จากบ้านนาสู่เมืองฟ้า กทม.
เป็นสาวโรงทอพักอยู่ในหอโรงงาน
ใช้เงินไม่เปลืองเครื่องสำอางไม่ต้องการ
ผิวดำกร้านก้มหน้าทำงานเรื่อยไป
สาวโรงงานคิดถึงแต่บ้านนาเรา
คิดถึงเพื่อนเก่าเมื่อเราจากมาไกล
คิดถึงพ่อแม่ยายที่แก่น้ำตารินไหล
แอบนอนร้องไห้ทุกข์ใจอยู่คนเดียว
ก่อนหน้านั้นทุกวันผูกพันแน่นหนัก
เพื่อนผูงมากนักมิตรรักแลเหลียว
มาวันนี้ไม่มีแม้เพื่อนพาเที่ยว
อยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวใจทุกวี่วัน
เป็นแบบนี้หลายปีที่ล่วงเลยผ่าน
แสนทรมานใจต้องการมีเพื่อนปลอบขวัญ
แบ่งปันความสุขลืมทุกข์มอบใจให้กัน
ต่อเติมความฝันทุกวันให้มันสุขใจ
นามแฝงหมูน้อย 20-7-52
อ้างข้อความนี้
Bookmarks