เอามาแจมด้วยค่ะ
เพลงยาวพระนิพนธ์เจ้าฟ้ากุ้ง
ฝากสารสุจริตขนิษฐา
ฝากจิตที่สนิทสนองมา ฝากหน้ามาให้ดูช่วยชูนวล
ด้วยหมายมั่นอยู่ในวันได้พบพักตร์ จำเริญรักยังไม่วายหายหวล
แสนสนิทนั้นยังคิดไม่ขาดครวญ เมื่อวันจวนที่จรไปจากชาย
เจ้ายอกรอภิวาทขึ้นพาดพักตร์ ดังใครผลักตกไม้ฤทัยหาย
แต่ตลึงแลหน้าจนตาลาย ดั่งสายกายนี้จะยืดจะยาวตาม
แล้วก็หยุดยืนคิดพิศวง จะตามส่งก็ยังพรั่นขยั้นขาม
เพราะเกรงภัยที่ผู้ใหญ่พยายาม จะลวนลามจึงเสงี่ยมสงวนใจ
แล้วเจียมตัวด้วยว่าตัวเหมือนหิ่งห้อย จะรื้อรอยไปแบ่งพระสุริไส
ก็เหมือนหนังเมื่อยังไม่ออกไป หรือจะไปเชิดชี้ประชันงาน
ทั้งเภรีปีพาทย์ก็ขัดสน ทั้งไร้คนเจรจาจะว่าขาน
ดั่งเชิดชื่อให้เขาลือด้วยลายพาล ประมาณเถิดมิใช่จะเกียจกัน
ใช่จะน้อยเสน่ห์บำรุงถนอม เจ้าก็ย่อมแจ้งจริงทุกสิ่งสรรพ์
ถ้าสมบูรณ์สมบัติเท่าทัดกัน หรือจะพลันหิริโอตป์ลอายกาย
เมื่อมีแต่สุจริตกับพิศวาส ฤๅอาจรักเพลินให้เกินหมาย
แล้วตกต่ำก็จำจะเจียนตาย ใครจะเห็นว่าเป็นชายภักดีดี
เมื่อไรจำเริญในเกียรติยศ จะปรากฏเกียรคติศัพท์เสน่ห์พี่
สงวนศักดิ์รักษาแต่อินทรีย์ ไว้หใดเถิดจะมาดจะหมายฝั่ง
เจ้าก็ใช่ดรุณเพิ่งรุ่นเริ่ม พอจะเพิ่มเพียรจำที่คำหลัง
ให้จำเริญความสวัสดิ์ในสัจจัง อย่าหวังใจเอาใจออกจากกัน
จึงจะควรสมาคมสมสู่ ที่พลัดคูรสรักภิรมย์ขวัญ
ถ้ารู้รักรู้สงวนให้ควรกัน จะร่วมวันพิศวาสไม่คลาดคลาย
จะร่วมร้อนน่วมรสเจริญพักตร์ จะร่วมรักมิให้ร้างหมางสลาย
จนสูญสิ้นดินฟ้าชีวาวาย มิได้คลายคาดคิดประคองครอง
เอ็นดูด้วยอย่าให้ม้วยไมตรีมิตร ที่ปล้ำคิดควรความนี้ตามหมอง
แสนถวิลสุดสิ้นที่ตรึกตรอง จงดูลักษณ์ที่จำลองนี้เถิดเอยฯ
พระนิพนธ์เจ้าฟ้าสังวาลทรงตอบ
สารศรีนุสรเสน่หา
จำเริญจิตที่ได้สนิทสนองมา ด้วยจินตนาเนืองนิจไม่วายวัน
ถึงเชษฐาองค์อิศราราช ประเวศอาสน์เยื้องวังบวรสวรรค์
สงวนศักดิ์สุจริตไม่ผิดธรรม์ ถวัลยราชดำรงธเรษตรี
สมพักตรวรอรรคอิศเรศร์ สมเศวตฉัตรเฉลิมศรี
สมวงศ์องค์เอกนารี สมศรีสุภาพพร้อมเพรากาย
งามพจน์งามรสสุนทรสนอง ไม่มีสองสุดเสน่ห์ถนอมหมาย
เสาวนาสาราภิปรายระบาย ให้ทราบสายเสน่ห์แจ้งแสดงการ
แจ่มจิตที่สนิทสนองพักตร์ จำเริญรักมิได้วายหายสมาน
