........... เพื่อนเก่า .............

[เขมราฐ]

โต๊ะทำงาน AP สมาร์ทบล๊อค 10 ก.ค. 2552 11.27 น.

วันนี้ได้รับโทรศัพท์เบอร์ที่ไม่คุ้นเคย ชั่งใจอยู่เป็นนานจะรับดีหรือไม่ ครั้งแรกปล่อยให้ตัด

ไป ครั้งที่ 2 เลยตัดสินใจรับ เสียงที่ผ่านมาตามสาย เหมือนเคยได้ยินที่ไหนหากแต่แสน

นานมาแล้ว เธอถามว่าจำเราได้ไหม

คิดในใจ....ใครหว่า..... จนเมื่อเธอเฉลยว่าเป็นคนที่ฉันเคยเรียกว่า ?อิดำ?

ฉันจึงนึกได้ ประหลาดใจ ดีใจ เพื่อนคนนี้ คือเพื่อนคนแรกที่ฉันมี บ้านเราอยู่ใกล้กัน เรา

เป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่ยังไม่เข้าเรียนหนังสือ ภาพเด็กหญิงผิวดำ ฟันหลอ เพราะชอบอม

ข้าวเหนียว และอุ้มแมวเกือบตลอดเวลา เริ่มเด่นชัดในความทรงจำ เราเล่น

ด้วยกัน พอเข้าเรียนอนุบาลเราก็เรียนห้องเดียวกัน ขึ้นประถมเราก็ยังเรียนห้องเดียวกัน เรา

เดินไปโรงเรียนพร้อมกันทุกวัน อยู่ที่โรงเรียนเราก็เล่นด้วยกัน ตอนนั่งเรียนเราก็นั่งใกล้กัน

หลังเลิกเรียนเราเดินกลับบ้านพร้อมกัน แล้วก็เล่นด้วยกันอีกจนค่ำ ถึงจะแยกย้ายไปบ้าน

ใครบ้านเรา จนเมื่อเรียนมัธยมต้น เราจึงได้แยกห้องกันแต่ความสนิทสนมของเรายัง

เหมือนเดิม เราได้ฉายาร่วมกันคือ ?ขุนบุ๊ขุนบุ๋น? ฉันเป็นขุนบุ๋น สอบได้คะแนนดีแต่กีฬา

ไม่เอาไหน วิชาพลศึกษาผ่านเพราะอาจารย์สงสาร ส่วนเธอเป็นขุนบุ๊ ถึงเธอจะสอบได้

คะแนนไม่ดีเท่าฉัน แต่เรื่องกีฬาเธอชนะฉันทุกอย่าง ฉันได้รับเลือกเป็นตัวแทนไปสอบ

แข่งขันในระดับต่าง ๆ ส่วนเธอเป็นนักกีฬาโรงเรียนไปร่วมแข่งขันด้วยเช่นกัน เธอเรียน

มัธยมได้ 1 เทอม เธอก็ลาออก บอกกับฉันเพียงสั้น ๆ ว่ามีเหตุจำเป็น พ่อกับแม่ของเธอ

ติดการพนัน ขายสมบัติทุกอย่าง ที่นา ที่บ้าน บ้าน พ่อกับแม่เธอขายหมด เธอจะไปทำ

งานโรงงานที่ กรุงเทพฯ เลยต้องออกจากโรงเรียน ฉันจำไม่ได้ว่าฉันพูดอะไรกับเธอบ้าง

หลังจากนั้นไม่นาน เธอมาหาฉันที่บ้าน บอกจะแต่งงานฉันตกใจมาก เราเพิ่งจะอายุ 14

ฉันเรียน ม.2 ฉันถามว่า ทำไมต้องรีบแต่งงาน เธอก็บอกเพียงสั้น ๆ ว่าจำเป็น

เธอขอให้ฉันเป็นเพื่อนเจ้าสาว ตลอดเวลาที่เราเป็นเพื่อนกันเธอไม่เคยขออะไรจากฉัน

นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอขอ ถึงวันแต่งงานของเธอ หน้าตาเธอเศร้าหมองไม่มีรอยยิ้ม เจ้าบ่าว

ของเธอยังหนุ่มและดูจะรักใคร่เธอ หลังจากเสร็จพิธีเรามีเวลานั่งคุยกัน ฉันขอให้ชีวิตแต่ง

งานของเธอประสบความสำเร็จ เธอนั่งฟังนิ่ง แล้วกอดฉันแน่นทีเดียว หลังจากนั้นเธอก็

ย้ายตามสามีไป แล้วเราก็ขาดการติดต่อกัน นับแต่วันนั้น 11 ปีแล้ว ทำให้ฉันรู้สึกอายเธอ

ขึ้นมาทันที ที่ฉันไม่พยายามที่จะติดต่อเธอ ถามข่าวคราวของเธอทั้งที่เราเป็นเพื่อน

รักกัน แต่เป็นเธอต่างหากที่พยายามติดต่อฉัน เวลานี้ชีวิตแต่งงานของเธอมีความสุขดี

สามีดีกับเธอและลูก ๆ เธอมีพยานรักแล้ว 3 คน คนโต 8 ขวบแล้ว เธอกับสามีของเธอจับ

อาชีพนายหน้าถมที่ จนเวลานี้เธอเป็นผู้รับเหมาเอง มีรถบรรทุก รถแบล็คโฮเองแล้ว ฉัน

ยินดีกับเพื่อนอย่างจริงใจ เพื่อนเรียนมัธยมเพียง 1 เทอม แต่ประสบความสำเร็จมากกว่า

ฉัน ทั้งเรื่องการงาน และครอบครัว แต่เขาไม่เคยจะลืมฉันเลย ในขณะที่ฉันเรียนจบ

มหาวิทยาลัย พร้อมกับหนี้ก้อนโต และเวลานี้เป็นเพียงพนักงานบริษัทเอกชนที่ชีวิตขึ้นอยู่

กับตัวเลขผลประกอบการของบริษัท ฉันยังหลงทระนงตัวแบบโง่ ๆ เธอบอกกับฉันว่าเธอจะ

พาครอบครัวมาเยี่ยมญาติ ๆ ของเธอที่บ้าน และบางทีโชคเข้าข้างเธอจะขอซื้อที่นา มรดก

ยายของเธอคืน และเธอก็อยากจะพบฉันด้วย ฉันรับปากว่าฉันจะพบเธอ เราคงมีเรื่องเล่าสู่

กันฟังมากมาย เวลา 11 ปีมีเรื่องราวมากมายมาผลักเพื่อนคนนี้ให้อยู่ ในส่วนที่ลึกที่สุด

ของกล่องความทรงจำ แต่ฉันไม่เคยลืมเธอเลย

?อิดำ แข่วหว่อง? แล้วเราจะต้องพบกัน....................................:1-

[ทิดแหล่]

เป็นบันทึกที่ให้ความรู้สึกที่หลากหลายอารมณ์ครับ
ดีใจ เศร้าสร้อย สมหวัง ฯลฯ
ขอบคุณที่บันทึกเรื่องราวดีๆ ให้อ่าน
จะรอคอย และติดตาม ....

[กำพร้าผีน้อย]

อ่านจบแล้วกะดีใจนำ อิดำ แข่วหว่องเนาะ
ชีวีตที่เหมือนนิยาย เพื่อนเราที่สนิทสนมกันมากๆ หลายคนไม่ได้ติดต่อกัน
นานเกิน 20 ปีแล้ว พวกเขาจะโชคดีเหมือน อิดำ แข่วหว่อง เพื่อนน้อง
เขมราฐหรือเปล่า....

[ลาวสวิส]

เป็นบันทึกความทรงจำที่ซาบซึ้งอิหลีจ้า น้องหลิน ซิค่อยติดตามเด้อจ้า ถ้ามีต้อนสอง...

[หนุ่มเหงาคนไกลบ้าน]

อ่านแล้วซึ้งครับน้องเขมคิดฮอหมู่สมัยเป็นนั้กเรียนยุเนาะเป็นความรู้สึกดีๆๆของเพื่อนที่ยังฮักและคิดฮอดเฮา

[คนตระการ...]

ดีใจนำเด้อหล่า ที่ได้พ้อหมู่เก่าๆ ความฮู้สึกตอนนั่นคือสิดีคักเนาะ...คำว่า ?อิดำ แข่วหว่อง? นามของหมู่ตี้ หรือว่าหลินเอง

โตอ้ายนี่บ่อมีหมู่นำเขาดอก(บ่อมีไผคบ)ฮ่าๆๆๆ

[แดงน้อย]

การที่คนเรามาพบและได้เจอกัน แล้วมีประสบการณ์ใดๆร่วมกัน นั่นคือ"ส่วนหนึ่งของคุณค่าแห่งชีวิต"
ดีใจด้วยกับประสบการณ์ชีวิตเพื่อนที่ดีๆค่ะ..

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

เด็กน้อยบ่ค่อยมีหมู่ป่านใด่จ้า เพราะเป็นคนที่หมู่ไม่ต้องการ หรือว่า เฮาบ่ต้องการหมู่นะ อิอิอิ

[ชิงช้าชาลี]

บ่มีคำบรรยาย มีแต่น้ำตาโห่งหน่วย ...จินตนาการย้อนคืน เห็นมิตรภาพที่แสนบริสุทธิ์ บ่มีหยังมาพรากได้ ขอให้ความรักของ เขมราฐ กับอิดำ แข่วหว่อง อยู่ตลอดกาล

[ANN OSAKA]

ม่วนจ้า อ่านแล้วบ่เบื่อ เขียนได้ดี รอติดตามผลงานต่อไปจ้า