--------------------------------------------------------------------------------
วันที 11สิงหาคม 2552 มื้อนี้ผมได้รับหน้าที่สำคัญ เดินทางไปทำงานยัง อ.สุวรรณภูมิ เสร็จงานสุวรรณภูมิ ก็ขับรถคู่ใจไปยัง อ.อาจสามารถ จ.ร้อยเอ็ด เพื่อไปเปลี่ยนอะไหล่เครื่อง CX3 (LAB)
ในขณะที่ทำงานอยู่นั่น ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่ามื้อนี้วันที่ 11 พรุ่งนี้ก็ 12 แล้ว
ตั้งใจไว้ว่าจะกลับไปกราบตักแม่ จะซื้อของไปฝากแม่ จริงๆแล้วก็ทำเป็นประจำนะครับ
แต่วันนที่ 12 เป็นวันหยุดด้วย ก็เลยจะถือโอกาสไปกราบตักท่าน คิดถึงทุกวันคิดถึงแม่
-ถึงตอนนี้เปลี่ยนอะไหล่เสร็จแล้ว ก็เลยโทรศัพท์กลับบ้าน
พ่อรับสาย แล้วก็เล่าถึงแม่ บอกว่าแม่ไม่สบายมาก
ในใจก็รู้สึกอยากกลับบ้านให้เร็วที่สุดเลย อีกใจนึงก็คิดว่างานจะมา เราอาจจะไม่ได้กลับบ้าน
จึงออกไป ที่ ไปรษณีย์ อาจสามารถ เพื่อนฝากตังค์ให้พ่อกับแม่ เพราะเผื่อไว้ว่าพรุ่งนี้อาจมีงาน
แล้วก็กลับมาทำงานต่อจนงานนั้นเสร็จสิ้น ก็กลับขอนแก่น มาถึงบริษัท 19.00 น.
ก็ได้ขอนายจ้าง จะกลับบ้านพรุ่งนี้
*********************************
12 สิงหา 2552
ออกเดินทางตั้งแต่เช้ามืด ถึงบ้านพ่อกับแม่ เช้าๆ
พอจอดรถได้ก็รีบเดินขึ้นไปบนบ้าน แล้วกราบพ่อ พร้อมกับถามหาแม่
พ่อก็บอกว่า แม่ลุกไม่ไหว นอนอยู่ในมุ้ง ในใจก็อยากจะเห็นแม่ อยากจะกราบแม่
แต่พอเดินไปถึงที่ๆแม่นอน แม่นอนอยู่บนที่นอน และขยับกายไม่ได้เลย
แม่อยากจะไปห้องน้ำ อยากจะไปทำภารกิจส่วนตัว
ผมจะช่วยแม่ผมได้อย่างไร แม่ผมเป็นอะไร คำถามสารพัดเข้ามายังหัวสมองของผม
น้ำตาผมก็ไหลโดยไม่รู้ตัวเลย ในใจสงสารแม่ที่สุด อยากจะช่วยเหลือแม่
แม่กอดคอผมไว้นะครับ พร้อมกับคุกเข่าลงไปกอดแม่ไว้ น้ำตาผมไหลรดเสื้อแม่
แม่ไหวมั๊ย แม่อดทนอีกนิดนะครับ ผมจะพาแม่ลุกไปเอง ในขณะนั้นก็พาแม่ลุกขึ้นมาได้
แล้วก็พาแม่ลงจากบนบ้านไปยังข้างล่างสำเร็จ
แล้วก็พาแม่ส่ง โรงพยาบาล
ไม่อยากเขียนอีกแล้ว..............
วันแม่ที่ผมเห็นในปีนี้ เป็นวันแม่ที่ผมไม่อยากมีเลย
ผมไม่อยากเห็นแม่ต้องเป็นแบบนี้
ผมรักแม่ที่สุดในโลก :heart:
อ้างข้อความนี้
Bookmarks