ และนั่งคุยกันสรรพเพเหระ อยู่สักพักสายพิณ ก็มาถึงบ้าน

    "แม่ รถเจ็กก่อ จะเข้าจังหวัดแล้ว เดี๋ยวให้ครูนั่งไปด้วยได้เลยจ๊ะ เตรียมตัวเลยค่ะครู ส่วนเสื้อผ้าไว้ครูสะดวกเมื่อไหร่ หรือ วันไหนเข้าอำเภอก็ค่อยแวะมารับคืนนะจ๊ะ"
    สายพิณ พูดด้วยรอยยิ้มเบิกบาน และดูจะโล่งใจไม่น้อยที่ได้ช่วยเหลือครูเอกแล้ว

    "ขอบคุณมาก ๆ เลยครับ เออ ผมชื่อ กำธร นะครับ" ครูพูดเสร็จ ก็ทำท่าเหมือนโค้งตัวเล็กน้อย เพื่อบอกแม่รำพึง และ สาวสวยที่อยู่ตรงหน้า

    "อืมใช่สิ นี่เราไม่ได้ถามชื่อแซ่อะไรกันเลย เรียกแต่ครู ๆ ตลอด ฉันชื่อรำพึงจ๊ะ ส่วนลูกสาวฉั๊นชื่อสายพิณจ๊ะ เอาหล่ะไว้โอกาสถัดไป เราค่อยคุยกันต่อนะค่ะ
    รีบไปขึ้นรถเถอะค่ะครู ไป ๆ มา ๆ เนี่ยก็สายมากแล้ว เดี๋ยวรถเค้าจะรอ"

    ที่สุดแล้วก็เป็นอันว่า ครูได้อาศัยนั่งรถบรรทุกปอ เข้าตัวจังหวัดกับคนขับส่งของ เพื่อจะเอาปอ เข้าไปส่งในตลาดใหญ่วารินทร์ ซึ่งติดกับตัวจังหวัดอุบลฯ นั่นเอง
    ไป ๆ มา ๆ กว่าจะได้ออกจากอำเภอเวลา ก็ปาเข้าไป สิบโมงกว่า ๆ เกือบสิบเอ็ดโมงเช้า

    "แอ๊ด ยังไงอย่าลืมซองที่ฝากไปช่วยงานหล่ะ บอกพี่สมบัติให้ได้นะว่าฉันติดงานบวชบ่ายวันนี้จริง ๆ "

    "ได้ครับเฒ่าแก่" นายแอ๊ด ตอบรับคำสั่งจาก อาเจ็กก่อ

    "ขอบคุณมากครับ ทุกคนเลย สำหรับการให้โดยสารรถครับ" ครูพูดพลางยกมือไหว้ทุกคน ขณะเดียวกันรถก็เริ่มออกตัวจากไป

    "หวัดดีครับ พี่แอ๊ดใช่ไม๊ครับ ผมชื่อกำธร ครับ"

    "ครับครู เห็นเขาบอกกันว่าครูมีธุระรีบเข้าจังหวัด"

    "ใช่ครับ ผมต้องรีบไปรีบกลับ เพราะว่ามีคนป่วยรอยา จากผมอยู่ ผมจะไปโรงบาลสรรพสิทธิ์"

    "ครู เป็นหมอด้วย เป็นครูด้วยเหรอไรกัน"

    "ก็เป็นครูครับ แต่ก็พอรู้ยุกยา ฉีดยารักษาผู้ป่วยพอได้ เออ แล้วพี่แอ๊ด ไปส่งของแล้วกลับวันไหนเหรอครับ"

    "ออ๋ ผมไปกลับ อุบล - เขื่องในเนี่ย วันเว้นวัน หรือบางทีก็ไม่เว้นแล้วแต่ว่าเถ้าแก่มีของส่งมากน้อย ผมก็สัญจรอยู่แบบนี้ตลอดหล่ะครับ"

