หน้าที่ 1 จากทั้งหมด 2 หน้า 12 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย
กำลังแสดงผล 1 ถึง 10 จากทั้งหมด 12

หัวข้อ: อุราชิมาทาโร่...

  1. #1
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ auddy228
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    ที่อยู่
    THAILAND
    กระทู้
    1,176
    บล็อก
    1

    สว่างใจ อุราชิมาทาโร่...

    urashimataro

    อุราชิมาทาโร่...คนหาปลา



    แปลและเรียบเรียงเรื่องราวโดย สุขุมาลย์




    อุราชิมาทาโร่...


    กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว ณ หมู่บ้านริมทะเล แห่งหนึ่ง มีหนุ่มน้อย ที่แสนจน แต่ยอดกตัญญูมากอยู่นายหนึ่ง มีนามว่า อุราชิมาทาโร่......กิจวัตรประจำวันของนายอุราชิมาตาโร่ ผู้นี้ คือการ ออกทะเล ไปหาปลาแลัว จะนำมาขาย เพื่อ เอาเงินมาเลี้ยงตัวเองกับเลี้ยงมารดาที่แก่มากแล้ว ทำอะไรและหากินเลี้ยงตัวเองไม่ได้ ความเป็นคนที่รักแม่และยอดกตัญญูของเขานั้น ขึ้นชื่อลือชาจนเป็นที่รู้จักกันทั่วไปทั้งตำบลเลยทีเดียว

    อุราชิมาทาโร่...


    แล้ววันหนึ่ง อุราชิมาทาโร่ ก็ออกไปหาปลาตามหน้าที่ปกติอย่างที่เขาเคยทำมาเป็นประจำ แต่วันนี้ ตั้งแต่ เช้าจนเย็น อุราชิมาทาโร่ ตกปลาไม่ได้เลยสักตัวเดียว....เขาจึงตัดสินใจเก็บเบ็ดกลับ ในใจก็คิดเสียใจว่า ทำไมวันนี้ถึงโชคไม่ดีเอาเสียเลย....เมื่อเขากลับถึงฝั่งและเอาเรือเข้าเทียบท่าแล้ว อุราชิมาทาโร่ ก็เดินอย่าง หมดแรงเรื่อยเปลื่อยมาตามขอบ ชายหาดเพื่อจะกลับบ้าน แล้วเขาก็แว่วได้ยินเสียงพวกเด็กๆ กำลังส่งเสียง เล่นอะไรบางอย่างอยู่กันเป็นกลุ่ม....เขาจึงนึกสงสัยและอยากรู้ขึ้นมาว่าเล่นอะไรกันอยู่จึงหัวเราะกันเสียงดัง อย่างนั้น...

    อุราชิมาทาโร่...



    เมื่อ อุราชิมาทาโร่ เดินเข้าไปแอบมองใกล้ๆ ก็เห็นพวกเด็ก ๆ กำลังช่วยกันเอาไม้ตีและแกล้งลูก ตะพาบน้ำตัวหนึ่งอยู่ ..ลูกตะพาบน้ำตัวนั้นนอนหงายท้องน้ำตาเห็นร่วงเป็นทางอย่างน่าสงสารมาก อุราชิมาทาโร่ จึงรีบขอร้องพวกเด็ก ๆเหล่านั้นว่า "..โอ้..โอ้..โอ้....ทำไมพวกเจ้าถึงแกล้งเต่า อย่างนั้น เล่า...มันเจ็บและร้องน่าสงสารเห็นไหม?..อย่าแกล้งสัตว์ที่ไม่มีทางสู้อย่างนั้นสิ...เร็วปล่อยมัน ไปเถอะ.. ข้าขอร้อง" พวกเด็กเหล่านั้นจึงหันมาพูดกับเขาว่า " อ้อ...ถ้าลุงสงสารมันมากละก็..ก็จ่ายเงินซื้อมัน จากพวกเราสิ..จริงไหมพวกเรา...จะมาของ่าย ๆได้ยังไงฮึ







