นิยามรักของผู้เป็น "พ่อ"

[แดงน้อย]

มีวันหนึ่ง พ่อที่เริ่มจะอายุเข้าวัย 80 กว่าๆ พาลูกที่อายุ 9 ปีมาเดินเล่น
แล้วผู้เป็นพ่อก็เห็นสัตว์ตัวใหญ่ๆเลยถามลูกว่า
"ลูกนั่นอะไรน่ะ"พ่ออายุ 80 ปีที่เสียงเนี่ยแหบพร่าถามลูกอย่างช้าๆ
"อ๋อ วัวน่ะพ่อ"เด็กชายตอกกลับอย่างยิ้มแย้ม
2-3 นาที
"ลูกนั่นอะไรน่ะ"ผู้เป็นพ่อเริ่มถามอีกครั้ง
"วัวตัวเดิมจ้ะพ่อ ยังไม่ไปไหนเลย"เขาก็ยังยิ้มเหมือนเดิม
2-3 นาที
"ลูกนั่นอะไรน่ะ"พ่อถามอีกครั้ง
"วัว พ่อ"เขาเริ่มรำคาญ
2-3 นาที
"ลูกนั่นอะไรน่ะ"แล้วพ่อของเขาก็ถามอีกครั้ง
"วัวพ่อวัว วัวที่พ่อเพิ่งถามไปเมื่อกี๊น่ะ!"เขาเรื่มจากเสียงอ่อนๆเป็นเสียงตะคอกเล็กน้อย
2-3นาที
"ลูกนั่นอะไรน่ะ"
"โอ๊ย พ่อเลอะเลือนแล้ว ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว!"เขาตอกกลับอบย่างอารมณ์เสีย
ตกเย็น...
ได้เวลากินข้าว เด็กชายวัย 9 ปียังไม่เห็นวี่แววของพ่อตัวเองเลยลองเข้าไปในห้อง
เขาเห็นชายแก่วัย 80 ปีนั่งเหม่อลอยหันไปนอกหน้าต่าง
เขาเห็นไดอารี่เล่มหนึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะเขาถือวิสาสะไปอ่าน
ในนั้นเขียนว่า
"ตั้งแต่ลูกเราเล็กๆ ตอนนั้นลูกของเราเป็นลูกช่างพูดช่างถาม
เขาเห็นสัตว์ตัวใหญ่เลยถามว่า
"พ่อนั่นอะไรน่ะ"
"วัวจ้ะ"มันเป็นอยู่อย่างนี้ 25 ครั้ง
แต่ตอนนี้ที่เดิม แค่สลับปรับเปลี่ยนกันถาม
เราเป็นคนถามบ้างแต่เพียง 5 ครั้ง ลูกเราก็หาว่าเราเลอะเลือน"

ในเวลานี้ เรายังมีเวลาที่จะดูแล "พ่อ" ก่อนที่เขาจะจากไป....

[เซียนเมา]

พี่น้องทั้งหลาย อย่าสิลืมโตกับพ่อแม่จะของเด้อ c06:... (มันเป็นบาบ)