    "เหรอครับ แล้ววันนี้พี่แอ๊ด จะกลับออกจากเมืองสักี่โมงครับ คือ ผมก็คิดว่าจะไปแล้วกลับวันนี้เลยเหมือนกัน จะได้ขออาศัยรถกลับมาด้วยอีกรอบ"

    "ก็คงเย็นหน่อยครับวันนี้ เพราะว่าเถ้าแก่ฝากซองงานแต่งงาน ลูกชายท่านสมบัติมา จะให้ผมเอาไปให้ท่านก่อนแล้วคงกลับหล่ะครับ ถ้าครูจะกลับพร้อมกับผมเลย
    ก็ดีนะครับ ขากลับผมก็จะได้มีเพื่อนด้วย"

    "เย็นเลยเหรอ อืม ไม่แน่ว่าถ้าผมมีรถกลับก่อน ผมคงจะกลับก่อนพี่แอ๊ดแน่เลย งานแต่งท่านสมบัติที่ว่าเนี่ย จัดที่ไหนเหรอครับ"

    "ที่จวนท่านผู้ว่านะครับ เพราะว่าท่านสมบัติเป็นผู้ว่าจังหวัด ลูกชายท่านก็เป็นนักกฎหมาย หรืออะไรสักอย่างเกี่ยวกับพวกนี้หล่ะ"

    "เออ เอาเป็นว่าถ้าผมหารถกลับไม่ได้ หรือ จำเป็นต้องกลับกะพี่แอ๊ด ผมจะไปหาพี่ที่งานละกัน แต่ถ้าไม่เจอกันก็แล้วไปนะครับ พี่ไม่ต้องรอ"

    "ได้ครับ ครูจะไปลงที่ไหนดีครับ คือผมจะไปส่งปอที่ตลาดวาริน"

    "ก็ลงที่แถว ๆ คิวนอก ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมนั่งรถเมล์ชมภู หรือรถเมล์เทาจากคิวนอก ไปที่โรงบาลได้ ไม่ยากหรอก สบายมาก"

    "ออ ได้ครับพอดีผมจะต้องไปเติมน้ำมันที่ ปั้ม สามทหาร ก่อนเข้าตลาดพอดี ผมส่งครูที่ปั้ม สามทหารก็แล้วกัน"

    สำหรับริมถนนฝั่ง ศนจ. เป็นคิวรถประจำทาง อุบล-กรุงเทพ และต่างจังหวัด ต่างอำเภอครับ เรียกกันว่า "คิวนอก" สมัยก่อนรู้จักกันดีพอบอกว่าไปคิวนอก ก็หมายถึงมาที่นี่

    ต่อมาเมื่อมีการสร้างโรงหนังอุบลภาพยนต์ใหม่ที่ถนนพโลรังฤทธิ์ โรงหนังศิริสินและห้องแถวก็เงียบซาไป คิวรถนอก ก็แตกกระสานซ่านเซ็นไป พวกวิ่งไปยโส กรุงเทพ ร้อยเอ็ด ย้ายไปคิวสร้างใหม่ที่

    ถนนแจ้งสนิทเลยศรีมหาโพธิ์ไป ส่วนพวกที่ไปม่วงสามสิบ อำนาจเจริญ ย้ายไปอยู่ถนนชยางกูรเลยหน้า ตชด. ไป เรียกว่า "คิวม่วง" ส่วนปั้ม สามทหารปัจจุบันกลายเป็นปั้ม ปตท. ไปเสียแล้ว

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 11 - --- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 11 - -
    รถเมล์ชมภู และ รถเมล์เทา ประจำจังหวัดอุบลฯ เมื่อก่อน

    และแล้วทั้งคู่ก็พูดคุย แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันไปมาอย่างถูกคอระหว่างเส้นทาง จากอำเภอเขื่องใน ถึงคิวนอก พี่แอ๊ดเป็นหนุ่มใหญ่วัยเกือบห้าสิบ เป็นลูกน้องเฒ่าแก่ก่อมานานปี