  2. #2
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ auddy228
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    ที่อยู่
    THAILAND
    กระทู้
    1,176
    บล็อก
    1

    สว่างใจ อุราชิมาทาโร่

    อุราชิมาทาโร่ 2


    อุราชิมาทาโร่


    พวกเด็กๆ พูดแล้วก็ทำเป็นไม่สนใจอะไรจากเขาอีกเลย ..และยังคงเอาไม้ตีและแกล้งอยู่อย่าง นั้น ความที่สงสารเจ้าตะพาบน้ำตัวที่เคราะห์ร้ายนั้นอย่างจับใจ..."..เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน..ข้าไม่อยาก จะใช้พลังข่มขู่เด็กหรอก...แล้วข้าก็แก่กว่าพวกเจ้าไม่กี่ปีเอง..หนอยมาเรียกข้าว่าลุงเดี๋ยวก็เขกกระ บานให้หรอก..เอ้า..ข้ารำคาญเอาเงินนี่ที่เจ้าต้องการไปแล้วปล่อยตะพาบน้ำนี้ ให้ข้า ก็แล้วกัน.." อุ ราชิมาตาโร่ พูดขึ้นพวกเด็กๆ เห็น อุราชิมาทาโร่ ยื่น เงินให้ ก็พากันดีใจ รีบฉวยเงินจากมือเขา แล้ววิ่งหนี.. จากไป.


    อุราชิมาทาโร่


    อุราชิมาทาโร่ รีบเข้าไปอุ้มตะพาบน้ำตัวที่เคราะห์ร้ายนั้นแล้วช่วยปัดทรายออกจากตัวมันให้ แล้วเขาก็เห็นว่ามันมีสีที่สวยงามผิดจากตะพาบน้ำธรรมดาทั่วไปเสียด้วย...มันสีสวย
    งามมาก ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเห็นอย่างนี้มาก่อนเลยจริง ๆ เขาพามันเดินไปที่ชายทะเลแล้วก่อนที่เขา จะปล่อยมันไปก็บอกกับมันว่า "..เอ้อ..เกือบไปแล้ว เห็นไหมล่ะ...เอ้า...รีบๆกลับไปซะ...แล้วอย่า ให้โดนจับมาแกล้งเข้าให้อีกก็แล้วกันล่ะ..เจ้าตะพาบที่น่าสงสาร ".. ลูกตะพาบน้ำตัวนั้นก่อนที่มัน จะจมหายไปในทะเลนั้น มันทำท่าเหมือนเหลียวมาผงกหัวให้อุราชิมาทาโร่ อย่างสำนึกบุญคุณ แล้ว จึงค่อยๆ ว่ายหายลงไปในทะเล ในที่สุด..


    อุราชิมาทาโร่


    วันรุ่งขึ้น อุราชิมาทาโร่ก็ออกไปหาปลาตามปกติเหมือนเดิม ในขณะที่เขากำลังทำการ ตกปลาอยู่นั้น ตะพาบน้ำตัวใหญ่ตัวหนึ่งก็ว่ายมาที่ใกล้ ๆเรือของเขา แล้วมันอยู่ ๆก็พูดเป็นภาษาคนและร้อง เรียกทักเขาออกมาว่า"..อุราชิมาทาโร่ ซัง..... อุราชิมาทาโร่ ซัง.." เมื่ออุราชิมาทาโร่ได้ยินใครเรียกชื่อและเมื่อ เขาหันกลับไปมองก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว ที่เห็นตะพาบน้ำพูดได้อย่างนั้น "ทาโร่ซัง...ขอขอบ คุณที่ช่วยเหลือลูกตะพาบน้ำไว้เมื่อวาน เราขอขอบคุณ ที่ช่วยเหลือ ... และอยากจะ ตอบแทน บุญคุณ ของท่าน ด้วยการพาท่านไปเที่ยวที่ "เรียวกูโจ" ตำหนัก ใต้น้ำ...มาเลย..มาขึ้นหลังของเรา สิ..เราจะพาท่าน ไปที่ เรียวกูโจ เดี๋ยวนี้เลย




