คุณค่าของความรัก.....

[ระพินทร์]

...คุณค่าของความรักและศรัทธานั้นมันกลั่นออกมาจากความรู้สึกข้างใน...แม้มันจะไม่สม

บรูณ์แบบก็ตาม...การมีความรู้สึกที่ดีกับใครคนหนึ่งนั้น มิจำเป็นต้องจบด้วยขบวนการทางชี

วหรือทางเคมีปฏิสัมพันธ์ ...เป็นเพียงแค่วิถีทางกายภาพแค่นั้น...


....การมีคำพูด ที่ดีๆ ...ความรู้สึกที่ใช่ ก็เพียงพอ ไม่ต้องแสวงหาคำมาบรรยายความรู้สึก

ที่เหนือปรากฎการณ์ทางชีวเคมี...แต่เป็นธรรมชาติที่แทรกแซงเข้ามาในจิตใจ....


...มองหาเหตุและผลมานานพอสมควรว่าเพราะอะไร...เราดำเนินชีวิตตามวิถีคนจร เราไม่

แสวงหาทรัพย์สินล้นฟ้า เราเพียงพอกับการแค่มีที่อยู่ เด็กได้เรียนหนังสือ ท่องเที่ยวไป

กับธรรมชาติ แสวงหาความเป็นจริงของชีวิต การที่เด็กเข้มแข็งทางด้านจิตใจ ความ

อ่อนแอภายในเขาย่อมมี ความพอใจในสิ่งที่เขาเป็น เราได้แค่สอนความเข้มแข็งให้เขา

เขาจะเข้าใจในตัวตนของเขาเข้าใจชีวิตมากขึ้น ให้เขาเห็นทั้งขาวและดำในตัวเรา

...เขาจะต้องเรียนรู้การพลัดพราก การลาจาก ความโดดเดี่ยว

ความอ้างว้าง และความเหงานั้นแหละ คือความเข้มแข็ง เขาจะได้รับการเรียนรู้ จากการ

เสียใจ การให้อภัย การเสียสละ แล้วเขาจะกลายเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ทำลายสังคม...

.....หยุดการผูกมัดจิตใจคน คนหนึ่งเพื่อมาเป็นคนของเรานะค่อนข้าง

เห็นแก่ตัว ...การที่เราจะรักใครสักคนเราว่าควรให้อิสระทางจิตใจ ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะ คน

รัก ลูก มิตร ศัตรู ...


...โปรดให้อิสระทางความคิด ทางอารมณ์ โปรดเชื่อใจกับคนที่

คุณรักเถอะก่อนที่เขาจะหนีคุณไป...การอยู่ร่วมกันด้วยการไม่เกิดปัญหานั้นแหละดีที่สุด....

........โปรดจงรักด้วยสมอง.....อย่ารักด้วยอารมณ์.........