ตอนผมเด็กๆ

[สหายพง]

เมื่อยังเด็ก เคยถามพ่อ ว่ากอไผ่
เสียงออดแอด เรียกใคร อยู่ในป่า
ได้เห็นยิ้ม ทั้งที่พ่อ น้ำคลอตา
แล้วบอกว่า "มันเรียกให้ ลูกไปเรียน"
โบกกิ่งเรียก ไวไว ไปอ่านเขียน
ใครอยากเป็น บัณฑิต ต้องคิดเพียร
ไปจุดเทียน ปริญญา มาบ้านเอย..
สิบปีแห่ง แรงทะยาน จากบ้านป่า
ของเด็กชาย ชาวนา มาเปิดเผย
เมื่อเวลา นาที ที่ล่วงเลย
ได้เหยียบเย้ย ความดักดาน แล้วผ่า นไป
วันที่หอบ ตำรา กลับมาบ้าน
ด้วยอาการ เงียบเหงา ใต้เงาไผ่
แว่วเพลงสวด กล่อมวิญญาณ สะท้านใจ
รินน้ำตา ลงไหล ไม่รู้ตัว
ที่จุดหมาย ปลายทาง นั้นว่างเปล่า
ความเงียบเหงา ปรายตา มายิ้มหัว
โลกสุดท้าย ของชีวิต ปิดมืดมัว
ม่านความกลัว สีดำ แต้มน้ำตา

[บ่าวจ้ำ]

สุดยอดครับพงศกร

เก่งมากเลยพัฒนากลอนได้สุดยอดมาก

สู้ๆเดอ้

[khonsurin]

*****************************


วันที่หอบ ตำรา กลับมาบ้าน
ด้วยอาการ เงียบเหงา ใต้เงาไผ่
แว่วเพลงสวด กล่อมวิญญาณ สะท้านใจ
รินน้ำตา ลงไหล ไม่รู้ตัว

ที่จุดหมาย ปลายทาง นั้นว่างเปล่า
ความเงียบเหงา ปรายตา มายิ้มหัว
โลกสุดท้าย ของชีวิต ปิดมืดมัว
ม่านความกลัว สีดำ แต้มน้ำตา



******************************

[ลูกน้ำชี]

สุดยอดหลายคับ....แต่งได้ซึ้งแฮงหลายคับ..

[สหายพง]

ขอขอบคุณทุกท่านเด้อครับที่ไห้กำลังใจพง....ขอขอบคุณหลาายๆๆ

[สุสงวน]

ป๊าด สะออนคัก คักแท้จ้า ซางคึดได้น้อจ้า ม่วนหลาย

[ละไมฝน]

มาซึ้งนำเพิ่นครับ คุณพงศกร ภาษาหนักแน่น แฝงคติน่าอ่านครับ