  3. #3
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ auddy228
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    ที่อยู่
    THAILAND
    กระทู้
    1,176
    บล็อก
    1

    สว่างใจ อุราชิมาทาโร่

    อุราชิมาทาโร่ 3


    อุราชิมาทาโร่


    อุราชิมาทาโร่ เหมือนโดนมนต์สะกดเดินขึ้นไปนั่งบนหลังอย่างว่าง่าย...แล้วจากนี้การเดินทางไปสู่เรียว กูโจก็จะเริ่มขึ้นแล้วหละ...เจ้าตะพาบน้ำค่อยๆว่ายและพุ่งตัวลงไปสู่ใต้น้ำทีละนิด ๆ ค่อยๆ ดำดิ่งจมลงไป เรื่อยๆ แต่ให้แปลกประหลาดมหัศจรรย์เป็นที่สุด เพราะไม่ว่าจะจมดิ่งลึกลงไปสู่ไต้น้ำแค่ไหน....อุราชิมา ทาโร่ ก็ไม่รู้สึกอะไรไม่ทรมานและหายใจไม่ออกอย่างใดเลย..เป็นเหมือนอยู่บนบกอย่างไรอย่างนั้นไม่มีผิด ...มีฝูงปลามากมายว่ายอยู่ รอบ ๆ ตัวอุราชิมาทาโร่ เหมือนกับจะมาแสดงความยินดี และต้อนรับกับการมา ของเขาครั้งนี้ ใต้พื้นทะเลนั้นสวยงามเหลือเกิน แปลกประหลาด จนประทับใจ อุราชิมาทาโร่มาก...และ แล้ว เมื่อเดินทางผ่าน พ้น" ทะเลประการัง " ออกมาได้สักครู่...


    อุราชิมาทาโร่


    อุราชิมาทาโร่ ก็ต้องเบิกตาจนโต กับสิ่งที่ปรากฏอยู่ข้างหน้านั้น เพราะมีปราสาทที่ทำขึ้นด้วยทองทั้งหลัง ส่อง แสงเป็นประกายวูบวาบ มีแสงระยิบระยับ ตั้งตระหง่านอยู่ ใช่แล้ว...ที่นี่คือ "เรียวกูโจ " อย่างแน่นอน..... เมื่อตะพาบน้ำว่ายพาอุราชิมาทาโร่ เข้าไปไกล้อีกหน่อย..ที่ตรงหน้าปราสาทก็แลเห็น "โอโตฮิเมะ" ยืนรอ ต้อนรับเขาอยู่กับพวกข้าทาษและบริวารมากมาย "..ยินดีต้อนรับสู่ เรียวกูโจ ของเรา ขอขอบคุณท่าน อุรา ชิมาทาโร่อย่างมาก ที่ให้การช่วยเหลือเมื่อวันวาน.." อุราชิมาตาโร่ ตะลึงและทึ่งกับความสวยงาม ไม่ว่า จะเป็น ของ"โอโตฮิเมะ" หรือของ" เรียวกูโจ" จนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองไปรอบๆตัว ด้วยความตื่นเต้นตื่นตา ตื่นใจอย่างที่สุด


    อุราชิมาทาโร่



    ใช่แล้วที่ ตาโร่ ได้ช่วยเหลือตะพาบน้ำตัวที่สวยงามผิดไปจากตะพาบน้ำตัวอื่น ๆนั้นก็คือ " โอโตฮิเมะ" นั่นเอง...นางแปลงร่างเป็นตะพาบน้ำเพราะหมายที่จะขึ้นไปเที่ยวชมเบื้องบนพื้นน้ำของโลกมนุษย์แต่นางได้ โดนพวกเด็ก ๆจับไปแกล้ง แล้วมี อุราชิมาตาโร่ เข้าไปช่วยเหลือนางไว้ให้รอดพ้นจากอันตรายนั่นเอง... โอโตฮิเมะเห็นอุราชิมาตาโร่ ยืนตะลึงอยู่แต่อย่างเดียว...นางจึงหัวเราะและบอกกับเขาว่า " ทาโร่ซัง ทำตัวตามสบายนะ...ท่านจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหนก็ได้แล้วแต่ความต้องการของท่าน พวกเราอนุญาต





