พี่น้องเอ้ย ฟังเสียงวาโยผ่าย พระพายเสียงเกี้ยงกล่อม
ฟังเสียงฟ้าสั่งอ้อม ซอมทางก้ำถิ่นอีสาน
มาคือคิดฮอดบ้าน เฮือนซานหม่องเคยอยู่ เด้น้อ
เสียงลมมาคือดั่งเสียงสั่งซู้ นางส่งเอิ้นใส่พี่ชาย
แนมกอไผ่ซ้านล่าย คือดั่งซายนี่หว่าเหว่
อุกหลายเด้ อุกหลายเด่ สิเพม้างห่างกะเทิน
ตึกเสียดสูงเจิ้นเทิ่น บ้านของเพิ่นคือไกลตา เด้น้อ
บ่คือกับเถียงนา อี่พ่อเฮาผู้อยู่บ้าน
อยากสิกลับคืนด้าน เฮือนเฮาคือแต่ก่อน
อยากสิกลับเมือนอน โนนเถียงนาน้อยๆ ถึงสิด้อยกะสุขใจ.....
ยามเมื่อแลงลงคล้อย สายลมวอยพัดไม้ผ่าน
ออกมาจากล่าวต้าน คึดเถิงบ้านอยู่บ่เซา
อุกใจทนหนเศร่า เหงาหมองสมองอั่ง
คะนิงหลังเก่ากี้ มานอนลี้อยู่ป่าดง
คึดฮอดขงขวางแคว้น แดนเดิมเคยเนาว์นั่ง
สุดแสนอั่งอนาถโอ้ มะโนน้าวหย่าวน้ำตา
สุดโสกาเกินอ้าง บ่เห็นทางซอดป่อง
คึดเห็นหน้าพี่น้อง ผู้เคยย้องหยอกจา แท้นอ
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
ยามมื้อแลงค่ำค้อย นกกาน้อยลงงอยหง่า
สูงเจิ้นเทิ้นเทิ้งฟ้า หมู่ขี่ฝ่าสิลาไหล
คือเฮาไกลหอห้อง เฮือนซานบ้านเคยอยู่
อานิสงค์ส่งยู้ สิคืนสู่หม่องเคยเนา
ฮอดยามเข้าขึ่นเล้า พออยากต่าวเมื่อสอดส่อง
คึดฮอดพ่อแม่น้อง คึดฮอดท้องไห่นา..พี่น้องเอ๋ย
มองต่าง..อย่างปลง
มาทำงานอยู่ไกลบ้าน ไกลสถานถิ่นบ้านเกิด
ถิ่นกำเหนิดบ้านข่อย สิคือเค้าเก่าหลัง บ่นอ
จักยามได๋จั่งสิมีเงินล้าน หอบคืนบ้านเมือท่ง เฮาน้อ
ซื้อผ้าไหมไปฝากแม่ ซื้อโส่งหรั่งไปฝากพ่อ
ซื้อแอลกอฮอร์ฝากอาจารญ์ศรีสะท้าน บาดเมือบ้านถิ่นอีสาน
แล้วสิแวะซื้อเหล้ายาดองอยู่ข้างบ้าน ฝากญาท่านบ่าวทองคำ
คนผุงามจั่งสาวมิค เพิ่นสิมักแนวได๋น้อ
เอาจั่งซี้เนาะคนโก้ บ่าวสิโสจกแบงค์จ่าย
จ้างคนตัดไม้ไผ่ เฮ็ดเถียงนาหลังน้อย ๆ ไว้หลอยพ้อพบกันเนาะ...นางเนาะ
ฟังผญาจาต้าน บ่าวก๋าคามมาลายต่าง แท้น้อ
ทางสาวมิคเพิ่นสิสร้าง เถียงนาน้อยไว้พบกัน
บาดว่าทางเฮานั้น เหล่ายาดองเพิ่นสิป่อน
ย้านตั้งแต่สิฮ้อน ฮูคอย่อลุกบ่เป็น พุ้นแหล่ว
ทางจารย์ศรียังบ่เว้น เพิ่นยังส่งแอลกอฮอล
ย่านแต่พอหลอตาย พุ้นตั้วน้อทางพี้
แนวดีๆเพิ่นมีให้ แต่ทางไกลผู้สาวซ่า
บาดน้องนุ่งนั้นน้า หาแต่แนวขี้ฮ้าย สิตายบ้อ บ่ใหญ่คาม
....................................................................อิจฉาผู้สาวอ้าย
เอาเข้าไปพูเจ้า55555กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ ทองคำ
[QUOTE=ทองคำ;210452][COLOR="magenta"]ฟังผญาจาต้าน บ่าวก๋าคามมาลายต่าง แท้น้อ
ทางสาวมิคเพิ่นสิสร้าง เถียงนาน้อยไว้พบกัน
บาดว่าทางเฮานั้น เหล่ายาดองเพิ่นสิป่อน
ย้านตั้งแต่สิฮ้อน ฮูคอย่อลุกบ่เป็น พุ้นแหล่ว
ทางจารย์ศรียังบ่เว้น เพิ่นยังส่งแอลกอฮอล
ย่านแต่พอหลอตาย พุ้นตั้วน้อทางพี้
แนวดีๆเพิ่นมีให้ แต่ทางไกลผู้สาวซ่า
บาดน้องนุ่งนั้นน้า หาแต่แนวขี้ฮ้าย สิตายบ้อ บ่ใหญ่คาม
....................................................................อิจฉาผู้สาวอ้าย[/COLOR][/QUOTE]
เจ้าผุทองคำโก้ อย่าฟ้าวโสแต่ทางหน่าย
ว่าพี่เอาขี้ล่าย มาป่อนป้ายเจ้าหน่ายซัง
เป็นยาชูกำลังพุ้นตั๊วะท้าว ที่อ้ายบ่าวเอามาฝาก
จากโครงการ นตผ. ของดีน้อทางบ้านอ้าย
ทำร่างกายให้แข็งแกร่ง มีเรี่ยวแรงสู้งานต่อ
อ้ายเลยยอมาฝากน้อง ทองคำนี้พี่ฮักหลาย
คันน้องติว่าขี้ล่าย อ้ายสิพายเมือบ้านเก่า
โปรดอภัยอ้ายเด้อเจ้า คันแม่นเว้าบ่คู่ควร....
คึดฮอดคือกัน
สะดิ้งคือน้องได้ยินเสียงฆ้องกะแล่นตำ
ความคิดฮอดกอดเกี้ยว เกี่ยวคอจุกจู่ลู่
คิดฮอดครูผญาท่าน ศรีสะท้านเพิ่นอยู่ใส
หายไปหลายมื้อแล้ว บ่เห็นแววสิโค้วต่าว
หรือแม่นมีผุสาว ผุเลาคิงงามโก้ ล็อคโตไว้บ่ให้มา นออาจารย์...
หายไปโดนแท้นอ...
คือว่าคนเฮานี่ อยู่หลายปีแสนพันผูก
ความฮักลูกฮักเต้า แล่นเข้าใส่กัน
ความคิดมาจั้นๆ คือไกลกันคนละหว่าง
กฎการส่งข้อความ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks