พธูดาว

[ละไมฝน]

พธูดาว

-๑-

ระยับรักระบัดฤดีสิเนหา...
ราวมนตราตรึงใจในคืนกระจ่าง
ระยิบวาวสกาวจรัสคัตนางค์
สรวงสุรางค์คณาดาวพราวนิรันดร์

น้ำฟ้าพร้อยพริ้งพิไลใสพิสุทธิ์
เปรียบประดุจหยาดทิพย์กระซิบฝัน
อาบราตรีประดับดาววิบวาววรรณ
เชิญเสกสรรนิยายรักสักนิทรา

ระดาดาริการะเริงระริกระรี้
กระซิกกระซี้วจีสาวปวงดาวฟ้า
ระงมเย้าเจ้าชายแห่งทิวา
ส่องแสงมาชุบดวงตาดาวสดใส

หากกาลสมัยไร้แสงสุรีย์ศรี
ณ ราตรีมืดมัวหมองหม่นไหม้
จักรวาลกว่ากว้างไร้ดวงไฟ
ฤดีดาวร้าวห่มไห้ในคืนราน

-๒-

ฉันเป็นเพียงก้อนหินถวิลว้าง
ล่องลอยคว้างกลางหาวเหน็บหนาวซ่าน
ดุจอณูพลิ้วไหวในจักรวาล
เมื่อถึงกาลแตกดับลับสิ้นสูญ

เพียงแสงหนึ่งส่องฝันถึงฉันบ้าง
หินเหว่ว้างสว่างไสวอวลไออุ่น
พร่างพรายแสงแจ่มฟ้ามาขอบคุณ
เมื่อแสงสูรย์....จูบยอดชู้พธูดาว
...................................
ละไมฝน

[บ่าวจ้ำ]

จ้ำ..เจ้าชายแห่งทิวา

จักรวาลมิกว้างเกินกว่าใจจะไปถึงหรอก

กว้างกว่ากว้าง

ไกลเกินกู่

แค่เพียงหลับตานึกถึง

ใจก้อถึง....

[khonsurin]

แวะมาดูพธูดาวค่ะ สวย และ สมกับการรอคอย
กลอนเพราะมากค่ะ