..ห้วงอารมณ์ ของช่วงเวลาชีวิต บางครั้งมันอาจจะทำให้เราก้าวผิดพลาด หรือเกิดความพลั้งเผลอของอารมณ์
มีบ้างละมนุษย์ทุกๆคน หากไม่มีการไตร่ตรอง มองดูด้วยเหตุผลและมองอย่างมีสติระลึกได้ การพลั้งเผลอย่อมเกิดขึ้น เราพยายามหมั่นสร้างความเพียรละความเกลียดชัง ความดูหมิ่นดูแคลนบุคคลอื่นซึ่งมันเป็นอารมณ์ที่น่าสังเวช เราเคยมองเห็นบุคคลรอบข้างบางคนเขาเหล่านั้นเป็นเช่นนั้น
...มนุษย์ทุกคนต้องการ การยอมรับในความเป็นตัวตนของตนเอง ไม่มีใครหรอกที่อยากให้ใครมาเหยียบย่ำ ข่มเหง รังแกความเป็นตัวตน.....แม้กระทั่ง วัด มีผู้คนมากมายมาปะปน รวย จน ดี ชั่ว คนธรรมดาหรือแม้แต่คนเพี้ยนๆคนบ้า...มีอะไรแอบแฝง แต่จริงๆแล้วไม่มีเลยไม่คิดเลย ไม่มีอะไรแอบแฝง การดำเนินชีวิตโดยไม่คิดเบียดเบียนใคร การดำเนินชีวิตตามความเข้าใจตนเองมิได้อยูบนความสับสนของผู่ใด มิเคยรังแกใครก่อน..
..มันเป็นจิตนิวรณ์ที่ติดตัวมาทุกๆคน..เราได้มีเพื่อนร่วมทางเพิ่มและบางคนก็ขาดหายไปตามวาระหน้าที่...
Bookmarks