    ทำหน้าที่ขับรถ ขึ้นลง ระหว่างอำเภอเขื่องใน กับ จังหวัดอุบลฯ อยู่เป็นประจำ และเป็นลูกน้องที่เถ้าแก่ก่อไว้ใจได้อย่างสนิทใจคนหนึ่งทีเดียว จนที่สุดรถก็เดินทางถึงตัวจังหวัด

    และพี่แอ๊ด ก็ได้แวะเติมน้ำมันที่ปั้ม สามทหาร พร้อมการสั่งลากันระหว่างครูกำธร กับพี่แอ๊ดที่นั่น ซึ่งครูเองก็ได้ต่อรถเมย์สีเทา ไปยังโรงบาลสรรพสิทธิประสงค์ทันดี เกือบบ่ายสองโมงถึงได้เดินทางไปถึงที่โรงพยาบาล

    -- ความรักของครูบ้านนอก ตอน 11 - -
    ส่วนหนึ่งของจังหวัดอุบลฯ ก่อนนั้น

    "หวัดดีครับ หน้าสมาน แม่ผมอยู่ไม๊ครับ" ครูกำธรบอกทักทาย หน้าพนักงานทำความสะอาดโรงพยาบาลอย่างคุ้นเคย

    "เอ๊ คุณกำธรเหรอครับ โอ๊ว ไม่ได้เจอหน้า เจอตากันตั้งนาน ดูไม่คุ้นตาเอาเสียเลยนะครับคุณกำธร" ลุงสมานโผเข้าหา จับไม้จับมือครูกำธร อย่างคนคุ้นเคยและนับถือกัน

    "ไปไงมาไงครับเนี่ย แล้วดูแต่งตัวสิ เหมือนอาแปะซะขนาดนี้ โห เนี่ยเปลี่ยนไปมากนะครับคุณกำธร"

    "ครับ คือผมมีอุบัติเหตุนิดหน่อยหน่ะ เลยต้องใช้เสื้อผ้าคนอื่นเค้าครับ หน้าสมานสบายดีเหรอ"

    "สบายดีครับ แล้วเออ เดี๋ยว ๆ ผมพาคุณไปหาคุณแม่ก่อน ป่ะ ๆ เดี๋ยวผมนำทางไป คุณฉวีวรรณ ท่านไม่ได้ทำงานที่ตึกนี้แล้วครับ
    ท่านย้ายไปตึกใหญ่ เป็นหัวหน้าคุมหวอด รวมได้สองปีแล้วครับ"

    "อืม เหรอครับ คนไข้เยอะมาก ๆ เลยนะครับ หน้า เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน แค่ไม่ได้มาสอง สามปีเอง"

    สักพักหน้าสมาน ก็พาครูกำธรเดินขึ้นตกไป สามชั้นชี้ทางเข้าไปในห้องทำงาน "หัวหน้า คณะพญาบาล นางฉวีวรรณ แสวงศรี"

    "นั่นแหละครับ ห้องทำงานท่านฉวีวรรณ ผมส่งคุณกำธรแค่นี้นะครับ" หน้าสมานชี้นำเข้าไปในห้องทำงาน ที่โอ่โถงด้านหน้า

    "ขอบคุณครับหน้า ขอบคุณครับ"

    ครูกำธรเดินเข้าไปในห้อง มองโดยรอบและเห็นว่าห้องทำงานนี้ใหญ่โตทีเดียว ด้านข้างประตูทั้งสองข้างเป็นเก้าอี้ยาวโซฟาไม้วางอยู่อย่างสะอาด
    ภาพของในหลวง และภาพของพระราชินี อยู่ด้านบนซ้าย และ ขวา ของห้อง ตรงกลางเป็นนาฬิกาแขวนอันใหญ่ บอกเวลาว่า 14:22 น.

