ความเป็นจริงของชีวิต
ความรักของเรา
กลายเป็นความผูกพันที่แสนเศร้า
ฉันก็หวังเพียงว่า
ความรักของเรา
จะอบอุ่นขึ้นบ้าง
ในความฝัน
ของ
กันและกัน
o(*_*)o
มีหลายครั้งใช่หรือไม่..ที่เราต้องเจ็บปวดกับความเป็นจริงในการ..อยู่ร่วมกันและรักกัน
มันทำให้ความใกล้เพียงลมหายใจรดริน กลายเป็นความไกลในความรู้สึกของกัน
มีค่าน้อยลง เสียน้ำตาและเจ็บปวดมากขึ้น ความหมางเมิน-ห่างเหินค่อยๆเพิ่มขึ้น
จนไม่สามารถก้าวมาสัมผัสความอบอุ่นของกันและกันได้ดั่งเดิม
เราต้องเจ็บปวดและร้องไห้คนเดียว
โดยหลงลืมไปว่าความรักเป็นของคนสองคนที่ร่วมกันตัดสินใจ
*
เช่นนี้แล้ว...ในความไกลที่ค่อยๆห่างกันมาทุกขณะ
เกินจะมองเห็นแววตา ใบหน้า และสัมผัสกันได้
จะทำให้เราต่างคิดถึง ยิ่งมองเห็นกันชัดเจนยิ่งขึ้น
มองเห็นตัวตนของตัวเองยิ่งขึ้น
**
ความรักไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันทุกขณะ ใช่หรือไม่
ความห่างไกล..ทำให้เรามองเห็นคุณค่าของความรักมากขึ้น
ตัดสินใจว่าจะรักต่อไปได้อย่างไร..
***
และฉัน..ก็ได้ตัดสินใจในความห่างนี้แล้ว
ความรัก คงเหลือไว้เพียงแค่ ความรัก
ความรักที่ต่อไปจะไม่มีคำว่า เรา
แค่นี้น่าจะเพียงพอแล้ว..สำหรับนาทีนี้..
อ้างข้อความนี้
Bookmarks