แต่จำจนสู้ทนทรมาน ก็บันดาลเสื่อมาเศร้าทุเลาครวญ
ดั่งได้ยลวิมลพักตร์พี่ เสาวนีย์ไพเราะเสนาะหวน
สำราญรื่นชื่นชมภิรมย์ชวน เอาสารสงวนแนบไว้ในอุรา
ซึ่งประสาทโอสถดังรสทิพ มายกหยิบทุกษ์เทวษถวิลหา
ได้จำเริญเรียนประสิทธิวิทยา รักษาอารมณ์แล้วข่มใจ
รสสุคนธ์ยลรูปเทียนสนอง ปลงปองเคารพสมสมัย
จงจิตบูชิตเป็นเนืองใน แจ่มใสโสมนับประนมกร
อิ่มอาบมิตรภาพจรรยา ดั่งเชษฐานั่งแนบสโมสร
ด้วยเดชะเมตตาสถาวร ระงับร้อนโรคเร้าระทมกรม
พระคุณปูนเปรียบสุเมรุมาศ พสุธาอากาศไม่สาสม
สุดสนองที่จะต้องในอารมณ์ ให้ชมคุณที่การุณนุชชาย
ก็ตั้งจิตจงรักภักดีพี่ น้องจึงมีความร้อนห่อนเหือดหาย
สุดสกนธ์แต่ทนระกำกาย เพียงจะวายวางชีพทุกทิวา
แต่ยินข่าวที่เขากล่าวประมาทพี่ พลอยทวีความเทวษด้วยเชษฐา
เคยงามพักตร์วรลักษณ์จำเริญตา ก็นับวันแต่ถ้าจะอับประมาณ
จะขุ่นคล้ำช้ำใจอยู่ในอก แสนวิตกอนิจาน่าสงสาร
เสียเนื้อที่เป็นเชื้ออนงค์นาน มาพ้องพานอุปวาทประมาทกัน
เคยสมบูรณ์ในจุลจักรพรรดิ์ ภิรมย์สวัสดิ์วีรราชจำเริญขวัญ
สงวนศักดิ์บริรักษ์ไม่วายวัน ก็สารพรรณจะนิราศแรมไกล
ดั่งดวงเดือนเลื่อนลับพโยมหน เคยวิมลกระจ่างสว่างไสว
กลอนสองบทนี้ แม้จะขาดความไพเราะในเรื่องสัมผัสไปบ้าง แต่ก็นับว่าดีที่สุดของกลอนในสมัยกรุงศรีอยุธยา ในเรื่องสัมผัสในนั้นมามีขึ้นโดยท่านสุนทรภู่เป็นเจ้าตำรับสมัยกรุงรัตน โกสินทร์จะเทียบกับเชิงกลอนของสุนทรภู่นั้นเทียบกันไม่ได้ แต่กลอนสองบทที่ยกมานั้นก็สมกับเพลงยาวของคนชั้นสูงในราชวงศ์ ทั้งท่านก็เป็นผู้เชี่ยวชาญกวีโดยแท้จริงและแสดงให้เห็นความสามารถของเจ้า ฟ้ากุ้งด้วยว่าไม่ได้หลักแหลมแต่ในเชิง กาพย์ ฉันท์ แม้กลอนสุภาพก็แต่งได้ไพเราะเช่นเดียวกัน เพราะความที่แต่งบทกวีไพเราะจึงทำให้ประสบเคราะห์กรรมถึงชีวิต จึงย่อมจะมีเพศตรงข้ามติดรสกวีจนทำให้เกิดความรักความพิศวาสขึ้นจะลงโทษเจ้า ฟ้าสังวาลว่าประพฤติพระองค์ไม่สมควรก็ไม่ถนัดนักเพราะเป็นโลกีย์วิสัยที่ชอบ พอสิ่งใดแล้วก็อาจเคลิบเคลิ้มไปตามอารมณ์ได้โดยง่าย ต่างมีฝีปากเชิงกวีด้วยกันเขียนตอบโต้กันเล่นเพื่อความเพลิดเพลินอวดฝีปาก กันเมื่อโต้ตอบกันบ่อยๆเข้าจึงเกิดเป็นคดีขึ้นเพราะต่างติดรสของความเป็นกวี ของกันและกัน
Bookmarks