  4. #4
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ auddy228
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    ที่อยู่
    THAILAND
    กระทู้
    1,176
    บล็อก
    1

    สว่างใจ อุราชิมาทาโร่

    อุราชิมาทาโร่ 4


    อุราชิมาทาโร่



    แล้ว อุราชิมาทาโร่ ก็ถูกเชื้อเชิญให้เข้ามาในปราสาท เมื่อเข้ามาข้างในเป็นห้องโถงใหญ่แล้วก็แลเห็นมี อาหาร มากมายถูกวางเตรียมไว้ต้อนรับเขา ตั้งแต่ เกิดมาชายหนุ่มยังไม่เคย เห็นอาหาร อะไรน่ากิน และ มากมาย ขนาดนี้มาก่อนเลยจริง ๆ "....เชิญ..เชิญเลย ท่าน อุราชิมาทาโร่ เชิญรับประทานอาหาร ที่พวกเรา ได้เตรียมไว้ ต้อนรับ ...ไม่ต้องเกรงใจ.." โอโตฮิเมะ กล่าวเชื้อเชิญอีก....แต่อุราชิมาทาโร่นั้นถึงแม้จะตื่น เต้นแค่ไหน?แต่เขานั้นเป็นลูกที่รักแม่มาก เขากลับนึกถึงแม่ขึ้นมาและบอกกับโอโตฮิเมะว่า " แต่ว่าเรา เป็นห่วงแม่ แม่คงรอเรากลับบ้าน " โอโตฮิเมะจึงบอกกับเขาว่า " ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นหรอก เพราะ ระหว่างที่ท่านอยู่ที่นี่เราจะให้พวกบริวารแปลงร่างไปรับใช้ให้แทนท่านเองทุกอย่าง เราสัญญา "



    อุราชิมาทาโร่



    เมื่อพูดบอกกับอุราชิมาทาโร่ให้หายเป็นห่วงแล้ว...โอโตฮิเมะก็ตรบมือขึ้นเรียกให้นางรำ ออกมาทำการ ฟ้อนรำต้อนรับทันที..อุราชิมาทาโร่ ดื่มกิน และมองนางรำ ที่ออกมา ร่ายรำอย่างอ่อนช้อยสวยงามนั้น ด้วย ความเพลิดเพลินอย่างมาก เขามีความรู้สึกเหมือนดังว่าได้นั่งอยู่ที่บนสวรรค์อย่างไรอย่างนั้นก็ไม่ปาน แล้วบิดาของโอโตฮิเมะคือ " เรียวโอ " ซึ่งเป็นกษัตริย์ของ " เรียวกูโจ "นั้นยังบอกกับเขาว่า " ขอให้ท่าน ทำตัวตามสบาย..คิดว่าที่นี่ก็เหมือนบ้านของท่านแล้วกัน..เรายินดีต้อนรับ " ...แล้วจากนี้ไปการใช้ชีวิต ในเรียวกูโจของอุราชิมาทาโร่ก็จะเริ่มขึ้นแล้วหละ.....


    อุราชิมาทาโร่



    แล้ววันแล้ววันเล่าก็ผ่านไปด้วยความสนุกสนาน ตื่นเต้น...เหมือนอยู่ในความฝัน...ทุกวัน โอโตฮิเมะ จะนำอุราชิมาทาโร่ เข้าเที่ยวชมภายในของปราสาท แล้วนางยังคอยสอนถึงชื่อของ พวกปลาและหอยที่อุราชิมาทาโร่เพิ่งจะเคยเห็นที่นี่เป็นครั้งแรกและในชีวิตให้ เพื่อเป็นการ เพิ่มความรู้ให้กับเขาอีกด้วย...วันหนึ่งอุราชิมาทาโร่ ได้เดินไปพบห้องที่น่าพิศวงห้องหนึ่งเข้า...




  5. #5
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ ทอง
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    กระทู้
    300
    ดีครับดี คนทําความดีย่อมใด้สิ่งดีๆตอบแทน ขอบคุณเด้อครับ

  6. #6
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ auddy228
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    ที่อยู่
    THAILAND
    กระทู้
    1,176
    บล็อก
    1

    สว่างใจ อุราชิมาทาโร่

    อุราชิมาทาโร่ 5


    อุราชิมาทาโร่




    เมื่อเปิดเข้าไปก็เป็นแต่ห้องเปล่า แล้วมีประตูถึง 4 ประตูตั้งเรียงกันเป็นแถว...โอโตฮิเมะจึงผายมือแล้ว บอกกับเขาว่า" ลองเปิดประตูดูสิ ทาโร่ ซัง " อุราชิมาทาโร่ จึงเปิดประตูออกดูทันที.....ห้องที่ 1 เป็นห้องแห่งฤดูใบไม้ผลิ...ในห้อง จะมี ต้นดอกซากุระออกดอกบานสะพรั่ง ตามพื้นห้องจะมี ดอกซากุระ หล่นเกลื่อนกราดจนแทบจะมองไม่เห็นพื้นเอาทีเดียวและสวยงามมาก......อากาศ ในห้องก็อุ่นสบายตัวไม่ร้อนและไม่หนาวแปลกมาก


    อุราชิมาทาโร่


    ห้องต่อมาเป็นห้องที่ 2 นั้นคงจะเป็นห้องแห่งฤดูร้อนอย่างแน่นอน เพราะภายในห้องนั้นจะมีเสียง แมลงต่างๆส่งเสียงร้องหรีดหริ่งเรไร ดังก้องไปหมด และมีลมร้อน พัดมาเอื่อย ๆ มากระทบหน้า ให้เป็นที่ประหลาดมาก...ท้องฟ้าที่บังเกิดขึ้นในห้องนั้นก็แจ่มใส แล้วยังมีที่นาปลูกข้าวไว้มากมาย แต่ต้นข้าวนั้นยังเห็นเป็นต้นอ่อนอยู่ ในที่นานั้นมีแมลงปอออกมาบินว่อนโฉบฉายไปมามากมาย



    อุราชิมาทาโร่



    ห้องที่ 3 เป็นห้องแห่งฤดูใบไม้ร่วง...ต้นข้าวกำลังออกรวงเห็นเป็นสีทองสว่างไปทั่วทั้งห้อง ท้องฟ้ายามค่ำคืนในห้องนี้จะมีพระจันทร์เต็มดวงขึ้นส่องแสงสวยงามและรอบ ๆห้องจะมีต้น โมมิจิแผ่ใบเปล่งสีแดงสดออกมา เพื่อเป็นสัญญาลักษ์ว่า นี่คือฤดูที่ใบไม้เริ่มจะร่วงโรยและเตรียม ที่จะสลัดใบทิ้ง ...ทั้งยังมีเสียงของจิ้งหรีด กำลังร้องเหมือนจะแข่งกันดังเจื่อยแจ้วระงมเป็นจังหวะ ไปหมด...




  7. #7
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ auddy228
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    ที่อยู่
    THAILAND
    กระทู้
    1,176
    บล็อก
    1

    สว่างใจ อุราชิมาทาโร่

    อุราชิมาทาโร่ 6


    อุราชิมาทาโร่



    และห้องสุดท้าย เป็นห้องแห่งฤดูหนาว ทั่วพื้นห้องจะปกคลุมไปด้วยหิมะเป็นสีขาวโพลนไปทั่วทั้ง ห้อง อากาศหนาวเย็นจับใจ ...และยังแถมมีกระต่ายป่าสีขาวน่ารักออกมากระโดดและวิ่งไปรอบ ๆ อย่างสนุกสนาน อุราชิมาทาโร่ ลานตาลานใจและประทับใจไปกับบรรยากาศของทุกๆห้อง ที่ โอโต ฮิเมะ พาเข้าไปชม...ทุกห้องเลยทีเดียว


    อุราชิมาทาโร่


    เพราะความสุขสบาย และความเพลิดเพลินที่โอโต ฮิเมะ นำมาเสนอปรนเปรอมอบให้ทุกเมื่อเชื่อวัน นี่เอง จึงทำให้ อุราชิมาทาโร่ ถึงกับลืมวันลืมคืน เหมือนอยู่ในความฝัน ลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่าง ลืมเหตุ การณ์ต่างๆและเรื่องราวที่ตนเคยอาศัยอยู่บนบกเสียสนิท ลืมแม้กระทั้งแม่แก่ๆ ที่น่าสงสารที่ตนรักดัง ดวงใจไปเสีย.......แล้วเวลาก็ผ่านไป วันแล้ววันเล่า จนสามปีในเมืองบาดาลนั้นผ่านมา...และแล้ววัน หนึ่ง อุราชิมาทาโร่ ก็มานั่งนึกทบทวนถึงเหตุการณ์ ต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับตนเองเข้า แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ ถึงเรื่องราวต่างๆ ที่บนบก อุราชิมาตาโร่ ให้สุดโหยหาห่วงใย และคิดถึงแม่ว่า...ป่านนี้แม่จะเป็นอย่าง ไรบ้างนะ แม่คงจะตั้งหน้าตั้งตาคอย การกลับมาของตนอย่างเป็นห่วงแน่นอน... อุราชิมาทาโร่ จึงเอ่ยขึ้นกับ โอโต ฮิเมะว่า "..เป็นเวลานาน แล้วสำหรับที่นี่ ถึงเวลาอันสมควรแล้ว ที่เราต้องขอลากลับเสียที เราคิดถึง แม่ และอยากจะกลับขึ้นไปอาศัยอยู่บนบกเหมือนเมื่อก่อน..."


    อุราชิมาทาโร่



    เมื่อ โอโต ฮิเมะ ได้ฟังดังนั้น ก็เศร้าโศรกเสียใจและเข้าอ้อนวอนขอร้องเขาว่า "ได้โปรดอย่ากลับไปเลย ทาโร่ ซัง " แต่นางก็ห้ามอะไร อุราชิมาทาโร่ไว้มิได้เพราะเขาตั้งใจแน่วแน่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงนั่นเอง.... นางจึงได้มอบกล่องไม้ กล่องหนึ่งให้กับเขาและบอกกับเขาว่า "...เราอยากจะให้ท่านอยู่ที่นี่ตลอดไป แต่เมื่อท่านประสงค์ ที่จะกลับไปเราก็ไม่สามารถที่จะเหนี่ยวรั้งท่านไว้ได้....เอา..ทามาเต บะโกะ..กล่อง นี้ ติดตัวกลับไปด้วยให้คิดว่า "ทามาเตบะโกะ" นี้แทนตัวเราและแทนที่นี่คือ "เรียวกูโจ " ท่านจะต้องจำ ให้ดีนะ ทาโร่ซัง




  8. #8
    ร่วมกิจกรรมนำความรู้ สัญลักษณ์ของ เซียนเมา
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    ที่อยู่
    Suratthani
    กระทู้
    1,450
    สงสัยคงจะยาวเลยนะเรื่องนี้ อยากรู้ว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร รีบๆต่อนะคร้าบ...

  9. #9
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ sompoi
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    ที่อยู่
    japan
    กระทู้
    5,708
    บล็อก
    23
    เคยอ่านแต่..โมโมทาโร่จ้า..ดังคือกัน เป็นนิทานเว่าสู่เด็กน้อยก่อนนอน..ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆจ้า
    มองต่าง..อย่างปลง

  10. #10
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ auddy228
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    ที่อยู่
    THAILAND
    กระทู้
    1,176
    บล็อก
    1

