เบญจพรรณห้าสี

[khonsurin]

กลบทสุภาษิต
หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก)


เบญจพรรณห้าสี


อย่าหยิ่งเย่อยกย่อง ลำพองพิษ
อาจโอ้อิทธิ์อวดอ้าง อย่างข่มเหง
ขอดข้อนแข้นขู่ข่ม ให้เขาเกรง
โฉดโฉงเฉงเฉาฉ่า ชะล่าใจ

ทำท่วงทีท่าทาง วางจังหวะ
โกงเกะกะก้าวก่อ ข้อคำไข
ล้วนเล่ห์ลิ้นลวงลอด สอดกลไก
เหน็บแนมในนึกน่า ระอาคำ

ถ้าถึงถ้อยถอยถด สลดหลบ
จับจริงจบเจิ่นเจน ก็เอนถลำ
เหมือนไม้เมามูลมอด ทอดทิ้งทำ
กลับกลอกกล้ำเกลื่อนกลาย คลายกำลัง

[khonsurin]

ป่าปรามป้องป่าปราบ คนตัดป่า
ราบราวรอบรอยร้าว พนาสวรรค์
อวดอ้างอาจอ้างเอ่ย ทรัพย์อนันต์
กลิ้งกลอกกิ่งกลั่นกลั้น ว่าป่าข้า

ทำทีท่าทอดทิ้ง เล่ห์เหลี่ยมร้าย
โฉดเฉาฉีกโฉงฉาย เข้าตัดป่า
แข้นข่มขู่ขอดเข้า ว่าของข้า
เหมือนเมื่อมามักมาก อยากทำร้าย

อย่าหยิ่งเหยียดเย้ยหยัน คนรักษา
เหน็บแนมนักเหนื่อยนา ป่าสลาย
ฉ่องโฉดเฉาฉอดฉาย เฝ้าทำลาย
ทุกข์ทำท้ายที่ทาง ที่กลางป่า






ฝึกเบญจรงค์ห้าสี ยากคัก