กลบทสุภาษิต
หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก)


ครอบจักรวาล


รู้สิ่งไร ร้ายแรงยาก อย่าอยากรู้
หวังแว่วหู ปากจะนิ่ง อย่ากริ่งหวัง
ดังหนึ่งฆ้อง ก้องเสียง สำเนียงดัง
ตีหยุดยั้ง ยังกังวาล นานกว่าตี

ผิดคำกล่าว ราวกับพา ให้หาผิด
ที่จะมิด อย่าพึงหมาย มิใช่ที่
ดีแลชั่ว ตัวของใคร นิ่งไว้ดี
ควรต้องทำ จะต้องชี้ แต่ที่ควร

ช้างตายเน่า เอาใบบัว ปิดตัวช้าง
สงวนบ้าง มิใช่ข้อ อย่าพอสงวน
ชวนเสียกิจ ผิดระบอบ อย่าชอบชวน
เดาอย่าด่วน ใจหวัง ลำพังเดา