ใครคนหนึ่งซึ่งรักเราเท่าชีวิต
ให้ความคิดสอนเราเป็นเช่นคนดี
แม้ลำบากแทบตายไม่หน่ายหนี
ใครคนนีั้แน่แท้คือ "แม่ตน"
ตั้งแต่เกิดจนเติบใหญ่รักไม่จาง
เฝ้าก่อสร้างร่างลูกให้กลายเป็น "คน"
สิ่งใดลูกไม่รู้แน่แม่ฝึกฝน
เราเป็นคนก็เพราะแม่เต่ผู้เดียว

จะเป็นคนชั้นใดใครก็ตาม
อย่าใจทรามจงรักแม่ห่วงแลเหลียว
จะเป็นคนประเสริฐแน่แท้ๆเชียว
รักหนึ่งเดียวรักแม่แผ่เบ่งบาน
เกิดเป็นคนไม่รักแม่แท้คือสัตว์
ผู้สลัดทิ้งแม่ลงไม่สงสาร
ทิ้งให้แม่ทุกข์ระทมและซมซาน
คือคนพาลชั่วช้าสารเลว

รักท่านเถิดสักนิดไม่ผิดแน่
รักของแม่จริงใจไม่แหลกเหลว
อย่าให้เขาตราหน้าเราเท่าคนเลว
กลับใจเร็วจงรักแม่ด้วยแดดวง
จงฟูมฟักรักแม่แลเลี้ยงดู
กตัญญูตอบไปไม่ต้องทวง
ดูแลแม่ยามแก่แลแหนหวง
คนทั้งปวงต้องทำได้...ไม่ร้ายเกิน

คำว่า "แม่" แท้จริงเปรียบสิงขร
มิสั่นคลอน ยืนยง อยู่คงที่
พายุโหมโถมซ้ำกระหน่ำตี
คุณความดีอมตะประจักษ์ใจ
วันเกิดลูกวันคล้ายวันตายแม่
ลูกๆเคยเหลียวแลแม่บ้างใหม
เห็นจัดงานประจานตัวคนทั่วไป
สังคมไทยไยเป็นไปเช่นนี้