กลบทสุภาษิต
หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก)
ละเวงวางกรวด
ผู้พ่ายแพ้ ผ่อนหลบ หลีกลับเลี่ยง
พึงพอเพียง อย่าควร ข่มขัดแข็ง
จวบเจียนจวน จนท่า รุกเร้าแรง
พล้ำพลาดแพลง พลั้งตน จักจนใจ
เหี้ยมฮึกเหิม หาญนัก มักมึนม่อย
น้ำหนองน้อย แหนงเพลิง สิ้นสงสัย
หมิ่นเมินมาก หากกลับ กลัวเกลื่อนไกล
เห็นเหตุให้ หวนแปร แท้ทางที
ดูใดโดย ให้ต้อง ชันเชิงชอบ
รู้เรื่องรอบ อย่าระแวง หน่ายแหนงหนี
พึงเพ่งพิศ คิดหา ท่าท่วงที
โอบอ่อนเอื้อ อารี การเกื้อกูล
************************
หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก)
คำประพันธ์ประเภทร้อยกรองซึ่งเป็นการอวดชั้นเชิงการประพันธ์ของกวีชั้นครูที่แตกฉานในการโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ประพันธ์โดยมีกฎเกณฑ์ข้อบังคับเป็นพิเศษ เพิ่มเติมจากกฎเกณฑ์ข้อบังคับพื้นฐาน คำประพันธ์จึงมีความไพเราะงดงามและมีคุณค่าในแง่สอนใจ
Bookmarks