    โต๊ะทำงาน ตัวใหญ่ และเก้าอื้ว่างเปล่า ที่วางอยู่ตรงด้านหน้า อีกสี่ตัว ผ้าปูโต๊ะสีขาวลายดอกไม้ ซึ่งมีแจกันดอกบานบุรีสีเหลือง ดอกชบาสีขาว และสีแดงชูช่ออยุ่อย่างสวยงาม ด้านข้างซ้ายขวาเป็นหน้าต่างเปิดกว้างและมีมู่ลี่สีฟ้า พอบังตาเป็นลายดอกไม้ลมพัดระบายอยู่ตลอดเวลา

    "คุณค่ะ มาพบท่านฉวีวรรณ หรือเปล่าค่ะ" เสียงเรียกดังจากด้านหลัง ของครูกำธรได้หันกลับไปมอง

    "ออ๋ครับ ผมมาพบคุณแม่ ไม่ทราบว่าคุณแม่ไม่อยู่เหรอครับ" ครูกำธรเอ่ยตอบอย่างนอบน้อม

    "คุณกำธร ป้านวลไงลูก โอ้แม่จำไม่ได้เลยเนี่ย ไม่ได้เจอกันซะนานเลย ตั้งแต่เข้ามหาลัยไปเรียนครูแหนะ มาหาคุณแม่เหรอค่ะ" ป้านวล เป็นพญาบาลเก่าแก่ ของที่นี่เอ่ยยิ้มด้วยความดีใจ

    "ออ๋ป้านวล หวัดดีครับ ครับป้าคือผมมาหาคุณแม่หน่ะครับ ไม่ทราบว่าท่านไปไหนหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไม่เจอที่ห้องหน่ะครับ" ครูกำธรกล่าวอย่างนอบน้อมแล้วก้มสวัสดี

    "คุณฉวีวรรณ ไปพบท่าน ผอ.ค่ะ สักพักคงลงมาแล้วมั้งค่ะ นั่งรอที่นี่สักพักนะค่ะ เดี๋ยวป้าจะไปส่องดูให้ก็ได้ค่ะ อยู่ถัดจากห้องนี้ไป สองห้องเอง" พูดพลางป้าก็หันหลังเดินทันที

    "เอ่อ ๆ "

    ชั่วครู่เดียว คุณแม่ก็เดินปรี่เข้ามาที่ห้อง ที่ครูกำธรกำลังนั่งอยู่ตรงนั้น

    "ตายแล้ว ลูก ไปไงมาไงหล่ะเนี่ย แม่หน่ะเขียนจดหมายไปหาแก ตั้งหลายรอบ และไปถึงอำเภอที่บอกว่าแกทำงาน ก็ไม่เจอ โธ่ลูกแล้วดูสารรูปซิเนี่ย ทำไมแต่งตัวโทรมออกหยั่งงี้หล่ะ"

    ตามประสาแม่ ที่รักและเป็นห่วงลูก ซึ่งไม่ได้เจอกันนาน สองปีกว่า ๆ ที่ครูกำธรไม่ได้กลับบ้านมาเยี่ยมแม่ และพ่อเลย ลูกจะโตอย่างไร ก็ยังเป็นลูกเล็ก ๆ ของพ่อ และแม่เสมอ

    "แม่ครับ ผมกราบแม่นะ "ครูกำธร พูดเสร็จพลางก้มลงกราบที่เท้าแม่ ซึ่งทำให้แม่น้ำตาคลอเบ้า

    "ผมก็เขียนที่อยู่ไว้แผ่นใหญ่ ข้างนาฬิกาหนิครับ อืม ผมมีเรื่องจะต้องมารบกวนให้แม่ช่วยหล่ะ มีอุบัติเหตุจริง ๆ ซึ่งต้องให้แม่ช่วยแล้วหล่ะ"

    และครูกำธร ก็เล่าว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนที่จะเดินทางมาหาคุณแม่ที่โรงพยาบาล พร้อมทั้งอุบัติเหตุที่ตัวเองต้องเจอ สองเหตุการณ์ในคนละวัน คือ ตกบ่อน้ำที่หมู่บ้าน และ ดันมาตกคลองแช่ปอที่อำเภอก่อนจะเดินทางเข้าตัวจังหวัดในตอนเช้าอีก

