[COLOR="Blue"] กลบทสุภาษิต
หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก)[/
COLOR]



อักษรสลับล้วน


การก่อนกอบ ชอบช่องเช่น เห็นเหนห่าง
จำจากจาง หมางเมินม่าย ฝ่ายฝ่าฝูง
ยลเยี่ยงอย่าง พ่างพื้นเพื่อ เจือจานจูง
สิ่งส่วนสูง มุ่งเมียงมาด คาดเคียงควร

เอื้อนออกอ้าง อย่างยิ่งยาก บากเบือนเบี่ยง
พูดพอเพียง เอียงอ่อนโอษฐ์ โหดหวงหวน
เพราะพริ้งพร้อม กล่อมกล่าวกลืน ชื่นชอบชวน
โลมเล่ห์ล้วน ยวนแย้มยั่ว ทั่วถ้วนทาง


แถวถิ่นเถิน เนินน่านน้ำ ข้ามเขตโขด
ห้วงหาดโหด โฉดเชื้อชัก ขวักไขว่ขวาง
แม้ไม่มี ที่ทัดทัน กั้นกีดกาง
แบ่งเบาบ้าง ข้างข้อคำ ร่ำรีรอ



**********************************

หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก)
คำประพันธ์ประเภทร้อยกรองซึ่งเป็นการอวดชั้นเชิงการประพันธ์ของกวีชั้นครูที่แตกฉานในการโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ประพันธ์โดยมีกฎเกณฑ์ข้อบังคับเป็นพิเศษ เพิ่มเติมจากกฎเกณฑ์ข้อบังคับพื้นฐาน คำประพันธ์จึงมีความไพเราะงดงามและมีคุณค่าในแง่สอนใจ