ขอเชิญพี่น้องบ้านมหาผู้มีใจรักในด้าน โคลง...กลอน เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นนำกันครับ

เมื่อช่วงคาบทินกรล้าอ่อนแสง
ราตรีเริ่มคลุมแหล่งทุกแห่งหน
จันทราเจ้าเป่าเวทย์วิเศษกล
จะร่ายมนตร์เบิกฟ้าอ่าอำไพ

ห้วงเวหาศมุ่งนิมิตวิจิตรสรรพ์
นภาพรรณปรากฏความสดใส
บทเพลงแห่งรัตติกาลสานสายใย
กล่อมโลกให้อุ่นนิทราทุกท่าที

พระจันทร์นำจำนรรจ์ว่ามั่นรัก
ในแหล่งหลักธรณินมิสิ้นศรี
พินิจภาพพ่างเกล็ดเพชรมณี
ดาลฤดีหลงภวังค์ทั้งสิ้นปวง

แผ่นดินเสพสุนทรีรุจีรส
ล้างกำสรดอนุสนธิ์ด้วยมนต์สรวง
เสน่ห์ของเดือนเพ็ญลอยเด่นดวง
จรรโลงทรวง ซ่านอยู่เกินรู้คลาย

เงียบสงบกลางใจอันไม่สงบ
จนได้พบสัจธรรมนำจุดหมาย
ศศิธร ท่ามพื้นโพยมพราย
ฤๅจะฉายเฉิดฉันมิผันแปร
แล้วยามค่ำขอบฟ้าก็ปรากฏ
ทิพรสโอชากว่าเพ็ญแข
จันทร์ที่เห็นเด่นสวยในดวงแด
งามจริงแท้หรือไร ก็ไม่รู้