    "ไม่เป็นไรลูก เรื่องยุกยาหน่ะ ไม่ได้เป็นปัญหาอะไร เดี๋ยวแม่จัดการให้ แต่แม่ว่าลูกต้องพักที่บ้านก่อนสักสอง สามวัน และไปทำบุญที่วัดแจ้ง ปล่อยนก ปล่อยปลาซะหน่อยจะดีไม๊"

    "โห แม่ครับผมคงอยู่หลายวันไม่ได้แน่ เพราะว่าคนป่วยนอนรอยาผมอยู่สองคน ถ้าผมไม่รีบเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเค้า ผมคงไม่เป็นอันอยู่ได้แน่เลย"

    "อ้าว งั้นเลยเหรอลูก เออ แล้วงานแต่งของ เพียงใจ เย็นนี้หล่ะ ลูกจะยังไง เสร็จงานเค้าก่อนค่อยกลับ หรือว่า จะยังไงดี"พอแม่พูดจบ ครูกำธร ถึงกับอึ้ง และพูดออกมาอย่างสงสัย

    "ฮะ อะไรนะแม่ งานแต่งของ เพียงใจ ไหน เออ เพียงใจ ผมเอ๊ะ" ครูกำธรทบทวนคำพูดแม่ และตะลึงกับชื่อเจ้าสาว ที่เป็นเพื่อนที่แสนดี และเป็นคนรักที่ยังอยู่ในหัวใจ ครูหนุ่มเสมอมา

    "อ้าววววววววว แม่ก็เข้าใจว่า ลูกทั้งสองพูดคุย หรือ ส่งจดหมายหากัน คุยกันซะเรียบร้อยแล้ว เค้าถึงตกลงใจแต่งงาน ก็เย็นนี้หล่ะงานแต่งงานเค้าหล่ะ" แม่พูดพลางจ้องหน้าลูก แบบงง งัน


    ขออภัยจริง ๆ สำหรับต้นฉบับ ช้าหน่อย แต่ก็พยายาม จะรีบให้แฟน ๆ ได้อ่านจริง ๆ ครับผม

    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย บ่าวโจ่โล่; 25-05-2009 at 22:42.

    อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียว หนทางไม่เปลี่ยวขนาดนั้น ยิ้ม ๆ ไว้ซิก็อุปสรรคต้องฝ่าฟัน ยังไงเธอก็จะมีฉันคอยห่วงใย

    สื่อบันเทิงที่นำมาให้รับชม รับฟังเป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น หากท่านชื่นชอบ สื่อใด โปรดซื้อสินค้าลิขสิทธิ์

  2. #2
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ nuzing
    วันที่สมัคร
    May 2007
    ที่อยู่
    ตกฟากอยู่อุบล เป็นคนชราบางแคแล้ว
    กระทู้
    2,260
    บล็อก
    5
    ขอบคุณจ้ายายอ่านทุกตัวอักษร สงสารครูเอก เวรซ้ำกรรมซัดตกส่าง/ตกคลองแช่ปอ/ผูี่สาวสิเข้าประตูวิวาห์/แล้วชีวิตครูบ้านนอกสิเป็นจั่งได๋น้อ......ฮ์อๆๆๆๆๆ
    "ใจประสงค์สร้างกลางดงกะหว่าถ่ง ใจขี้คร้านกลางบ้านกะหว่าดง"

  3. #3
    Maximum learning
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ khonsurin
    วันที่สมัคร
    Apr 2008
    ที่อยู่
    ท่าตูม สุรินทร์
    กระทู้
    8,063
    บล็อก
    197
    เพียงใจ นี่ใช่ครูเพียงใจ บ่ จ้า ...