    สว่างใจ อุราชิมาทาโร่

    อุราชิมาทาโร่ 7


    อุราชิมาทาโร่


    และนางยังสั่งกำชับเขาอีกว่า " ถ้าท่านมีกล่องใบนี้อยู่กับตัว...ท่านจะย้อนกลับมาที่เรียวกูโจแห่งนี้ได้ ทุกเวลาแต่ท่านจะต้องสัญญานะว่าจะไม่เปิดฝากล่องทามาเต บะโกะ ใบนี้เป็นอันขาดไม่ว่าจะมีอะไร เกิดขึ้นก็ตาม.." อุราชิมาตาโร่ รับปาก และรับกล่องทามาเต บะโกะ มาถือไว้แล้วก็ กระโดดขึ้นขี่หลัง ตะพาบน้ำตัวเดิม ที่ขี่ตอนขามาตัวนั้น แล้วบอกลา"...ลาก่อนโอโต ฮิเมะ ขอบคุณสำหรับการต้อนรับ ที่อบอุ่นและสนุกสนานทั้งหมด ของพวกท่าน..ลาก่อน...เราจะไม่มีวันลืมเรื่องราวทั้งหมดของที่นี่จนกว่า เราจะตายจากไปเลยทีเดียว" ว่าแล้ว เจ้าตะพาบน้ำ ก็ว่ายพา อุราชิมาทาโร่ กลับขึ้นบกทันที....



    อุราชิมาทาโร่



    เมื่อตะพาบน้ำพา อุราชิมาทาโร่ มาถึงชายหาดของหมู่บ้านแล้ว เจ้าตะพาบน้ำก็ว่ายน้ำกลับไป อุราชิมาทาโร่ จึงรีบวิ่งกลับไปที่บ้านของตนเป็นสิ่งแรก แต่มองหาเท่าไหร่ ก็ไม่พบบ้านของตน เลยปรากฏมีแต่ที่ว่างปล่าวตันหญ้าขึ้นเต็มไปหมด "มันเกิด อะไรขึ้น" อุราชิมาทาโร่ คิดสับสน.... คนในหมู่บ้านก็แปลกไปมีแต่คนที่เขาไม่เคยเห็นและไม่เคยรู้จักมาก่อนทั้งนั้น แล้วเมื่ออุราชิมาทาโร่ ไปเที่ยวถามหาแม่ ก็ไม่มีใครรู้จักแม่ของเขาเลยสักคนเดียว ....แล้วมันเกิดอะไรขึ้นขณะที่เขาไม่อยู่ ....เล่านี่...



    อุราชิมาทาโร่



    เขายังคงเดินถามคนในหมู่บ้านไปเรื่อย ๆไม่ยอมหยุด...แล้วก็มียายแก่ ๆคนหนึ่งบอกเขาด้วยความ สงสารว่า " ยายพอจะเคยได้ยินคนเก่า ๆเขาเล่าลือถึงคนที่ชื่อ อุราชิมาทาโร่ อยู่เหมือนกันนะ...แต่ว่า มันนานมาแล้วเมื่อ 300 ปีที่ผ่านมาโน้นแน่ะ...เขาว่ากันว่า อุราชิมาทาโร่ โดนพาและหายสาปสูญไป ที่ "เรียวกูโจ " อะไรนี่หละ...พ่อหนุ่ม " อุราชิมาทาโร่ ทุรนทุราย สับสนไปหมด สับสนจนเขาจับต้น ชนปลาย อะไรไม่ได้เลย ชายหนุ่มเดินคิดและเรียบเรียงเรื่องราวต่างๆ ของตนไปเรื่อยๆ แล้ว อุราชิมา ทาโร่ก็ได้เข้าใจ จนถ่องแท้แน่นอนแล้วว่าที่ตน ลงไปที่ ตำหนักใต้น้ำ เรียวกูโจ น่ะ... มันเป็นเวลาแค่ 3 ปีในความรู้สึก ของตนแต่ที่บนบกนี่...มันเป็นระยะเวลาที่ยาวนานมาก นานถึง 300 ปี เอาเลยทีเดียว...



    .

หน้าที่ 1 จากทั้งหมด 2 หน้า 12 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย

Tags for this Thread

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •