จ้ำจ่ม...ในคืนจันทร์แจ่ม

[บ่าวจ้ำ]

จ้ำจ่ม...ในคืนจันทร์แจ่ม

สุรารสเลิศล้ำ.................ผ่านคอ
ฝาดขมยามทุกข์ท้อ.......สุดกลั้น
เหล้าเลวแต่ยังพอ...........ยกดื่ม..ได้นา
ยามเมื่อรักชื่นนั้น...........ดื่มได้...ไม่ขม

พอเมาเหล้าตัวเราก็เมาคึก
ทำให้นึกอวดเบ่งนักเลงกลอน
บรรเลงร่ายบทกวีไม่มีผ่อน
ใครเดือดร้อนก้อม่ายรุ๊เพราะตูมาววว

บทกวีอะไรก็ไม่รู้
ข้างๆคูๆถูๆไถๆจัญไรสามหาว
ขีดๆเขียนๆเพี้ยนไปเพราะความเมา
เปนเพราะเหล้าหรือว่าใช่นิสัยคน

อันสุราจอกนี้ที่ข้าฯดื่ม
หวังจะลืมทุกข์ทับที่สับสน
ความปวดร้าวเกาะกัดกินสิ้นกมล
สุดทานทนต้านรับกับคนลวง

ดื่มเพื่อลืมทุกข์เศร้าชั่วคราวนั้น
พอสร่างพลันทุกข์สุมทับเหมือนกับหวง
ให้ทุกข์ทับประดับแน่นอยู่ในทรวง
ปล่อยให้ล่วงลืมได้ในตอนเมา

อันสุราว่าดีมีรสเลิศ
ผ่านคอเกิดขมปร่าเวลาเหงา
ถึงสุรารสเลวก็พอบรรเทา
พอดื่มเอาตอนรักชื่นกลับลื่นคอ

อย่าถือจ้ำบ้า.......อย่าซาจ้ำเมาเด้อพี่น้อง
เมาหลายคัก......ไปหานอนก่อนดอก

จ้ำ#คนรักของดอกไม้
๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๒