ละอองฝนโปรยปรายจากสายฟ้า
ใยน้ำตาครานี้มีแต่ร่ำ
ตัวเปียกปอน.นอนซม..ตรมระกำ
หรือฝนย้ำจำจดให้บทเรียน
ดั่งฝนแกล้ง..หนอฝนคนช้ำหมอง
ใจจ๋าร้องโหยไห้ใดตรึงเขียน
โศกคราครวญหวนอาลัยใจอาเจียน
โหมเบียดเบียน...ตอนฝนพร่ำฉ่ำอาดรู
เสียงคำรามกึกก้องยังท้องฟ้า
หยาดน้ำตาค่าใจมิหยุดสูญ
เสียงสะอื้นกลืนสะอึก...เริ่มเพิ่มพูน
ทวีคูณ...มากล้นปนฝนพร่ำ
เมื่อไหร่หนาฟ้าฝนจะซาสร่าง
แล้วชะล้างน้ำตาคราใจร่ำ
หยุดเถิดฝน..เห็นใจคนโดนกระทำ...
หยุดตอกย้ำ...ช้ำคราใจให้ฉันที
หมาน้อย "เฌอเชลง"
Bookmarks