    แต่เดาว่าไม่น่าใช่น้อ




    *********************************


    อิสระ เสรี เสมอภาค




    *********************************

  4. #4
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ แจ่มใสยิ้มสวย
    วันที่สมัคร
    Mar 2009
    ที่อยู่
    USA
    กระทู้
    961
    บล็อก
    18
    ครูเอก ผู้น่าสงสาร แหม แต่ก็มีสาวห้อมล้อมปานนั้น อาจโล่งไปก็ได้

    ขอบคุณ รูป ปอ ไม่ได้เห็นสิ่งนี้ นานแค่ไหนแล้วนะ


  5. #5
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์
    แม่ครัวคุ้มบูรพา
    สัญลักษณ์ของ คนงามเมืองโพนทอง
    วันที่สมัคร
    Feb 2009
    กระทู้
    73
    ชีวิตครูบ้านนอกจริง อยากเป็นครูสมัยนั้นจริง ๆทุกวันนี้ชีวิตครูคือลำบากแท้

  6. #6
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ ลูกอิสาน
    วันที่สมัคร
    Dec 2008
    กระทู้
    460
    อ้าวๆคือม่ะคือในหนังแท้น้อจ้าครูกำธร สิค่อยติดตามตอนต่อไปเด้อจ้า

  7. #7
    ฝ่ายเทคนิคและโปรแกรม สัญลักษณ์ของ บ่าวโจ่โล่
    วันที่สมัคร
    Dec 2006
    กระทู้
    1,433
    กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ ลูกอิสาน
    อ้าวๆคือม่ะคือในหนังแท้น้อจ้าครูกำธร สิค่อยติดตามตอนต่อไปเด้อจ้า
    แม่นคือในหนัีงเรื่องหยังน้อบาดหนิ คือบ่ได้เบิ่งจักเทื่อเนาะ ฮ่า ๆ ๆ

    ครูบ้านนอกผมเคยเบิ่งยุครับ แต่คนละเรื่องเด้อบาดหนิ


    อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในโลกนี้คนเดียว หนทางไม่เปลี่ยวขนาดนั้น ยิ้ม ๆ ไว้ซิก็อุปสรรคต้องฝ่าฟัน ยังไงเธอก็จะมีฉันคอยห่วงใย

    สื่อบันเทิงที่นำมาให้รับชม รับฟังเป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น หากท่านชื่นชอบ สื่อใด โปรดซื้อสินค้าลิขสิทธิ์

  8. #8
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ ลูกอิสาน
    วันที่สมัคร
    Dec 2008
    กระทู้
    460
    กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ บ่าวโจ่โล่
    แม่นคือในหนัีงเรื่องหยังน้อบาดหนิ คือบ่ได้เบิ่งจักเทื่อเนาะ ฮ่า ๆ ๆ

    ครูบ้านนอกผมเคยเบิ่งยุครับ แต่คนละเรื่องเด้อบาดหนิ

    หึยยอ้ายโจ่โล่ บ่ได้ว่าเนื้อเรื่องดอกจ้าคือในหนัง อั่นว่าพระเอกน่ะมีแต่อุปสรรค
    แถมผุ่สาวสิแต่งงานหนีป่ะซั่นดอกจ้า สิเป็นจั่งได่ที่นี้จ้าบุกชิงตังเจ้าสาวกลางงานแต่งบ้อจ้า

  9. #9
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ สาวเกษตร
    วันที่สมัคร
    Jan 2009
    กระทู้
    154
    เมืองอุบลสมัยก่อนกับปัจจุบันแต่ละหม่องกะเปลี่ยนแปลงไปเบิดเนาะ
    จ้าโรงหนังนั้นแมะจ้ายุหม่องไดนอจ้า
    หึปัจจุบันเพิ่นเปลี่ยนเป็นแนวอื่นละติจ้า

  10. #10
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ นู๋คำหวาน
    วันที่สมัคร
    May 2009
    กระทู้
    99
    บล็อก
    3

    เรื่องฮิตน่าอ่าน ความรักของครูบ้านนอก

    :heart:ความรักของครูบ้านนอกตาหลูโตนเนาะคุณครูเอก......ฮื้อๆๆๆ คือจั่งหนังเลย สงสารแฮงตอนต่อไป จะเป็นแนวได๋น้อ.......คุณครูเอกความรักของครูบ้านนอก:heart:

หน้าที่ 1 จากทั้งหมด 2 หน้า 12 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •